บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 6 หน้า 5
เรนเอี้ยวตัวหันไปพูดกับเอวาดุด้วยเสียงเบาๆ“ทำไมเอวาไม่บอกพี่ว่าจะต้องมาเจอสองคนนี่ด้วย”
เอวาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ “ถ้าบอกก่อนพี่เรนจะยอมมาเหรอคะ” หญิงสาวหันไปทางภูริช “สวัสดีค่ะคุณภู ขอโทษทีค่ะมาช้าไปหน่อย”
“ดีกว่าไม่มาครับ” ภูริชหันไปทักทายเรน “สวัสดีครับคุณเรน”
เรนพยักหน้ารับแบบไม่ค่อยเต็มใจ ขณะที่ภูริชกับเอวาส่งสายตาแบบรู้กันที่แผนการของตนสำเร็จ
เรนทำหน้าดุใส่ขณะที่เอวาทำหน้าทะเล้นคืน
พสุเดินตามมาสมทบ ทั้งเรนทั้งพสุมองหน้ากันนิ่งๆ ต่างฝ่ายต่างไม่คิดว่าจะเจอกัน
“ผมชวนคุณเอวากับคุณเรนมาช่วยกันปลูกป่า พี่ดินคงไม่ขัดข้องอะไรนะ “
พสุมองหน้าภูริชประมาณเดี๋ยวได้เจอดีแน่ทำอะไรไม่ปรึกษา ก่อนปั้นยิ้มมารยาท “พี่จะขัดข้องอะไรได้ล่ะ หลายคนหลายมือมาช่วยกัน ดีซะอีก ขอบคุณนะครับคุณเอวา คุณเรน”
เอวาสังเกตอาการของทั้งคู่ก็ทึกทักไปเองว่าทั้งคู่แอบชอบกัน แอบยิ้มดีใจอยู่คนเดียว
เรนฝืนยิ้มให้แล้วหันหน้าไปทางเจ้าหน้าที่ที่ช่วยนำทางมา “รบกวนคุณเจ้าหน้าที่แนะนำหน่อยสิคะว่าต้องทำอะไรบ้าง”
“เชิญทางนี้เลยครับ” เจ้าหน้าที่เดินนำหน้าไปขณะที่เรนเดินตามไปติดๆ เรนหันหน้ามาพยักหน้าให้เอวาตามตนมา
เอวาเดินเข้าไปใกล้พสุกระซิบบอก “พี่เรนยังโสดอยู่นะคะคุณพสุ เอวาเชียร์สุดตัวเลยค่ะ” เอวาพูดจบก็เดินตามเรนไป ทิ้งให้พสุทำหน้างงกับคำพูดของเอวา
พสุหันมาจ้องหน้าภูริชที่ยืนยิ้มอยู่ใกล้ๆ ภูริชรีบหุบยิ้ม พสุถามด้วยความสงสัย “แกนึกยังไงถึงชวนสองคนนั่นมาด้วย แล้วทำไมคุณเอวาถึงได้พูดเหมือนกับพี่แอบชอบเรนอยู่ยังงั้นแหละ”
ภูริชกลั้นขำ “ที่จริงผมก็แค่วางแผนจะตีสนิทกับเอวา แต่ยัยคุณหนูนั่นจิ้นเอาเองว่าพี่แอบชอบพี่สาวเค้า ผมก็เลยเออออไปด้วย” พสุทำหน้าลำบากใจไปกับคำตอบของภูริช ภูริชยิ้มหน้าเป็น “พี่ไม่ต้องคิดมากหรอกน่า เล่นละครไปตามน้ำ เราสองคนจะได้เข้าถึงข่าวสารของนายเดวิดได้ง่ายขึ้น ผมสืบจากเอวา พี่สืบจากเรน ตามนี้นะพี่”
ภูริชยิ้มกริ่มเดินแยกไปขณะที่พสุยืนส่ายหน้าแบบไม่ค่อยเต็มใจที่จะเล่นตามแผนของภูริช
ชาวบ้านต่างขุดดินเพื่อเตรียมเอาต้นกล้าลงดิน เอวาแอบชะเง้อมองคนอื่นว่าต้องทำยังไง แล้วก็เก้ๆ กังๆ ขุดหลุมต้นกล้าของตัวเองด้วยท่าทางยากลำบาก ภูริชเสียงหัวเราะเบาๆ เอวาหันขวับไปมอง เห็นภูริชยืนกลั้นขำอยู่ไม่ห่างตนมากนัก
เอวาหน้างอทันที “ไม่ต้องมาหัวเราะเยาะกันเลย ไม่มีใครเก่งทุกอย่างมาตั้งแต่เกิดหรอก”
ภูริชเขยิบตัวเข้ามาใกล้เอวา “ผมยังไม่ได้ว่าอะไรคุณซะหน่อย” เขาเอื้อมมือไปหยิบพลั่วมาจากมือของเธอ “มานี่ เดี๋ยวผมทำให้ดู คุณต้องจับพลั่วให้แน่นๆ ก่อน แล้วก็ค่อยๆ ขุดลงไป”
เอวาเหลือบตามองภูริชอย่างเจ้าเล่ห์แล้วก็อมยิ้ม “ช้าๆ หน่อยสิ ฉันตามไม่ทัน”
ภูริชพูดไปด้วย ขุดดินไปด้วย “ก็แบบนี้ไงคุณ กะขนาดหลุมให้ใหญ่กว่าต้นกล้าที่เราเตรียมไว้”