บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 25 (ตอนจบ) หน้า 24
ภาคินยิ้มกริ่ม “เหมือนคู่เราใช่ป่ะ”
ทิชายกมือฟาดภาคินเต็มแรง จนภาคินร้องโอ๊ย ทิชาเปิดคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คเขินๆ ภาคินได้ทีเขยิบตัวมานั่งให้กำลังใจอยู่ข้างๆ
ในป่า เอวากำลังปลูกกล้าไม้รอบๆ ต้นไม้ที่ถูกตัดเหลือแต่ตอ อย่างตั้งใจ เหงื่อไหลเต็มหน้า
ชาวบ้านที่มองเอวาอยู่เดินมาทักเอวา “พักหน่อยมั้ยแม่หนู ป้าเห็นยังไม่ยอมหยุดมาหลายชั่วโมงแล้ว เดี๋ยวเป็นลมป็นแล้งไปจะแย่”
“อีกแป๊ปนึงก็ว่าจะพักแล้วค่ะขอบคุณนะคะ”
ชาวบ้านยิ้มให้เอวาแล้วก็เดินแยกไป เอวาหันกลับมาปลูกต้นไม้ต่อด้วยสีหน้ามุ่งมั่น พร้อมปาดเหงื่อไปด้วย มีมือๆ มือหนึ่งถือกล้าไม้ยื่นมาให้เอวา เอวาเอ่ยปากขอบคุณโดยที่ยังไม่เห็นหน้า “ขอบคุณค่ะ”
พอเอวาหันหน้าไปก็ชะงักที่เห็นว่าภูริชเป็นคนช่วยตน เอวาลุกขึ้นยืนขยับตัวจะเดินหนีแต่ภูริชก็จับมือเอวาไว้ไม่ยอมให้ไป “คุณจะหลบหน้าผมไปถึงเมื่อไร”
เอวาลำบากใจ “ฉันยังยืนยันคำเดิมเรื่องความสัมพันธ์ของเรา”
“ถ้าคุณทำแบบนั้นแปลว่าคุณกำลังดูถูกความรักของผม ผมได้คำตอบที่คุณถามผมแล้ว” เอวานิ่งไปกับคำพูดของภูริช “ผมยอมรับว่าผมโกรธที่พ่อคุณเป็นต้นเหตุทำให้พ่อผมตาย แต่เพราะผมรักคุณมาก จนผมให้อภัยพ่อคุณได้ แล้วคุณล่ะรักผมบ้างรึเปล่า” เอวานิ่งน้ำตาคลอเบ้า “ถ้าคุณรักผม เราก็มาเริ่มต้นกันใหม่ได้มั้ย ลืมเรื่องทุกอย่างไปให้หมด”
เอวายืนลังเลด้วยน้ำตาคลอหน้าแล้วก็ตัดสินใจเดินแยกไปแล้วก็หยุดชะงักเมื่อเห็นเรนมายืนขวาง
เรนเดินตรงเข้ามาเอวาแล้วยื่นมือมาเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มให้เอวา “เอวาเลิกทรมานตัวเองซะทีเถอะ”
“แต่...”
“มันมีอีกหลายร้อยวิธีที่เอวาจะชดใช้สิ่งที่ Dad เคยทำไว้ ถ้าเอวาตัดสินใจอย่างนี้เท่ากับเอวาเองนั่นแหละที่เป็นคนไม่ยอมให้อภัย Dad”
“ขนาดภูริชเองเค้ายังยอมให้อภัย Dad เค้าเลย แล้วเอวาล่ะทำได้มั้ย Dad คงจะดีใจมากกว่าที่มีคนมาดูแลเอวา”
เอวาน้ำตาไหลพรั่งพรูที่เรนพูดจี้ใจดำความรู้สึกของตัวเอง ภูริชเดินมาหาเอวาแล้วเอามือวางบนบ่า เอวาหันหน้ากลับมาหาภูริช “คุณยกโทษให้ Daddy ฉันได้จริงๆ นะ”
ภูริชพยักหน้ารับ เอวายิ้มดีใจที่ภูริชยอมอภัยให้เดวิด ภูริชดีใจดึงตัวเอวาเข้ามากอดไว้แน่น ทั้งคู่กอดกันอย่างมีความสุข ภูริชคลายกอดเอวา
ภูริชหันไปมองพวกกล้าไม้ที่วางกองอยู่ “คุณจะหักโหมไปทำไม ค่อยๆ ทำก็ได้”
“ฉันอยากปลูกต้นไม้ให้มากที่สุด จะได้ทดแทนต้นไม้ที่ถูก Daddy ฉันตัดไป ต่อให้ฉันต้องปลูกต้นไม้ต่อทั้งชีวิตก็ยังไม่น่าจะพอเลยด้วยซ้ำ”