บทละครโทรทัศน์ บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 14 หน้า 3
สวนสาธารณะ กวินทร์เดินมาสีหน้าผิดหวังมาก กวินทร์หยิบมือถือขึ้นมากด หาชื่อเหมราชว่า “เฮีย”
กวินทร์มองหน้าจอมือถืออย่างลังเลใจ จะโทรไม่โทรดี? กวินทร์คิด
“พอที! แกมีปัญหาอะไรทำไมไม่พูดไอ้วิน เงินแค่ร้อยล้าน สำหรับแกมากกว่านี้ฉันก็ให้ได้”
“นี่เฮียเชื่อมันเหรอ?!”
“เห็นกับสิ่งที่แกทำให้บริษัทมาทั้งหมด ฉันจะไม่เอาเรื่องแกไอ้วิน แต่ต่อไปแกไม่ใช่คนของพัฒนกิจอนันต์กรุ๊ปอีก” กวินทร์ตกใจมาก ไม่คาดคิดเหมือนฟ้าถล่ม “เฮีย !!!”
กวินทร์ลังเลใจ
“ตาสว่างสักทีไอ้วิน แกมันเป็นแค่เบ๊ พี่เหมเค้าหลอกใช้แกเพื่อประโยชน์ตัวเองมาตลอด ไม่เห็นรึไง พอแกพลาด เค้าก็เฉดหัวแกทิ้ง!!!” ธามันไม่หยุด “เค้าให้โอกาสแกไหม ทั้งๆที่แกทำเพื่อเค้ามาตลอด”
กวินทร์คิดไปคิดมาแล้วยังไม่หายน้อยใจ จึงตัดสินใจกดปิดมือถือไม่โทรดีกว่า กวินทร์เดินออกไป
ธามันยืนมองบึงในสวนสาธารณะ ใบหน้ามีแผลมุมปากจากการต่อย แววตาธามันเศร้าสุดท้ายสิ่งที่ทำไปก็ไม่ ได้ทำให้มีความสุขจริงๆ เมื่อต้องเสียเพื่อน คนสนิทเดินเข้ามายื่นผ้าห่อน้ำแข็งให้ ธามันยกมือไม่เอาไม่อยากได้
“เอ่อนายครับ” ธามันเหลือบตามอง “แล้วเงินร้อยล้านที่โอนเข้าบัญชีคุณกวินทร์ล่ะครับนาย”
“ไม่ต้องห่วงหรอก คนอย่างไอ้วินมันไม่มีทางเอาเงินที่ไม่ใช่ของมันไปใช้หรอก ฉันรู้จักนิสัยมันดี”
“แล้วนายไม่กลัวคุณกวินทร์เอาเรื่องนี้ไปบอกคุณเหมราชเหรอครับ”
“สิ่งที่ฉันต้องการคือให้ไอ้วินรู้ธาตุแท้ของเหมราชต่างหาก” ธามันยิ้มเยาะ “ฮึ!โดนไล่มาซะขนาดนี้ ไอ้วินมันคงเจ็บน่าดู มันไม่หน้าด้านกลับไปง่ายๆหรอก”
“ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่าคุณเหมราชจะทำกับคนสนิทได้ลงคอ”
ธามันหน้าเหี้ยม “คนอย่างเหมราชทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองอยู่ในจุดที่สูงกว่าใครๆ...” ธามันยิ้มมุมปากนิดๆ
“แต่ใครๆพวกนั้น...ต้องไม่ใช่ฉัน” ธามันหน้ามุ่งมั่นจะเอาชนะ
กลางคืน ห้องทำงานเหมราช ในห้องมืดไม่ได้เปิดไฟ มีแต่แสงลอดจากหน้าต่างเข้ามา ทำให้เกิดเงาตรงที่เหมราช เหมราชนั่งครุ่นคิดอะไรบางอย่างมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นแสงไฟของตึกโดยรอบ เหมราชคิดในใจ
“แกกับฉันคงจะเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วจริงๆ...ธามัน !!” เหมราชหน้าเครียด
ผับหรูแห่งหนึ่ง กวินทร์นั่งที่บาร์เหล้าผับแห่งหนึ่ง เสียงมือถือสั่น กวินทร์หยิบมาดู “สเมิร์ฟ” กวินทร์กดตัดสาย ไม่อยากคุยกับใครทั้งนั้น แล้วปิดเครื่องไปเลย กวินทร์ยกแก้วขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว แล้วส่งให้บาร์เทนเดอร์