บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 25 (ตอนจบ) หน้า 21
อธิบดียิ่งยศพยักหน้ารับการตัดสินใจของทั้งคู่
“แต่ทิกับคินยังอยู่นะคะท่าน แค่ขอลาพักร้อนแป๊บนึง”
“ขอไปชาร์จแบตหน่อยครับ” ภาคินยกมือทุบอกตัวเอง “กลับมารับรองไฟแรงกว่าเดิมแน่นอน”
ภูริชแซว “แล้วที่ลาพักร้อนพร้อมกันนี่ไปด้วยกันใช่มั้ย บอกมาซะดีๆ”
พสุยิ้มกริ่ม“ค่อยสมกับพี่ลุ้นมาตั้งนาน”
ทิชากับภาคินสบตากันอย่างเขินๆ ที่ถูกทุกคนมองเป็นตาเดียว
ที่ลานต้นไม้ของถาวร เรนเดินมาตามทางพร้อมคุยโทรศัพท์ “ฉันมาถึงแล้วคุณอยู่ไหนแล้วล่ะ แล้วเจอกันค่ะ”
เรนก้มหน้ากดวางสายของพสุ แล้วพอเงยหน้าขึ้นก็อ้าปากค้างกับภาพตรงหน้า มองเห็นต้นไม้ของถาวรถูกตกแต่งด้วยด้วยกระถางต้นไม้น่ารักๆ โดยรอบ มีการผูกโบว์และลูกโป่งห้อยตามต้นไม้ รวมถึงม้านั่งยาวที่มีกระถางไม้ดัดเป็นรูปหัวใจวางอยู่ เรนอมยิ้มกับความตั้งใจของพสุ
“ชอบมั้ยครับ”
เรนหันไปมองด้วยสีหน้าอึ้งๆ ภาพตรงหน้าที่เห็นพสุพร้อมช่อดอกไม้ในมือเดินตรงมาหาเรน แล้วก็ยื่นให้ เรนยิ้มกว้างรับดอกไม้จากพสุขึ้นมาดมอย่างชื่นใจ
“ผมเห็นคุณเจอแต่เรื่องเครียดๆ มาตลอด เลยอยากทำให้คุณยิ้มได้บ้าง”
“ขอบคุณค่ะ”
“ตอนนี้คุณอาจจะรู้สึกโดดเดี่ยว ไม่มีใคร ผมเลยอยากทำให้คุณรู้ว่าคุณยังมีผมอยู่” พสุหันไปมองต้นไม้ของถาวรจนเรนต้องมองตาม อยู่ดีๆ พสุก็คุกเข่าลงกับพื้นจนเรนมองอย่างตกใจ “ผมอยากขอเป็นคนดูแลคุณเองได้มั้ย”
เรนน้ำตาคลอยิ้มอย่างดีใจ ขณะที่พสุมองลุ้นๆ ว่าเรนจะตอบตนว่ายังไง เรนพยักหน้ารับพร้อมกับยิ้มทั้งน้ำตา
พสุลุกขึ้นยืนดึงตัวเรนมากอดไว้ ทั้งคู่กอดกันอย่างมีความสุข โดยมีต้นไม้ของถาวรเป็นพยาน
ที่สวนสัตว์มีผู้คนมาเที่ยวกัน เอวายืนอยู่ตรงบริเวณที่มีการให้อาหารช้าง ภูริชถือตะกร้าผลไม้ตรงมาหาเอวา เอวารับตะกร้าผลไม้แล้วก็เริ่มป้อนผลไม้ให้ช้างอย่างมีความสุข โดยที่ภูริชเหลือบมองเอวาอยู่ พอเอวาป้อนผลไม้หมดก็ทำหน้าแปลกใจ เมื่อเห็นกล่องแหวนอยู่ที่ก้นตะกร้า เอวาล้วงมือมาหยิบแล้วเปิดดู เป็นแหวนคู่รูปหัวใจวางอยู่คู่กัน เอวาเผลอมองหน้าภูริชอย่างเขินๆ ภูริชพยักหน้าว่าให้เอวาใส่
แต่เอวายืนคิดอยู่ครู่นึงก็ปิดกล่องแหวนแล้วยื่นกลับให้ภูริช ภูริชทำหน้าแปลกใจ “ฉันรับไว้ไม่ได้หรอก คุณเก็บไปเถอะ”
“ทำไมล่ะคุณ เมื่อกี้ยังดีๆ อยู่เลย”
“ฉันรู้ว่าคุณต้องนัดฉันมาทำอะไรอย่างนี้แน่ๆ แต่ที่ฉันมาวันนี้” เอวาลำบากใจ “ฉันมาเพื่อบอกลาคุณ” ภูริชอึ้งไปกับคำพูดของเอวา หญิงสาวน้ำตาคลอ “ฉันรู้สึกผิดที่Daddyฉันเป็นคนฆ่าพ่อคุณ แค่เห็นหน้าคุณฉันก็ละอายใจมากพอแล้ว”