บทละครโทรทัศน์ บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 13
บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 13
บทประพันธ์ ชมจันท์ / บทโทรทัศน์ กังสดาล
ห้องนอนชลัช เสียงปืนดัง ปัง ! ชลัชที่นอนหลับอยู่สะดุ้งลืมตาตื่น ตกใจ ละออที่นอนเฝ้าอยู่บนพื้นก็สะดุ้งลุกขึ้นพรวด “เสียงไรวะ ?!”
ชลัชหันไปไม่เห็นลูกสาวก็หน้าเครียด มือชลัชสั่นๆพยายามยกมือ ละออหันไปเห็นชลัชยกมือขึ้นได้ก็ตกใจ
“คุณท่านขยับมือได้” ชลัชมองละออ แล้วชี้ไปที่ประตูอย่างยากลำบาก สั่งให้ละออออกไปดู ละออเดาออก
“ค่ะๆ ออจะไปดูเดี๋ยวนี้” ละออลุกขึ้น ค่อยๆเปิดประตูแบบกล้าๆกลัวๆ ชลัชสีหน้าเครียด
ห้องทำงานบ้านชลัช ชมพูนิษฐ์อึ้ง นึกว่าถูกโดนยิง ชิดชนกวิ่งโผเข้าไปหาชมพูนิษฐ์ไม่คิดชีวิต
“หนูนิดเป็นไงบ้าง หนูนิด”
ชมพูนิษฐ์รู้สึกตัวก้มลงมองพิสูจน์ดูตัวเองไม่เป็นอะไร สองพี่น้องมองหน้ากันงง แล้วหันไปที่โจร เห็นโจรโดนยิงทะลุจากด้านหลังมาหน้าท้อง มันมองเลือดที่ไหลอาบอึ้ง แล้วค่อยๆหันไปด้านหลังแต่ไม่มีใคร โจรทรุดล้มลงนอน ลิมเปงเชียงวิ่งถือปืนเล็งเข้ามาหน้างงๆ “คุณลิม!”
ทุกคนนึกว่าลิมเป็นคนยิงโจร ลิมเปงเชียงเองก็ยังอึ้งๆไม่หาย หันไปที่มุมหนึ่ง... ด้านหลังโจร เห็นเหมราชที่เป็นคนยิงโจรยืนซ่อนตัวอยู่หลังกำแพง ลิมเปงเชียงมองหน้าเหมราชสีหน้าไม่เข้าใจ ว่าทำไมเหมราชไม่แสดงตัว
เหมราชมองลิมเปงเชียงพยักหน้าส่งสายตาฝากด้วย แล้วก็รีบเดินหลบออกไปไม่ให้ใครเห็นอย่างเท่ ลิมเปงเชียงรีบเข้าไปจัดการยึดปืนมาจากคนร้าย ระหว่างนั้นเอง...เสียงของชมพูนิษฐ์ก็ดังขึ้น “พี่นก”
ลิมเปงเชียงหันขวับไปมอง ชิดชนกหายใจเร็ว หอบเหนื่อยหายใจลำบาก เจ็บหน้าอก ใจสั่น ใจเต้นเร็ว มึนงง หน้าเขียวคล้ำหน้ามืดความดันตก ลิมเปงเชียงตกใจ รีบเข้าไปดู “คุณนก”
“พี่นกใจเย็นๆหายใจลึกๆนะคะ” ชมพูนิษฐ์ตะโกน “ละออ ละออ”
ละออวิ่งเข้ามาหน้าซีดตัวสั่น เพราะได้ยินเสียงปืน “คุณหนูนิด !!ตะกี้..เสียงปืน..ใครยิงใคร?ใครโดนยิงค่ะ?”
“ไปเอายาพี่นกมา” ละออมัวแต่มองสภาพคนร้ายอย่างตกใจ “ว้าย !! มีคนโดนยิง”
ชมพูนิษฐ์ตวาดใส่ “ละออ !! ยา !!”
“ค่ะๆ” ละออรีบวิ่งไป ชิดชนกหายใจหอบ พูดแทบไม่เป็นคำ “หนู...นิด...ไม่เป็น..ไรนะ”
“ไม่เป็นไรแล้ว นิดไม่เป็นไร พี่นกทำใจดีๆนะ”
ชิดชนกพยายามหายใจลึกๆแต่ยังทำไม่ได้ ลิมเปงเชียงเห็นท่าไม่ดีเลยรีบบอก