บทละครโทรทัศน์ บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 4 หน้า 2
“ศัตรู?”
ชมพูนิษฐ์เปิดหน้าหนังสือไปเรื่อย “พูดตรงๆนะคะ นายซาตานหมื่นล้านนี่ไม่มีอะไรน่านับถือเลยสักนิด คุณว่าไหม เค้าต้องจ้างทำหนังสือโปรโมทตัวเองแหงๆ” ชมพูนิษฐ์วางหนังสือเหมราชลง ลิมเปงเซียงหัวเราะขำ
“แล้วนักธุรกิจแบบไหนที่คุณชอบล่ะครับ”
ชมพูนิษฐ์กวาดตามองไปทั้งชั้น แล้วเลือกหยิบหนังสืออีกเล่มมาเล่มหนึ่ง “คนนี้ก็น่าสนใจค่ะ”
หนังสือในมือชมพูนิษฐ์เป็นพ็อกเก็ตบุ๊คที่มีหน้าปกรูปของลิมเปงเซียง ลิมเปงเซียงเห็นหนังสือของตัวเองก็ยิ้ม
ชมพูนิษฐ์ไม่สังเกตว่าคนในรูปและที่ยืนอยู่คือคนเดียวกัน เพราะอ่านแต่คำพูดของเขา
“อย่าปล่อยให้เสียงคนอื่นมาทำลายเสียงในใจคุณและที่สำคัญ คุณต้องกล้าพอที่จะทำตามความฝัน”
ชมพูนิษฐ์ตบหนังสือชอบใจใหญ่ “อ่านแล้วมีพลังขึ้นมาทันที คนแบบนี้สิคะ น่าชื่นชม”
ลิมเปงเซียงหัวเราะชอบใจ พร้อมกับถอดแว่นดำออก ชมพูนิษฐ์เงยหน้ามองคนที่คุยด้วยชัดๆ เห็นว่าเป็นลิมเปง เซียง ก็ชะงัก แล้วยังก้มลงมองรูปอีก จนตัดสินใจเอารูปมาเทียบกับหน้าจริงของลิมเปงเซียง “คุณ !!”
ลิมเปงเซียงยิ้ม ชมพูนิษฐ์ช็อค “ขอบคุณนะครับที่ชอบหนังสือผม”
ลิมเปงเซียงเดินออกไป ชมพูนิษฐ์ที่ช็อคอยู่นึกขึ้นได้ “เดี๋ยวก่อนค่ะคุณ คุณ”
ชมพูนิษฐ์กำลังจะวิ่งตามลิมเปงเซียงไป แต่ถูก รปภ. ร้านขวางไว้
“จ่ายค่าหนังสือก่อนครับ ไม่งั้นโดนปรับนะครับ”
ชมพูนิษฐ์รีบวิ่งไปจ่ายเงินเร็วๆ แล้ววิ่งตามลิมเปงเซียงออกไป
หน้าร้านหนังสือ ชมพูนิษฐ์วิ่งตามลิมเปงเซียงออกมาก็ไม่เจอเค้าแล้ว น่าเสียดายมาก ชมพูนิษฐ์ก้มลงอ่านหนังสือ “ลิมเปงเซียงมหาเศรษฐีนักลงทุนอันดับหนึ่งในเอเชีย!” ชมพูนิษฐ์เงยมองหน้าทางที่ลิมเปงเซียงหายไป“ไม่อยากจะเชื่อ!!” ชมพูนิษฐ์มองหนังสืออีกทีสนใจ คิดอะไรออก ในมือยังถือหนังสือรูปลิมเปงเซียง
สวนสนุกสุขสยาม ชมพูนิษฐ์นั่งอ่านหนังสือของลิมเปงเซียงอยู่ ใครบางคนแอบมองชมพูนิษฐ์ที่นั่งอยู่ตั้งแต่หัวจรดเท้า คล้ายกับสายตาของคนที่ไม่หวังดี ชมพูนิษฐ์รู้สึกว่ามีใครแอบมองจึงหันขวับ ใครบางคนหลบมองไม่เห็นว่ามีใคร ชมพูนิษฐ์อ่านหนังสือต่อ เห็นใครบางคนที่ซ่อนหลังพุ่มไม้เดินออกมาเป็นมนปรียาและจักร
มนปรียามองชมพูนิษฐ์แล้วอดไม่ไหวจะพุ่งเข้าไปหาเรื่อง แต่จักรห้ามไว้ก่อน “ใจเย็นครับคุณหนู”
“ทำไม?!”
“บางทีคุณเหมราชอาจจะแค่สนใจที่ดินสวนสนุกมากกว่า ถ้าทำอะไรปุ่มป่ามคุณหนูอาจจะเสียคะแนนได้นะครับ” มนปรียาครุ่นคิด “จริงด้วยสิ”