บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 1 หน้า 5
“อั๊วะรู้แต่ว่าไฟแช็กนี่เป็นของอาเล้ง อีไปที่บ้านลื้อแน่นอน”
เฉินอี่เสียงเล่าให้ธามฟังว่า เช้าวันหนึ่งในปีพ.ศ.2493 ก่อนบ้านชลธีถูกเผา เฉินอี่เสียงในวัย 57 ยืนอยู่ริมถนน ก่อนจะหยิบซิการ์ขึ้นมาจุดไฟแช็ก แต่ปรากฏว่าจุดไม่ติดจึงหันซ้ายหันขวาเพื่อจะขอยืมไม้ขีดจากคนขับรถ แต่แล้วก็เห็นเสี่ยเล้ง เดินนำซ้งซึ่งหิ้วแกลลอนน้ำมันตามหลังมา
เฉินอี่เสียงทักอย่างแปลกใจที่จู่ๆมาเจอเสี่ยเล้งที่ภูเก็ต “อาเล้ง”
เสี่ยเล้งชะงัก หน้าเจื่อนที่เห็นเฉินอี่เสียง แต่แล้วก็กลบเกลื่อนได้ทันที “เฮียเฉิน..มาเที่ยวหรือครับ”
เฉินอี่เสียงพยักหน้า “กำลังจะกลับแต่รถยางแตก รอช่างอยู่ แล้วลื้อ”
เฉินอี่เสียงมองแกลลอนน้ำมันในมือซ้ง “น้ำมันรถอั๊วะดันหมดพอดี”
เฉินอี่เสียงพยักหน้าให้ แล้วพยายามจุดซิการ์สูบแต่ก็จุดไม่ติด เสี่ยเล้งหยิบไฟแช็ก ZIPPO อันใหม่เอี่ยมของตัวเองขึ้นมาจุดซิการ์ให้เฉินอี่เสียง เฉินอี่เสียงมองไฟแช็ค “สวยดี..อั๊วะไม่เคยเห็น”
“Zippo The Furniture Club Of America ครับเฮีย ออกใหม่ อั๊วะเพิ่งได้มา”
เฉินอี่เสียงสรุป “ในเมื่อมันให้สิ่งนี้กับลื้อ ลื้อก็จงให้สิ่งนี้กับมัน ถึงจะสาสมกัน” เฉินอี่เสียงยื่นไฟแช็ก ZIPPO The Furniture Club Of America อันใหม่ ให้ธาม
เสี่ยเล้งหยิบไฟแช็กออกจากกล่องกระดาษเล็กๆขึ้นมาพลิกดู
ธามมองเสี่ยเล้งด้วยสายตาพิฆาต “ZIPPO The Furniture Club Of America ครับ”
“ฝากขอบคุณอาปาลื้อด้วยที่นึกถึงอั๊วะ” ธามพยักหน้ายิ้มให้เสี่ยเล้ง เสี่ยเล้งมองธาม “ถ้าอาธียังอยู่ลื้อคงไม่ได้มาอยู่ที่นี่ นึกแล้วยังเสียใจไม่หาย เฮียเช็งทำธุรกิจปากกัดตีนถีบมาด้วยกันกับอั๊วะ ต้องมาตายแทบจะยกครัวแบบนี้”
“แต่ผมกับแก๊งกระทิงยังอยู่ครับ ถึงผมจะไปอยู่กับอาปาเฉินที่เซี่ยงไฮ้ แต่ทุกคนก็รู้ว่าผมเป็นลูกอาปาเช็ง ผมต้องสานต่อธุรกิจให้อาปาอยู่แล้ว”
เสี่ยเล้งยิ้ม “ดีมากหลานชาย รักษาเนื้อรักษาตัวให้ดีนะ เฮียเฉินก็อายุมากแล้ว เหลือแต่ลื้อที่ยังหนุ่มแน่นอยู่คนเดียว”
“ขอบคุณในความเมตตาของเสี่ย แต่ผมคง..” ธามมองตาเสี่ยเล้งนิ่ง ยิ้มเย็น “ไม่ตายง่ายๆ” ธามก้มหัวให้เสี่ยเล้งนิดหนึ่งก่อนจะเดินกลับไปยังมุมทิ้งกระจาด เห็นภรพ คณิน ทรงกลด หงส์ ยืนแจกของ
เสี่ยเล้งมองตามหลังธามไป “ง่าย ไม่ง่าย เดี๋ยวก็รู้” เสี่ยเล้งก้มมองนาฬิกา หน้าปัดบอกเวลา 10.59 น.
ธามเดินฝ่าฝูงชนกลับมาที่เวที เจอกับหงส์ซึ่งแจกของอยู่บนเวทีกับทรงกลด ภรพ และคณิน
ทั้งคู่หันมาสบตายิ้มให้กัน “สบายดีนะครับคุณหงส์”
“ค่ะ คุณธามมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”