บทละครโทรทัศน์ บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 2 หน้า 2
“หนูนิดนี่นอนบ้างรึยังเนี่ย พี่เห็นสภาพนี้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”
ชมพูนิษฐ์โกหก “โธ่...นอนแล้วดิ ใครจะสตรองขนาดนั้นคะเจ๋เจ้”
“อย่ามา... แล้วนี่ทำอะไรทั้งคืนไหนมาดูหน่อยสิ”
ชมพูนิษฐ์รีบห้าม “ไม่มีอะไรสักหน่อย ก็แค่ตรวจบัญชีทั่วไป”
“แน่นะ”
“อื้ม...พี่นก” ชมพูนิษฐ์แอบหลอกถาม “ช่วงนี้ไม่ได้ท่องโลกโซเชียลเลยใช่ป่ะ”
“เธอก็รู้ว่าพี่ไม่ชอบ” ชิดชนกจัดอาหารให้น้องพร้อมบ่นไปด้วย “รู้ไหมผลวิจัยชี้ชัดว่าโซเซียล ทำให้โลกเรากลายเป็นสังคมขี้เม้า”
ชมพูนิษฐ์มองบน “จริง..กำลังโดนเต็มๆ”
“คนไทย 1 ใน 4 เสี่ยงมีปัญหาสุขภาพจิต เป็นโรคซึมเศร้า ส่วนหนึ่งมาจากสังคมที่เน้นวัตถุนิยม การเอาชนะ สร้างภาพลักษณ์เพราะกลัวเสียหน้า สังคมขี้เม้าขี้นินทาแบบนี้แหละทำให้การฆ่าตัวตายคือภัยเงียบ”
ชมพูนิษฐ์อ้าปากค้างฟัง ทึ่งมาก “ข้อมูลแน่นมาก”
“ซีเรียสนะ” ชิดชนกยิ้มนิดแหะๆ “ว่าแต่หนูนิดถามพี่ทำไม มีอะไรเหรอ? ตอนนี้เค้าเม้าใครกันล่ะ?”
ชมพูนิษฐ์สะดุ้ง “เปล๊า ไม่มีอะไร๊ “
-ชมพูนิษฐ์เดินไปดูอาหาร
“แล้วช่วงนี้ที่สวนสนุกเป็นไงบ้าง มีปัญหาอะไรรึเปล่า”
ชมพูนิษฐ์แกล้งเปลี่ยนเรื่อง “โห...อะไรเนี่ย ? ห้อมหอมน่ากินจัง”
ชิดชนกยิ้มแฉ่ง “ไม่รู้จักล่ะสิ เค้าเรียกว่า ‘ล่าเตียง’ เป็นของว่างของไทยสมัยโบราณ หาทานยากมากๆเลยรู้มั๊ย”
“นั่น!!” ชมพูนิษฐ์ทำเสียงยายแก่สั่นๆ “สแน็คเวอร์ชั่นคุณยายทวดอีกแล้ว เหอๆๆ”
“งั้นอย่ากิน” ชิดชนกแกล้งงอน เอาจานหนี
“โอ๋...พี่นก คนสวยคนดีกุลสตรีตัวแม่ของหนูนิด” ชมพูนิษฐ์กอดอ้อนชิดชนกเหมือนน้องน้อยอ้อนพี่ไม่ยอมโต
บ้านชมพูนิษฐ์ หัวหิน ชมพูนิษฐ์กินอาหารที่ชิดชนกทำให้ทำท่าอร่อยเจริญอาหาร กลบเกลื่อนความเครียดไม่ให้ชิดชนกรู้ “อร่อยจัง ถ้าพี่นกเปิดร้านนะขายดีแน่ๆ”
“ก็มีแต่เราแหละที่ติดรสมือพี่”
ชมพูนิษฐ์เหมือนเห็นใครสักคน “ใครว่า??” ทันใดนั้นอรรณพก็เปิดประตูพุ่งพรวดเข้ามา “หนูนิด !”
“นั่นไงอีกคนมาล่ะ” ชิดชนกยิ้ม “อ้าวหมอนึกว่าไปทำงานแล้ว”