บทละครโทรทัศน์ บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 12 หน้า 2
หน้าประตูทางเข้า ตรงขายตั๋วของสวนสนุกสุขสยาม เห็นลูกค้า ทั้งผู้ใหญ่ ลูกเด็กเล็กแดงกำลังต่อคิวซื้อตั๋วเข้าสวนสนุกกันจำนวนหนึ่ง ชมพูนิษฐ์ยืนมองยิ้มแป้นอยู่กับ กระตั้ว โอลีฟ ลุงเติม ทุกคนดูมีความสุข
“แผนการตลาดของคุณนิด สุดเริ่ดเลอเพอเฟ็กต์ไปเลยนะคะ”
“ลูกค้าเพิ่มขึ้นทันตาเลย”
“ไม่ใช่นิดคนเดียว เพราะทุกคนช่วยกันต่างหากล่ะคะ”
“เห็นแบบนี้ก็หายเหนื่อยเลยเนอะ” ทุกคนยิ้มภูมิใจมาก ชมพูนิษฐ์นึกขึ้นได้ “ยังมีอีกคนที่ต้องขอบคุณ”
“ใครคะ ?”
“ก็พรีเซ็นเตอร์ของเราไง” ชมพูนิษฐ์ยิ้มชอบใจ ที่เอาคืนเหมราชได้
ชมพูนิษฐ์ดูแลลูกค้า โบกมือทักทายพนักงาน ปั่นจักรยานดูรอบๆสุขสยามอย่างมีความสุข
บรรยากาศริมทะเลบริเวณในสุขสยาม เห็นชมพูนิษฐ์ปั่นจักรยานมาจอดริมทะเล ชมพูนิษฐ์นั่งบนจักรยานมองไปที่วิวทะเล สูดลมหายใจเต็มปอด มีความสุข
“มีความสุขจังเลยนะ” ชมพูนิษฐ์ได้ยินเสียงตกใจ หันไปเห็นเหมราชกระโดดมานั่งซ้อนจักรยาน
“เฮ้ยคุณ! มาได้ไง”
เหมราชหน้านิ่ง “ก็มาดูหน้าเธอไงว่าจะมีความสุขแค่ไหน ที่ใช้ฉันเป็นเครื่องมือโปรโมทสวนสนุกเก่าๆของเธอ”
ชมพูนิษฐ์โกรธ แล้วเปลี่ยนเป็นยิ้มสะใจ “ทีคุณแกล้งฉันโหดกว่านี้ ฉันยังไม่ว่าเลย...”
เหมราชบ่นๆ “ก็เห็นว่าตลอดหนิ”
“เอาเป็นว่าฉันมีความสุขมาก ขอบคุณนะคะคุณซาตานที่ช่วยเป็นพรีเซ็นเตอร์สุขสยามของฉันฟรีๆๆ”
เหมราชเสียงเข้ม “ใครบอกว่าฟรี?”
ชมพูนิษฐ์มองอึ้ง ไล่ “ลงไปได้แล้ว” เหมราชเลิกคิ้วไม่สนใจ นั่งต่อ
ชมพูนิษฐ์ตวาด “บอกให้ลงไปไง”
“อะไรกัน คราวก่อนเธอยังให้ไอ้ธามมันซ้อนมอเตอร์ไซค์ได้เลย ทำไมฉันจะซ้อนจักรยานบ้างไม่ได้ล่ะ”
ชมพูนิษฐ์ยิ้ม “ก็เพราะฉันเป็นพวกเลือกที่รักมักที่ชังไง” ชมพูนิษฐ์ชักสีหน้าไล่ “ลงไป !”
เหมราชชะงัก หน้าตาจริงจังขึ้นมาทันที “เธอเกลียดฉันมากเลยเหรอ ???...”
ชมพูนิษฐ์ชะงัก ทั้งคู่มองหน้ากัน อยากรัก ไม่ได้อยากเกลียด แต่จำเป็นต้องเกลียด ชมพูนิษฐ์จ้องนานๆชักจะเขิน เฉไฉเปลี่ยนเรื่อง “อะไรกัน ?! นี่คุณจะมาไม้ไหน อย่าบอกนะว่าจะมาขอสงบศึก ยกธงขาวยอมแพ้ !!!”
เหมราชยิ้มอ่อนๆ แล้วก้าวลงจากจักรยานของชมพูนิษฐ์ สีหน้าเปลี่ยนเป็นโหดทันที