บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 25 หน้า 4

"ค่ะ เท่าที่ช่อพยายามเสิร์ชดู ก็คิดแบบนั้นค่ะ" ช่อฟ้าดูหนักใจ

“แต่มันก็ยังไม่ถึงกับหมดหวังหรอกนะครับ"

"ยังไงเหรอคะ"

"มันมีสถาบันโรคทางสมองในเยอรมัน เป็นสถาบันชั้นนำและเป็นสถาบันเดียวที่ศึกษาเคสนี้อย่างจริงจัง"

"เหรอคะ เราสามารถขอความช่วยเหลืออะไรจากเขาได้ไหมคะ"

"พี่ลองคุยกับอาจารย์หมอดูแล้ว พวกท่านบอกที่นี่เป็นสถาบันที่เล็กมาก และค่อนข้างเก็บตัว โอกาสเข้าถึง เป็นไปได้ยาก"

"ถ้าขนาดพวกอาจารย์ยังพูดแบบนั้น..." ช่อฟ้าดูผิดหวังมาก

“อย่าเพิ่งท้อสิครับ เราสองคนท้อไม่ได้นะครับ ต้องช่วยกันหาทางออกให้ได้"

"ขอบคุณพี่เบนมากค่ะ"

"ไม่แน่นะครับ ถ้าเราตั้งใจจริง สวรรค์อาจเห็นใจ อาจจะเกิดปาฏิหาริย์อะไรบางอย่างก็ได้"

"พี่เบนหมายถึงอะไรคะ"

"พี่พูดเผื่อไว้น่ะครับ อาจจะเกิดเรื่องดีๆ ที่ไม่คาดคิดขึ้นมา แต่ไม่ว่ายังไง เราสองคนก็ต้องให้กำลังใจกัน และกัน ไม่ท้อถอยซะก่อน...สู้ๆ นะครับ"

"ค่ะ"

เจษฎาจับมือช่อฟ้าปลอบใจ ช่อฟ้านิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ค่อยๆ เอามือออกไปตักน้ำตาลเติมกาแฟ แล้วเก็บมือไว้ใต้โต๊ะ เจษฎาหน้าเจื่อนลงนิดนึง แต่ยังดูยิ้มแย้มอยู่

ช่อฟ้ามาดูอาการชิดจันทร์ที่นั่งเหม่อ ดวงตาไม่ไหวติง

"วันนี้เป็นไงบ้างคะ" ช่อฟ้าเอ่ยถาม

"ดะ ดะ ดะ ดะ ดะ ดะ ดี..." ชิดจันทร์ตอบเสร็จก็นั่งนิ่งเป็นหุ่น

ช่อฟ้าจับมือชิดจันทร์ มองดูแม่ ด้วยความสงสาร

ที่ทำงานของวันชนะ เหล่าตำรวจกำลังง่วนกับหน้าจอคอมพ์ที่เชื่อมต่อกับมือถือของเคลวิน

ตำรวจเคาะเอ็นเทอร์ “เรียบร้อย"

นาวินกับวันชนะโผล่หน้าเข้ามาดูข้อมูลต่างๆ ในมือถือของเคลวิน "ดูอันนี้ซิ" นาวินชี้

ตำรวจคลิกเข้าไปเป็นโลเกชั่นสถานที่แห่งหนึ่ง "เป็นสถานที่สุดท้ายก่อนที่เขาจะออกจากกรุงเทพฯ ครับ"

นาวินยิ้มเหี้ยม