บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 13 หน้า 3
ช่อฟ้าเดินเข้ามาในบ้าน หญิงสาวยังใส่เสื้อของแม่นาวินอยู่ ช่อฟ้าถือเสื้อผ้าของตัวเองมาด้วย เห็นอุบลกำลังนอนดูทีวี
“กลับมาแล้วค่ะ” ช่อฟ้าเอ่ยขึ้น
อุบลลุกขึ้นอย่างดีใจ ช่อฟ้าเดินเข้ามาหาอุบลลงนั่งใกล้ๆ “มาแล้วเหรอลูก...ย่าเป็นห่วงแทบแย่”
ช่อฟ้าหอมแก้มอุบล“ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงเลยค่ะคุณย่า”
อุบลมองช่อฟ้า“ไปเปลี่ยนเสื้อที่ไหนมาลูก”
“เสื้อของคุณแม่นาวินค่ะ...นาวินเค้าพาช่อไปนั่งเล่นบ้านคุณพ่อเค้าที่พัทยา...เค้าฝากกราบขอโทษคุณย่า ที่ไม่ได้เข้ามาหาเค้ามีธุระรีบกลับบ้านค่ะ”
“พาหลานย่าหายไปทั้งคืน...แค่นั่งเล่นจริงๆ นะ”
“จริงสิคะ นาวินเค้าสุภาพ เค้าไม่กล้าทำไม่ดีหรอกค่ะ กลัวโดนช่ออาละวาด”
“ผู้ชายไว้ใจได้ที่ไหน...หมอเจษฎาอีกคนทำท่าร้อนรนอยากพบช่อ เค้ามีเรื่องอะไร เห็นบอกมีเรื่องสำคัญ”
ช่อฟ้าถอนใจเมื่อได้ยินเรื่องเจษฎา
ที่หน้าบ้านนาวิน ชายหนุ่มขับรถมาจะเลี้ยวเข้าบ้าน มีตำรวจ 3 นาย กับรถตำรวจจอดอยู่ก่อนถึงหน้าบ้าน นาวินชะลอดู หยุดรถเดินลงมา ตำรวจเห็นนาวิน ก็ยืนตรงตะเบ๊ะ นาวินรับตะเบ๊ะ
“เข้าไปนั่งพักในบ้านดีกว่าน้อง..”
“ไม่เป็นไรครับ..อยู่ตรงนี้จะได้เดินดูรอบๆ”
“เปลี่ยนเวรกันกี่โมง”
ตำรวจดูนาฬิกาที่ข้อมือ “อีกสองชั่วโมงจะมาเปลี่ยนครับ..”
นาวินยิ้มๆ “ขอบคุณมากครับ...บอกทุกคนด้วยว่าตามสบาย จะเข้าไปพักในบ้านก็ได้นะครับ...”
“ครับผม...” ตำรวจตะเบ๊ะนาวินอีก
นาวินรับตะเบ๊ะแล้วขึ้นรถขับเข้าบ้านไป...
นาวินเดินเข้ามา เจอก๋งนั่งดูมีวีอยู่ นาวินไหว้สวัสดีก๋ง “พ่อกับแม่ไม่อยู่เหรอครับ”
“อื้อ”
“ก๋งรู้เรื่องที่ตำรวจมาเฝ้าบ้านเราแล้วใช่ไหมครับ”
“อื้อ” ก๋งตอบไปงั้นๆ ตาดูละครเป๋ง
“นี่เรื่องอะไรครับเนี่ย สนุกเหรอครับ”
“ไม่หรอก”
“อ้าว แล้วทำไมก๋งดูซะจดจ่อขนาดนั้นล่ะครับ”
“ดูว่าเมื่อไหร่พระเอกมันจะรู้ความจริงซะที โง่จริงๆโง่จนอยากเตะให้มันฉลาดขึ้นมา นังอิจฉามันก็ร้ายยยยซะ ใส่ความนางเอกซะเสียผู้เสียคนขนาดนั้น ใจคอมันทำด้วยอะไร”
“นี่ขนาดไม่สนุกนะครับ” นาวินเห็นก๋งไม่สนใจเขา มัวแต่สนใจทีวี ก็อดขำก๋งไม่ได้ นาวินเดินออกไป
ที่รังไทเกอร์ เธียรชัยคุยกับมงคล
“วันชนะไม่รับข้อเสนอเรา” มงคลรายงาน