บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 6 หน้า 3
เรนเจ็บใจที่พลาดท่าให้พสุ “ทำไมฉันต้องบอกคุณด้วย”
“คุณไม่ตอบ ผมก็พอจะเดาได้ คงกลัวว่าผมจะมาขัดขวางงานที่นี่ล่ะสิ”
พสุสังเกตว่ามือของเรนด้านหนากว่าปรกติ พสุใช้มือมาสัมผัสมือของเรนที่ถูกล็อคอยู่ ขณะที่เรนตกใจที่พสุจับมือตนก็อายๆยังพยายามขัดขืน
พสุแกล้งแหย่เรน “คุณเป็นลูกคุณหนูประเภทไหนเนี่ย มือถึงได้ด้านขนาดนี้ นี่ถ้าไม่ดูหน้า ผมนึกว่ามือผู้ชายนะเนี่ย”
เรนที่ถูกกดอยู่ค้อนพสุด้วยความเจ็บใจที่ถูกพสุประชดทำท่าคิดอยู่สักครู่ ก็แกล้งร้องแบบเจ็บมากๆ “โอ๊ย”
พสุตกใจนึกว่าตนล็อคตัวเรนแรงไปจึงเผลอปล่อยมือ เรนที่เป็นอิสระรีบกลับตัวอย่างเร็วแล้วขัดขาพสุพร้อมทุ่มลงพื้นอย่างคล่องแคล่ว พสุแผ่หลาสิ้นท่าไปกับพื้น
“ค่าปรับที่ทำให้ฉันเสียเวลา”
พสุนอนเจ็บจุกจนพูดไม่ออก เรนรีบวิ่งขึ้นรถสตาร์ทรถออกไปอย่างรวดเร็ว
เรนขับรถออกมาได้สักพัก ก็มองมือตนที่ถูกพสุสัมผัส เรนรู้สึกอายๆ ขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่โดนพสุแกล้งเมื่อครู่ จิตใจของเรนเริ่มอ่อนไหวไปกับพสุเล็กน้อย แต่ก็พยายามปิดกั้นอารมณ์ตัวเองไว้เหมือนเดิม
ที่หน้าห้องเอวา เลขาแจ้งให้ภูริชรอ “พอดีคุณเอวามีแขกมาเยี่ยมชมมูลนิธิน่ะค่ะ เชิญคุณภูริชนั่งคอยซักครู่นะคะ”
“ขอบคุณครับ” ภูริชเดินไปนั่งรออยู่ที่โซฟารับแขกไม่ห่างจากโต๊ะเลขามากนัก
เสียงโทรศัพท์มือถือของเลขาดังขึ้น “ค่ะ คุณเอวาได้ค่ะ เดี๋ยวฉันเอาไปให้ค่ะ” เลขากดวางสาย ก่อนที่จะหยิบเอกสารบนโต๊ะแล้วเดินไปหาภูริช “ฉันต้องเอาเอกสารไปให้คุณเอวา แล้วฉันจะแจ้งให้คุณเอวาทราบนะคะว่าคุณภูริชมารอพบ”
“ขอบคุณครับ”
เลขาเดินเลี่ยงออกไป ภูริชมองซ้ายมองขวาว่าไม่มีใครอยู่ค่อยๆ แอบเดินไปเข้าห้องทำงานของเอวา
ภูริชใช้กล้องจากโทรศัพท์มือถือถ่ายรูปข้อมูลตามแฟ้มที่วางอยู่บนโต๊ะของเอวาอย่างเร่งรีบเพื่อเก็บข้อมูล ประตูห้องทำงานเปิดออกพร้อมเอวาเดินกลับเข้ามา แต่ภูริชแก้สถานการณ์ได้ไว
ภูริชนั่งอยู่ตรงเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของเอวา ทำเป็นเล่นมือถืออยู่แล้วก็เงยหน้าขึ้นมายิ้ม “สวัสดีตอนบ่ายครับคุณเอวา”
เอวาดุ “ใครอนุญาตให้คุณเข้ามาห้องทำงานฉัน” หญิงสาวพูดอย่างเคืองๆ “ถ้าคิดจะมาจับผิดกัน เชิญกลับไปได้เลย”
ภูริชง้อ “ใจเย็นก่อนสิคุณมาถึงก็ใส่เป็นชุดเลย นั่งก่อนๆ” ชายหนุ่มเดินไปลากเก้าอี้มาให้เอวานั่ง
เอวาค้อนใส่ “ไม่ต้องเลย มีอะไรก็ว่ามา”