บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 13 หน้า 4
“อยากโง่ก็เรื่องของมัน”
“มันพาครอบครัวหลบออกไปแล้ว ผมคิดว่าคงพาไปอยู่เซฟเฮ้าส์ ถ้ามันยอมเล่นกับเรา ชีวิตก็ไม่ต้องวุ่นวายขนาดนี้หรอก ไม่รู้คิดยังไง”
เธียรชัยแค่นหัวเราะ “ฉันจะบอกให้นะ ไอ้พวกโง่นี่ไม่ต้องไปนับถืออะไรมันหรอก พวกไม่มีหัวคิด ตอนหนุ่มๆน่ะไฟแรง แต่พอแก่แล้วมันจะเสียใจ เพื่อนๆมันที่รู้จักกอบโกยน่ะ ร่ำรวยแต่มันต้องเกษียณไปแบบจนๆ ไม่มีอะไรจะกิน”
“ท่าทางไอ้นาวินก็จะเป็นพวกดักดานแบบไอ้วันชนะนะครับ”
เธียรชัยดูหงุดหงิด “ก็จริง ไอ้พวกนี้ใช้วิธีซื้อไม่ได้ผล” เธียรชัยเงียบไปครู่หนึ่ง
“อะแฮ่ม” เสี่ยซ้งเดินเข้ามา เธียรชัยกับมงคลหันมามองเสี่ยซ้ง “เรื่องของนาวิน ให้ผมลองจัดการมั้ยล่ะ”
“คุณจะทำอะไร”
“ตอนนี้น่ะ เรื่องนาวินไม่ใช่เรื่องสำคัญ อย่าลืมสิว่ามีเรื่องสำคัญกว่านั้น”
“เรื่องอะไร”
“ของที่พวกมันยึดไปจากเกาะไง ไม่อยากได้คืนรึไง”
“มันไม่เกี่ยวกับอยากหรือไม่อยาก เราต้องได้คืน ถึงได้พยายามติดต่อไอ้วันชนะกับไอ้นาวินนี่ไง ... ทำไม คุณมีแผนอะไร”
“แผนน่ะมี แต่คนวางแผนก็ไม่ใช่ผม” เธียรชัยมองหน้าเสี่ยซ้ง ท่าทางสงสัยว่าเสี่ยซ้งจะมาไม้ไหน “เอาเป็นว่าเชื่อผมสักครั้ง”
“ก็เอาเด้ ถ้าคุณมั่นใจว่าได้ผลแล้วผมจะคดค้านทำไม”
“แต่อยากจะขอยืมตัวลูกน้องเสี่ยหน่อย” เสี่ยซ้งวางมือบนไหล่มงคล มงคลปัดมือเสี่ยซ้งออกช้าๆ เสี่ยซ้งยังยิ้มใจเย็น หันมามองเธียรชัย เธียรชัยมองหน้าเสี่ยซ้ง คิดครู่หนึ่ง แล้วหันมาหามงคล พยักหน้า เป็นเชิงว่าตกลงให้มงคลไปทำงานกับเสี่ยซ้ง เสี่ยซ้งหัวเราะเบาๆ “รอดูเรื่องสนุกได้เลย”
เวลาต่อมา มงคลเดินออกมาจากตัวบ้านเธียรชัย ปรีชายืนคอยอยู่รีบเดินมาหา
“ไอ้บอยไปไหน” มงคลถามหา
ปรีชาหนักใจ “ไม่รู้มัน...ฉันว่ามันปอดตั้งแต่วันที่มันไปเฝ้าหน้าบ้านรองผู้กำกับเจอตำรวจมาเฉียดมัน...มันก็ขอลาหยุด ไปเลย”
มงคลหงุดหงิด “เรื่องแค่นี้มันก็ปอดแล้ว...ยังไงวะเนี่ย”
“ต้องให้กระดูกมันแข็งกว่านี้อีกซักหน่อย”
“เออ ฉันรู้ละ งานนี้ปล่อยมันไปทำคนเดียว”
“หึๆ ไม่ไหวหรอก ส่งมันไปตายอ่ะเดะ”
“แล้วเมื่อไหร่มันจะเก่งวะ งานนี้งานง่ายๆ ไม่ต้องเสี่ยงอะไรมาก”
“เอางี้ละกัน พี่ไม่ต้องไป ฉันไปเอง คอยคุมมันห่างๆ”
“เออ ก็ดี ฉันก็ไม่อยากทำงานให้ไอ้เสี่ยซ้งนักหรอก งานนี้ไม่มีอะไรยาก อย่าให้มีอะไรผิดพลาดแล้วกัน”
บริเวณทาวน์เฮ้าส์หลังเล็กๆ ของบอยที่ดูทรุดโทรมเหมือนสลัม แม่บอยกำลังขายของหน้าบ้าน ส่วนบอยนั่งเล่นเกมโน้ตบุ๊คอยู่ในบ้านกำลังพูดโทรศัพท์กับปรีชา