บทละครโทรทัศน์ บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 12 หน้า 3
“แค่จะมาบอกว่าให้ตักตวงความสุขนี้ให้มากๆ เคยได้ยินมั้ย..ความสุขมันมักจะอยู่กับเราไม่นาน”
ชมพูนิษฐ์มองเหมราชอึ้ง ชมพูนิษฐ์มองหน้า นึกถึงคุณโรบอทซ์แล้วเศร้า
“ใช่...ความสุข..มันมักจะอยู่กับเราไม่นาน”
เหมราชยิ้มเยาะ “รู้ก็ดี จากนี้ก็เตรียมใจรับความทุกข์ ซาตานอย่างฉันไม่ทำอะไรให้ใครฟรีๆ แม้แต่ความสุข เธอต้องชดใช้คืนให้ฉัน” เหมราชหันหลังแล้วสีหน้าเปลี่ยนเป็นเศร้าทันที แล้วเดินจากไป
ชมพูนิษฐ์กำมือแน่นมองตามสายตาเศร้าไม่ต่างกัน ชมพูนิษฐ์บอกตัวเอง ขณะมองตามเหมราช
“ซาตานใจร้าย..ฉันจะต้องลืมคุณให้ได้..คุณโรบอทซ์!!!”
เหมราชที่เดินออกไปสีหน้าเค้าก็เจ็บปวดเช่นกัน
อิงขวัญเดินเข้ามาในผับแห่งหนึ่ง มองหาใครบางคนอยู่ กวินทร์กับคริสอยู่ที่โต๊ะกำลังคุยกับลูกค้าของบริษัท กวินทร์หันไปเห็นอิงขวัญพอดี “เป็นเด็กเป็นเล็กหัดเที่ยวกลางคืนนะยัยนี่” คริสได้ยินแว่วๆก็สงสัย
“คุณวินพูดถึงใครครับ”
“ไม่มีไรฮะ” แล้วกวินทร์หันไปคุยงานกับลูกค้าต่อ คริสมองไปทางที่กวินทร์มองไปเมื่อกี้ ก็เห็นอิงขวัญยืนอยู่ คริสชักสีหน้าไม่ชอบใจนิดๆ อิงขวัญหันไปเห็นโบนิตานอนฟุบโต๊ะอยู่ โบนิตานอนฟุบท่าทางเมามาก อิงขวัญเดินเข้ามาเห็นสภาพเพื่อนแล้วตกใจ “ไอ้โบ! นี่แกชวนฉัน มาแบกแกกลับบ้านใช่ป่ะวะน่าสนุกจริงๆ เฮ้ออ...”
โบนิตาหันหน้าไป ตาปรือๆ เมาๆพูดไม่รู้เรื่อง
“มาแล้วเหรอไอ้ขวัญ ไอ้ตัวดี เพราะแกคนเดียว มาๆแกต้องรับผิดชอบ มาชนๆๆ”
“รับผิดชอบอะไรของแกวะ”
“เพราะแกไงที่นำพามันมาในชีวิตฉัน แกคนเดียวไอ้ขวัญ เพราะแก...”
โบนิตาเมาจนเพ้อความในใจเรื่องชมพูนิษฐ์ออกมา
“มันดีกว่าฉันทุกอย่าง ไม่พอ มันยังได้ทุกอย่างไป ทุกอย่างที่ฉันฝัน...”
“แกพูดถึงใครวะฉันงง”
“ก็....มันไง !!” โบนิตาพูดยังไม่จบก็หัวพับหลับไปคาโต๊ะ อิงขวัญงงกว่าเดิม “อะไรของมันวะ ?!”
ห้องนอนชลัช ชลัชนอนหลับอยู่ ประตูห้องค่อยๆเปิดออก เห็นเท้าชายคนหนึ่งเดินย่องเข้ามา มองชลัชนอนหลับบนเตียง มุมปากกระตุกยิ้มพอใจ แล้วก้าวเท้าเดินตรงไปที่เตียงชลัช ชลัชที่นอนหลับอยู่รู้สึกตัวลืมตาขึ้นมา เห็นใครบางคนยืนอยู่ก็ตกใจ ไพศาลยืนมองชลัชในมือถือเชือกแล้วยิ้ม “ฉันมาส่งแกวะ”
ชลัชตาโต มองเชือกในมือไพศาลรู้ว่าวาระสุดท้ายมาถึงแล้ว