บทละครโทรทัศน์ บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 2 หน้า 5
ภายในห้องประชุม สวนสนุกสุขสยาม หุ้นส่วนประชุมกันหน้าเครียด ไพศาลนั่งฟังเฉยๆ
“ตอนนี้ข่าวเสียๆของสุขสยามถูกแชร์ออกไปจนเหม็นหึ่งไปทั้งประเทศ”
“เฮ้อ...กิจการก็ไม่มีกำไร ขาดสภาพคล่อง หนี้ก็บานเบอะยังมาสร้างปัญหาอีก”
“ใช่ แบบนี้จะอยู่กันต่อยังไง”
“พวกเราแบกรับภาระไม่ไหวกันหรอกนะครับคุณไพศาล”
คนอื่นๆ “ถูกๆ”
“ใจเย็นๆก่อนเถอะครับทุกคน ผมว่าเรื่องนี้เราน่าจะให้หนูนิดมาอธิบายให้ฟังก่อน”
โบนิตาหันขวับไปมองไพศาลที่เล่นบทคุณลุงที่แสนดี เบ้ปากแรงหมั่นไส้ ไพศาลเห็นแต่ไม่โกรธ แต่ยังส่งสายตามุ้งมิ้งให้โบนิตาอีก โบนิตาสะบัดหน้าเดินออกห้องไป ไพศาลยิ้มเย็นเฉียบ
ทางเดินภายในบ้านชมพูนิษฐ์ เหมราชกำลังจะกลับ ชิดชนกมาส่ง
“ไม่รู้เลยว่าคุณแม่รู้จักกับคุณชลัชด้วย”
“เพื่อนเก่าน่ะ” สายตามาลินีเจ็บปวดมีความหลังฝังใจ
“แต่ไม่ได้ติดต่อกันนานมากแล้ว พอรู้ข่าวว่าป่วยเลยมาเยี่ยม”
ชิดชนกไหว้) ขอบคุณคุณน้ากับคุณเหมราชมากนะคะที่มาเยี่ยมคุณพ่อ”
“ถ้ารู้ก่อนหน้านี้ ผมคงช่วยอะไรได้บ้าง”
“แล้วนี่คุณนกจะทำยังไงกับข่าวสุขสยามตอนนี้ล่ะครับ”
ชิดชนกงง “ข่าวสุขสยาม? ข่าวอะไรคะ?” ทุกคนมองแปลกใจที่ชิดชนกไม่รู้เรื่อง
ภายในห้องประชุม ชมพูนิษฐ์บอกทุกคน “เรื่องข่าวนิดจะหาทางสู้ต่อไป ทุกคนไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ”
“เสียเวลาแก้ข่าว ไม่มีใครเค้าเชื่อหรอก”
“ใช่ ปิดกิจการไปเลยดีกว่า ยังไงสวนสนุกก็จะไปไม่รอดอยู่แล้ว”
“ก็เห็นๆอยู่คนสมัยนี้ไม่ชอบสวนสนุกโบราณแบบนี้”
“บอกให้ซื้อเครื่องเล่นใหม่ๆจากเมืองนอกมาก็ไม่ยอม อยากอนุรักษ์ก็เปลี่ยนไปเปิดพิพิธภัณฑ์แทนไหม”
“ใช่ เลิกกิจการ ขายที่นี่เถอะ หักลบกลบหนี้ก็ยังมีเงินเหลืออีกเยอะ”
“เท่าที่รู้พวกคุณลุงเพิ่งลงหุ้นเมื่อไม่กี่ปีนี้เองนี่คะ หุ้นรวมๆกันก็ไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ ที่ดินยังเป็นของครอบครัวนิด คนที่จะตัดสินใจได้ มีแต่นิดคนเดียวเท่านั้น”
ทุกคนทั้งอึ้งทั้งโมโห ไม่คาดคิดว่าชมพูนิษฐ์จะกล้าขนาดนี้ หุ้นส่วนคนหนึ่งทุบโต๊ะโวยวายขึ้นมา