บทละครโทรทัศน์ บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 22 หน้า 5
ชมพูนิษฐ์เปิดผ้าคลุม เป็นรูปวาดเด็กชายกำลังดำลงมาในน้ำเพื่อช่วยเด็กหญิงคนหนึ่ง ที่คอของเด็กชายสวมสร้อยคอรูปโรบอทซ์อย่างชัดเจน ชมพูนิษฐ์มองหน้าเหมราช เหมราชมองรูปอึ้ง
“คุณโรบอทซ์...คนที่ช่วยชีวิตฉันตอนเด็กๆ คุณรู้มั้ยโตขึ้นเค้าก็ยังช่วยชีวิตฉันไว้อีกหลายครั้ง”
“เธอ...!!!” เหมราชไม่คาดคิด
“ฉันอยากขอบคุณที่เค้าช่วยชีวิตฉันเสมอ ปกป้องและดูแลฉัน”
ตอนเด็กเหมราชช่วยชีวิตชมพูนิษฐ์ตอนจมน้ำเด็กๆ ตอนโตเหมราชว่ายไปถึงตัวชมพูนิษฐ์และช่วยชีวิตชมพูนิษฐ์อีกครั้ง
ชมพูนิษฐ์บอกเหมราช
“อยากขอบคุณที่เค้าอยู่เป็นเพื่อนเคียงข้างฉันเสมอ ทำให้ฉันเข้มแข็งในเวลาที่อ่อนแอที่สุด”
ตอนเด็ก ที่เหมราชกับชมพูนิษฐ์คุยกันและเกี่ยวก้อยสัญญากัน
ชมพูนิษฐ์มองหน้าเหมราชแน่วแน่ “คุณเหมราช...คุณช่วยไปบอกเค้าให้ฉันได้ไหมคะ”
ชมพูนิษฐ์น้ำตาค่อยๆไหลออกมา “ยัยตัวนิด!”
ชมพูนิษฐ์ยิ้มให้ เหมราชทนไม่ไหวเดินเข้าไปจูบเธอทันที !! ทั้งคู่ล้มลงบนเตียง แสงจันทร์จากหน้าต่างสาดส่องเข้ามาเห็นหน้าชมพูนิษฐ์ผ่องสวย เหมราชจ้องชมพูนิษฐ์ราวกับต้องมนต์สะกด ชมพูนิษฐ์ยิ้มเขินๆเบี่ยงหน้าอายเล็กน้อย เหมราชจ้องมองใบหน้านั้นอย่างรักสุดหัวใจ “ยัยตัวนิดของฉัน”
ว่าแล้วเหมราชก็ค่อยๆก้มหน้าลงจูบที่หน้าผากชมพูนิษฐ์อย่างแผ่วเบา เหมราชค่อยๆก้มลงจูบชมพูนิษฐ์อย่างดูดดื่มและเนิ่นนาน ที่หน้าต่างเห็นดวงจันทร์ส่องแสงเป็นประกายสวยงาม
บรรยากาศของเช้าอันสดใส ท้องทะเล & ท้องฟ้าสวยงาม ในห้องนอนชมพูนิษฐ์ เหมราชกับชมพูนิษฐ์นอนกอดกันอยู่ เหมราชตื่นนานแล้วก็นอนเล่นมองหน้าชมพูนิษฐ์ที่ยังหลับอยู่ ในแววตามีรัก มีความสุขมาก ชมพูนิษฐ์ค่อยๆรู้สึกตัวลืมตาตื่นมา เห็นเหมราชลืมตาโพลงมองอยู่ก็เขินๆ “ตื่นนานแล้วเหรอคะ ?”
“อืม...ตื่นนานแล้ว แต่เหมือนยังอยู่ในฝันเลย”
“ซาตานหมื่นล้าน มีมุมเลี่ยนแบบนี้ด้วยเหรอคะ”
“ฉันยังมีอีกหลายมุมที่เธอยังไม่รู้นะ อยากรู้จักฉันมากขึ้นเหมือนเมื่อคืนอีกไหม”
ชมพูนิษฐ์เขินจัดหน้าแดง “คนบ้า ทะลึ่ง! ไปอาบน้ำดีกว่า”
ชมพูนิษฐ์จะลุก แต่เหมราชรั้งตัวไว้ไม่ยอมให้ลุก ชมพูนิษฐ์ล้มลง เหมราชลุกขึ้นล็อกไว้
“ว้ายคุณเหมราช !!”