บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 24 หน้า 3
“ไม่เป็นไรหรอกผมเต็มใจ” อยู่ดีๆ เรนก็หลับตาปี๋ยกมือขึ้นกุมขมับ พสุถามอย่างเป็นห่วง “คุณเป็นอะไรรึเปล่า”
เรนลืมตาขึ้นมา ส่ายหน้าให้พสุ “ตอนที่เกิดไฟป่า ฉันจำเรื่องตอนเด็กๆ ได้นิดหน่อย”
“คุณจำอะไรได้มั่งครับ”
ในความทรงจำของเรน
พิภพในชุดเจ้าหน้าที่ป่าไม้ นั่งย่อเข่าผูกสร้อยหนังถักให้กับเรนที่ข้อมือ “สร้อยเส้นนี้พ่อตั้งใจถักให้เราเลยนะ”
เรนดีใจ “สวยจังเลยค่ะพ่อ”
“พ่อดีใจนะที่ลูกชอบ”
เรนโผเข้าหอมแก้มพิภพทั้งซ้ายและขวา พิภพกอดเรนอย่างอบอุ่น ทั้งคู่คลายกอดกัน พิภพยกมือขึ้นลูบหัวเรนอย่างอ่อนโยน “ชื่นใจจริงๆพ่อตั้งชื่อเราว่าก้ามปู หมายถึงต้นก้ามปู ไม้ที่ให้ร่มเงา” พิภพยกมือขึ้นหยิกแก้มเรนอย่างเอ็นดู “หนูจะได้เป็นที่พักพิงเวลาที่พ่อเหนื่อยไงลูก”
เรนพยักหน้ารับแบบไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร พิภพยืนขึ้นแล้วก็จูงมือเรนเดินต่อ “ลูกรู้มั้ยว่า ป่าไม้สำคัญยังไง”
เรนท่องอย่างที่พิภพสอนไว้ “ป่าไม้เป็นที่อยู่ของบรรดาสัตว์ทั้งหลาย เป็นแหล่งกำเนิดต้นน้ำลำธาร”
พิภพกับเรนเดินคุยกันต่อไปเรื่อย
เรนหน้าตามีความสุขเมื่อนึกถึงความทรงจำในอดีตที่กลับมา
พสุคาดเดา “นี่ล่ะมั้งคือเหตุผลที่คุณดูมีความสุขทุกครั้งที่ได้เข้าป่า ได้ปลูกต้นไม้”
“ฉันเห็นพ่อฉันใส่ชุดเจ้าหน้าที่ป่าไม้” เรนถอดสร้อยหนังถักที่ข้อมมือยื่นให้พสุ พสุรับไว้อย่างงงๆ “สร้อยหนังถักเส้นนี้พ่อเป็นคนทำให้ฉัน แล้วพ่อก็เรียกฉันว่า “ก้ามปู” ที่หมายถึงต้นก้ามปู คุณช่วยตามหาพ่อฉันให้หน่อยได้มั้ย”
พสุพยักหน้ารับ “ถ้าเป็นเจ้าหน้าที่ป่าไม้ก็น่าจะหาไม่ยากผมจะไปสืบให้ดู” พสุยกมืออีกข้างขึ้นมากุมมือของเรนเอาไว้
เรนสบตากับพสุอย่างจริงใจ “ขอบคุณคุณมากนะ”
ทั้งคู่ยิ้มให้กันอย่างมีความสุขที่ได้พูดจากันดีๆ โดยไม่มีอะไรแอบแฝง