บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 8 หน้า 10
ย่าหยาน้ำตาคลอ “เขาถูกทำร้ายแล้วหายตัวไป เขาสัญญาว่าจะแต่งงานกับฉันที่นี่”
เสี่ยเล้งอึ้ง “เธอเลยมาทำงานที่นี่..เพื่อรอเขา”
ย่าหยาพยักหน้า น้ำตาหยดติ๋ง เสี่ยเล้งหยิบผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาให้ย่าหยา ทุกอย่างอยู่ในสายตาหยกมณี “ฉันอิจฉาผู้ชายคนนั้นจริงๆ” ย่าหยาชม้ายตาขึ้นมามองเสี่ยเล้ง ทำแบ๊วใส่ประมาณ...หมายความว่ายังไงคะเสี่ย “แล้วถ้าเขาไม่มาล่ะ เธอจะรอไปอีกนานแค่ไหน”
ย่าหยาทำอึ้ง..แต่ในใจอยากตะโกนว่า..กรูไม่เชื่อว่าชลธีจะไม่กลับมา
“ถ้ามีใครเสนอตัว ขอดูแลเธอเพิ่มอีกคน เธอจะว่ายังไง” ย่าหยาเงยหน้าขึ้นมามองเสี่ยเล้ง
ห้องโถงกลางบ้านธาม ธามกัดฟันกรอดเขวี้ยงรูปย่าหยาที่อยู่ในมือทิ้งอย่างแค้นใจ เฉียงกับจิวยืนอยู่ไม่ไกล “มารยาสาไถย!!!
เฉียงรายงาน “ไม่ใช่แค่ที่ตลาดนะเฮีย อั๊วะกับอาจิวไปถามญาติๆอามิ่งกับอาสุกที่อยู่แถวนั้น ทุกคนพูดเหมือนกันว่าย่าหยาไม่ใช่เพ็ญนภา”
จิวเสริม “พวกอีไม่มีรูปถ่ายเก็บไว้ก็จริง แต่ยืนยันเสียงแข็งนะเฮียว่า ไม่ใช่ อาเพ็ญนภาตัวจริงหายไปตั้ง 7 ปีแล้ว”
“ต้องมีใครขอใช้ชื่อลูกของผัวเมียคู่นั้น ใครคนนั้นต้องมีอำนาจและเงินมากพอที่จะอุดปากสองคนนั่นได้” ธามคิด “เสี่ยเล้ง”
เฉียงสงสัย “ตกลงย่าหยาทำงานให้เสี่ยเล้งหรือครับ”
จิวอยากรู้ “มันยังไงกันแน่เฮีย ทำไมผู้หญิงคนนี้ดูมีลับลมคมในซะจริง อยู่ข้างไหนกันแน่”
ธามหน้านิ่ง ตาเป็นประกายดุดัน “ฉันไม่รู้ แต่เดี๋ยวก็รู้”
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทุกคนชะงัก เฉียงเดินไปเปิดประตู เฉียงตะลึงในความงามของคนที่อยู่เบื้องหน้า
โบตั๋นในชุดสีชมพู ถือถุงกระดาษใบใหญ่ใบหนึ่ง พร้อมถุงอาหารยืนอยู่ที่หน้าประตู“เฮียอยู่ใช่มั้ยคะ”
“เชิญครับ”
โบตั๋นก้าวเข้ามาในบ้านธาม ธามหันไปมองพร้อมจิว ทังคู่อึ้งที่เห็นโบตั๋นใส่ชุดของย่าหยา โบตั๋นยิ้มหวาน ”โบตั๋นเอาข้าวมาส่งเฮียค่ะ”
หน้าบ้านธาม เฉียงกับจิวเดินคุยกันมาตามทาง
“ลื้อจำผิดรึเปล่าอาจิว”
“อั๊วะไปรับมากับมือ ทำไมอั๊วะจะจำไม่ได้ว่าชุดที่โบตั๋นใส่คือชุดที่เฮียซื้อให้ย่าหยา”
“ทำไมเฮียต้องซื้อชุดให้อาหยาล่ะ โอกาสพิเศษอะไร”
จิวติดตลก “โอกาสพิเศษที่ถูกไล่ยิงจนต้องโดดน้ำหนีไงล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“แล้วโบตั๋นเอาชุดนั้นมาใส่ได้ยังไง”
“ใส่ได้ยังไงไม่น่ากลัวเท่าใส่แล้วจะโดนอะไร อั๊วะว่าเฮียไม่พอใจแน่..เชื่อสิ”