บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 2 หน้า 2
ภูริชพูดกับพสุเบาๆ “ยังไม่เจอคนอย่างที่ทิบอกเลยพี่”
พสุตอบเบาๆ “เป้าหมายอีกคนกำลังมา”
ภูริชเอี้ยวตัวไปมองตามที่พสุบอก พสุกับภูริชมองเห็นศักดิศรกับลูกน้องเดินเข้ามาในงานพร้อมกับลูกน้อง พสุเดินยิ้มแย้มตรงไปหาศักดิศร ภูริชมองตามอย่างสงสัยว่าพสุจะทำอะไร พสุเดินไปยืนประจันหน้ากับศักดิศรและลูกน้อง
ศักดิศรมองจ้องหน้าพสุเอ่ยปากถามอย่างดูถูก “แกมาที่นี่ทำไม เป็นผู้ประกอบการรีสอร์ทกะเค้าด้วยเหรอ”
“แล้วทำไมผมจะมาไม่ได้ล่ะครับคุณศักดิศร ผมแค่มาดูว่ามีผู้ประกอบการคนไหนทำอะไรผิดกฎหมายบ้างรึเปล่า”
“ได้ข่าวว่าพรรคพวกตายไปคนนึงแล้วยังไม่เข็ดอีกเหรอ”
พสุหน้าตึงขึ้นมาโมโหที่ศักดิศรพูดถึงลุงสม พูดเสียงแข็ด“ถ้าผมเข็ดก็คงจะไม่มายืนอยู่ในงานนี้หรอก ที่สำคัญผมจะลากตัวคนร้ายและคนที่บงการอยู่เบื้องหลังมารับโทษให้ได้”
ศักดิธรยิ้มเยาะ “ระวังจะกลายเป็นศพซะก่อนล่ะคุณพสุ”
พสุชะงักกับคำขู่ไปเล็กน้อย ยังไม่ทันได้โต้ตอบอะไรก็ได้ยินเสียงเดวิดพูดแทรกขึ้นมาก่อน “พูดอย่างนี้ถือเป็นการข่มขู่นะคุณศักดิศร”
พสุและศักดิศรหันมอง เดวิดกับอาร์มเดินเข้ามาแทรกวงสนทนาโดยยืนอยู่ฝั่งเดียวกับพสุ เดวิดหันไปยิ้มให้พสุก่อนที่จะพูดต่อ “ถ้าคุณจะฟ้องคุณศักดิศรผมเป็นพยานให้คุณได้นะคุณพสุ”
อาร์มจ้องศักดิศรด้วยท่าทางที่พร้อมมีเรื่องทุกเมื่อ พร้อมยักคิ้วแบบกวนๆ ให้
ศักดิศรตาเบิกกว้างด้วยความโกรธ ก่อนก็เดินเลี่ยงออกไปด้วยความไม่พอใจ พสุกับเดวิดหันหน้ามายิ้มให้กัน เดวิดวางมือบนบ่าพสุบีบเบาๆ ให้กำลังใจ
ภูริชยืนใช้มือจับกล้องตัวจิ๋วติดอยู่บนเนคไทเพื่อถ่ายรูปแขกในงานไปเรื่อยๆ แบบเนียนๆ
เสียงภาคินบอกภูริชผ่านเครื่องสื่อสาร “แขกน่าจะมางานกันครบแล้ว อยากได้รายชื่อแขกที่มาร่วมงานทั้งหมด”
ภูริชพยักหน้ารับกวาดตามองไปที่โต๊ะลงทะเบียน เห็นพนักงานสาวในชุดเซ็กซี่กำลังจัดเอกสารอยู่คนเดียว ภูริชหยิบโทรศัพท์สมาร์ทโฟนมาใช้แทน แล้วเดินตรงไปที่โต๊ะลงทะเบียน
ภูริชทำทีชวนพนักงานโรงแรมคุยแบบหว่านเสน่ห์ จนพนักงานผู้หญิงบิดเขินไปมา พอพนักงานเผลอก็รีบเอามือถือมาถ่ายรายชื่อเก็บไว้อย่างรวดเร็ว ดูคล่องแคล่ว
เอวาเดินออกมาจากห้องจัดงาน เห็นเข้าพอดี เอวาจำภูริชได้ เธอมองอย่างสงสัยว่าภูริชทำอะไร แล้วมางานนี้ได้ไง แต่ยังไม่ทันทำอะไร ก็ถูกช่างภาพมาขอถ่ายรูป
เอวายิ้มแย้มถ่ายรูปสู้แฟลชไปเหลือบตามองไปทางภูริชไม่อยู่ซะแล้ว หญิงสาวรู้สึกติดใจสงสัย
ในงานเลี้ยงศักดิศรยืนอยู่กับลูกน้องมองซ้ายมองขวาเหมือนกำลังรอใครบางคน เขามองดูนาฬิกาและหันไปกระซิบสั่งลูกน้อง “หาผู้ชายใส่สูทสีขาวถือกระเป๋าหนังสีดำ”
ศักดิศรกับลูกน้องช่วยกันมองหาเป้าหมาย