บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 25 (ตอนจบ) หน้า 4
ทิชายิ้มแหยๆ ออกมา
ก่อนหน้านี้ ทิชา ภาคิน เรนนั่งกันอยู่ในห้องทำงานชั่วคราว
เรนเอ่ยปาก “ฉันมาขอความช่วยเหลือคุณทิค่ะ” ทิชากับภาคินแปลกใจ “ฉันอยากรบกวนคุณทิช่วยจัดการเรื่องอุปกรณ์ดักฟังกับตัดสัญญาณโทรศัพท์พ่อทีได้มั้ยคะ” ทิชาฟังแล้วก็สงสัย เรนอธิบาย “ฉันจะทำให้พ่อสารภาพความจริงทุกอย่าง”
ทิชากับภาคินสบตากันอย่างไม่ค่อยสบายใจ “ขอทิปรึกษาพี่ดินก่อนได้มั้ยคะ”
เรนรีบห้าม “อย่านะคะคุณทิ”
ภาคินสงสัย “ทำไมล่ะครับ”
“พสุต้องไม่เห็นด้วยกับแผนของฉันแน่ๆ ตอนนี้เราไม่มีทางเลือกแล้ว พ่อฉันกำลังจะส่งไม้ล็อตใหญ่แล้วจะหนีไปต่างประเทศ” ทิชากับภาคินฟังเรนอย่างไม่สบายใจ “ถ้าพ่อหนีไปได้ คงต้องมีไม้โดนตัดมากมายกว่าเดิมหลายเท่า ต่อให้มีเจ้าหน้าที่อย่างพวกคุณมากเท่าไรก็คงไม่มีทางหยุดพ่อได้แน่ๆ”
ทิชากับภาคินเริ่มคล้อยตามกับความคิดของเรน
ทิชากับภาคินหน้าจ๋อยๆ เมื่อเห็นว่าพสุยังคงทำหน้าไม่พอใจ
“มีอีกเรื่องที่พี่ต้องรู้” พสุหันไปมองภูริชอย่างสงสัย “เอวายืนยันว่าเดวิดมีรอยสักที่แขนจริง”
“พี่กลัวจะมีเรื่องมากกว่าทำให้เดวิดสารภาพน่ะสิ”
ภูริช ทิชา ภาคิน คิดตามพสุแล้วก็เห็นด้วย
ภาคินเสนอ “ถ้าเรารีบตามไปตอนนี้น่าจะยังทันอยู่นะพี่”
“ทิติดเครื่องติดตามตัวไว้ที่อุปกรณ์ที่ให้เรนไปด้วยค่ะ”
รถของลูกน้องเดวิด 2-3 คัน ขับนำหน้ารถของเดวิด ภายในรถที่เดวิดนั่งกดโทรศัพท์มือถืออยู่ที่เบาะหลัง โดยเรนเป็นคนขับคอยแอบมองผ่านกระจกมองหลัง
เดวิดหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม แล้วก็นั่งกดโทรศัพท์ต่อ เรนที่ขับรถอยู่มีสีหน้าใช้ความคิด เริ่มชะลอความเร็ว เรนมองผ่านกระจกหน้า รถของลูกน้องเดวิดที่นำหน้าเริ่มทิ้งระยะห่าง เดวิดเริ่มมีอาการมึนๆ ยกมือขึ้นถูขมับ เรนแอบมองผ่านกระจกมองหลังอย่างพอใจ
เดวิดขยับตัวไล่อาการง่วง เพ่งมองไปที่กระจก “แกจะชะลอทำไม เดี๋ยวก็หลงกันหรอก”
เรนนิ่งเงียบไม่ตอบ เดวิดจะอ้าปากพูดต่อแล้วก็นั่งโงนเงนล้มฟุบไปกับเบาะ เรนขยับกระจกมองหลังเห็นเดวิดสลบไปแล้ว
รถของลูกน้องเดวิดขับนำห่างไปเรื่อยๆ พอถึงแยกที่ต้องตรงไป รถของเรนกลับเลี้ยวไปอีกทาง