บทละครโทรทัศน์ บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 22 หน้า 3
“ถ้างั้นเราไปเยี่ยมพี่เหมกันเถอะค่ะแม่” มิลินกำลังจะเดินไป แต่มาลินีชะงัก
“มีอะไรเหรอคะแม่ ?” มาลินีมองไปที่ประตูห้องพักแล้วสีหน้ารู้สึกผิด ไม่อยากเข้าไปเลย
ห้องผู้ป่วย มิลินโผเข้ากอดเหมราช “พี่เหมไม่เป็นอะไรแน่นะคะ”
“แน่ซิจ๊ะ” เหมราชมองหา “แล้วคุณแม่ล่ะ”
มิลินชะงัก ไม่รู้จะพูดยังไง “เอ่อ...คือ...”
“ฉันไปรับยาให้ก่อนนะคะ ขอตัวนะคะคุณมิลิน”
มิลินยิ้มขอบคุณ ชมพูนิษฐ์ออกจากห้องไปเปิดโอกาสให้พี่น้องคุยกันสะดวกๆ พอชมพูนิษฐ์ไปมิลินก็หันมาบอกเหมราช “ความจริงแม่มาถึงหน้าห้องแล้วค่ะ แม่เป็นห่วงพี่เหมมากนะคะแต่พอรู้ว่าพี่เหมปลอดภัยก็ไม่ยอมเข้ามา ขอตัวกลับก่อน”
เหมราชพยักหน้าเศร้าๆ “แม่คงยังไม่หายโกรธพี่” ชมพูนิษฐ์แอบมองสงสารเหมราช
“ทำไมถึงเกิดเรื่องได้คะ ?” ชมพูนิษฐ์มองสองพี่น้องรู้สึกผิด
“มันเป็นอุบัติเหตุน่ะ”
“แต่ผมว่าไม่ใช่นะฮะ” ทุกคนหันขวับไป “แกหมายความว่าไง?”
“ผมเพิ่งโทรคุยกับหัวหน้าคนงานเมื่อกี้ เค้าบอกว่ามีคนเห็นคนงานขึ้นไปบังคับรถเครน!!”
ทุกคนตกใจมองหน้ากัน
โบนิตาแอบมาคุยโทรศัพท์ส่งข่าว “จะให้คนของเราออกจากไซต์งานไปก่อนมั้ยคะ”
ไพศาลคุยโทรศัพท์กับโบนิตาอยู่ “ไม่ต้อง ! ปล่อยมันไว้นั่นแหละ!”
“ทำไมล่ะคะ”
“เธอไม่ต้องห่วงหรอก ยังไงมันก็สาวมาไม่ถึงฉันแน่!” โบนิตาสีหน้าแปลกใจ
“เธอคอยจับตาดูพวกมันไว้ให้ดี แล้วส่งข่าวมาเป็นระยะๆก็ แล้วกัน”
“ค่ะ!” โบนิตาวางสายสีหน้าไม่สบายใจแล้วหันมา เห็นกวินทร์ยืนอยู่ข้างหลังก็ตกใจ “คุณกวินทร์ !!”
กวินทร์เดินก้าวเข้ามาอย่างจับผิด “คุยกับใครอยู่เหรอฮะ”
“เอ่อ...ฉันโทรสั่งงานที่สุขสยามน่ะค่ะ”
“งั้นเหรอฮะ ???” กวินทร์มองไม่เชื่อ แต่ยังไม่แน่ใจ โบนิตาทำใจสู้จ้องหน้าตอบกวินทร์ ทำตาใสๆหน้าซื่อๆแบบไม่มีอะไรจริงๆ