บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 32 (3/3) หน้า 2
“คนโกหก ..คือคนไม่บริสุทธิ์ใจไงลูก”
น้อยรู้ว่าปานรุ้งคิดอะไร ปรามเบาๆ “คุณหญิงคะ”
“ฉันพยายามจะคิดดีกับเด็กคนนั้นในแง่ดีแล้วนะน้อย ..แต่ครั้งแรกที่ฉันเจอเด็กคนนี้ ..เด็กคนนี้ก็มาพร้อมกับเหตุการณ์ไถเงิน!”
น้อยพยายามจะแก้ตัวให้วิรินทร์ “แต่คุณรินทร์อาจไม่ใช่...”
“ขนาดปานเทพที่เจอโลกมามาก ..ยังโดนวิภาวีโกหกว่าท้องเพื่อหลอกจับเลย ..แล้วปกรณ์ล่ะ ..เขาหัวอ่อนกว่าปานเทพมาก”
“แต่คุณรินทร์มีผลตรวจว่าท้องจริงๆนี่คะ”
“พิสูจน์ได้ว่าท้องจริง ..แต่ยังไม่พิสูจน์ว่าท้องกับใครนี่!”
ปกรณ์มองปานรุ้งอย่างอึ้ง “นายแม่ !!!!!”
“กล้าแอบเอาสร้อยที่ปกรณ์ให้ ..ไปให้ผู้ชายคนอื่น ..จะให้แม่คิดว่ารินทร์กับไอ้กุ๊ยนั่นเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆเหรอปกรณ์ ?!!”
“แต่นายแม่ ....”
“และแม่เชื่อว่าไม่ใช่แม่คนเดียวที่คิด ..ปกรณ์เองก็คงคิดไม่ต่างจากแม่..แม่เห็นรินทร์กับผู้ชายคนนั้นไม่กี่ครั้ง ..แม่ยังรู้สึกได้ว่าไอ้กุ๊ยนั่น มันไม่คิดกับรินทร์แค่เพื่อน ..แล้วปกรณ์ล่ะ ..เคยเจอรินทร์กับไอ้นั่นกี่ครั้ง..ถ้าปกรณ์ไม่หลอกตัวเอง ..แม่เชื่อว่าปกรณ์ก็คิดเหมือนแม่”
ปกรณ์นิ่งคิดด้วยสีหน้าสับสน ใจนึงแอบระแวง แต่อีกใจพยายามบอกตัวเอง “ไม่จริง”
น้อยมองปานรุ้งด้วยสีหน้าแอบกลัวความคิดของปานรุ้ง
วิรินทร์ยืนมองหน้าต่างและคุยมือถือกับเข้ม “แม่เป็นยังไงบ้างพี่เข้ม ..ปลอดภัยแล้วใช่ไหม?” หญิงสาวโล่งอก “บอกแม่ว่าไม่ต้องห่วงอะไรทั้งนั้นนะ ..ไว้รินทร์จะไปเยี่ยมแม่ ..ขอบคุณพี่เข้มมากที่ดูแลทุกอย่างแทนรินทร์ ..”
ปกรณ์ค่อยๆเปิดประตูเข้ามา วิรินทร์ไม่เห็นปกรณ์ ปกรณ์ได้ยินตอนวิรินทร์ “คุยประโยคสุดท้ายกับเข้มพอดี”
“พี่เข้มก็ดูแลตัวเองด้วยนะ ..ไม่ต้องห่วงรินทร์” ปกรณ์ชะงัก “แค่นี้นะ ..แล้วรินทร์จะโทรไปใหม่” วิรินทร์กดวางสาย แล้วหันมาเห็นปกรณ์ วิรินทร์ชะงัก “ปกรณ์ ..เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่”
ปกรณ์พูดนิ่งๆ “รินทร์คุยกับใคร?”
“เพื่อนน่ะ”
ปกรณ์ไม่รอช้า เดินเข้าไปดึงมือถือของวิรินทร์แล้วเดินออกจากห้อง
วิรินทร์รีบเดินตาม “ปกรณ์ !!!”
ปกรณ์ถือมือถือวิรินทร์เดินลงบันไดมา
วิรินทร์วิ่งตามมา “ปกรณ์ !!!!”