บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 6
บ้านธาม ภรพทำแผลให้ธาม คณินเอายาทาแผลช้ำให้ตัวเอง
ทรงกลดยืนมองธามที่มีแผลแตกฟกช้ำเยอะกว่าเพื่อน พร้อมเกริ่น “ตอนแรกพวกเราคิดว่าแกตายไปพร้อมอากู๋เช็งกับซิ่มเจียหลิน แต่ก็แปลกใจทำไมหาศพไม่เจอ”
ภรพเสริม “เราช่วยกันตามหาแก ทั้งตามกันเอง ทั้งลงประกาศทางหนังสือพิมพ์ แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะเจอ”
“จนเวลามันผ่านไปหลายเดือนเกือบปีได้มั้ง ฉันต้องแจ้นจากปากน้ำโพมานี่ พวกเรามารวมตัวกันโดยไม่ได้นัดหมาย” คณินเล่าต่อ
ปีพ.ศ. 2495ลานบาสเก็ตบอล หน้าโรงเรียน คณินเดินเข้ามาแล้วหันไปมองรอบๆ ตัวเหมือนกำลังหาใคร คณินเห็นทรงกลดกับภรพวิ่งเข้ามา ทั้งคู่เหมือนกำลังมองหาใครอยู่เช่นกัน
ทรงกลดถามก่อน “ไอ้ธีล่ะ”
คณินสงสัย “แกรู้ได้ยังไงว่ามันมา”
ภรพซัก “มันอยู่ไหน”
“ฉันไม่รู้แต่เดาว่ามันมาเพราะฉันได้รับไอ้นี่” คณินเอาแผ่นเสียงออกมาจากซองสีน้ำตาลที่อยู่ในมือ
“ฉันก็ได้” ทรงกลดดึงแผ่นเสียงออกมาจากซองของตัวเองเทียบเคียงกับแผ่นเสียงของคณิน
“ฉันก็มีเหมือนกัน” ภรพดึงแผ่นเสียงออกมาจากซองในมือ
แผ่นเสียงทั้ง 3 เป็นเพลง Meng Zhong Ren ของนักร้อง กง ซิว เสีย เหมือนกันเด๊ะ ทั้งหมดพลิกหน้าซองพัสดุขึ้นมาก็เห็นว่าส่งมาจากอเมริกาเหมือนกัน
ทรงกลดเอ่ย “เพลงโปรดของไอ้ธี มาจากที่เดียวกัน..อเมริกา”
ภรพสรุป “เรามั่นใจว่าแกยังไม่ตาย แกส่งแผ่นเสียงเป็นสัญญานบอกให้พวกเรารู้ว่าแกยังไม่ตาย”
คณินเสริม “เราสืบจนรู้ว่าแกส่งพัสดุมาจากไปรษณีย์หน้าโรงพยาบาลที่อเมริกา เราคิดตลอดเวลาว่าทำไมต้องเป็นที่โรงพยาบาล แกไปทำอะไรที่นั่น”
ทรงกลดเฉลย “จนวันที่อาแปะเฉินพาแกมาที่ฉั่วเทียนเหลา เราก็เริ่มเอะใจ”
ปีพ.ศ.2499 ภัตตาคารฉั่วเทียนเหลา เฉินอี่เสี่ยงเดินมา ธามอยู่ด้านหลัง ตรงมายังโต๊ะที่ทรงกลด ภรพ คณินนั่งอยู่ ภรพหันมาเห็นก้มหัวให้ “อาแปะเฉิน”