บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 12
ที่ฉั่วเทียนเหลา โบตั๋นนั่งอยู่กับเฉียง “ขอบใจนะที่นั่งเป็นเพื่อน”
เฉียงอึกอัก กระอักกระอ่วนใจ “ไม่เป็นไรครับ แต่..ผมคงนั่งนานกว่านี้ไม่ได้ ต้องไปทำงานให้เฮีย”
“ใครๆก็รักเฮียกระทิง คุณรักเฮีย ฉันก็รัก รักมากที่สุด” โบตั๋นขอบตาแดงก่ำ
เฉียงเจ็บ “คุณรักเฮีย คุณต้องซื่อสัตย์กับเฮีย”
“ฉันอยาก..อยากซื่อสัตย์กับเขาไปจนวันตาย”
เฉียงเจ็บร้าวขึ้นไปอีก “ดีครับ มันควรเป็นอย่างนั้น ถ้างั้น..ผมขอตัว” เฉียงขยับลุกขึ้น
โบตั๋นเทเหล้าจีนในชวดใส่ถ้วย 2 ถ้วย“ดื่มลากันเป็นครั้งสุดท้าย เรื่องระหว่างคุณกับฉัน ขอให้มันกลืนหายไปกับเหล้าถ้วยนี้” โบตั๋นส่งเหล้าให้ “แด่มิตรภาพของเราสองคน ที่ไม่มีวันจะเป็นอื่นได้ นอกจากคำว่า “เพื่อน””
เฉียงมองถ้วยเหล้า..ลังเล
“กลัวฉันวางยาพิษคุณหรือ” โบตั๋นยกเหล้าซดพรวดเดียวหมดถ้วย แล้วจ้องเฉียงเหมือนท้าทาย
เฉียงนิ่งไปชั่วอึดใจ ก่อนจะยกถ้วยเหล้าขึ้นมา โบตั๋นลุ้นนนน นึกถึงคืนก่อน
โบตั๋นในชุดนอนนั่งเครียด กดดันอยู่ที่เดิมหลังจากเฉียงออกไป สักครู่โบตั๋นดีใจเงยหน้าขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูอีกครั้งคิดว่าเฉียงกลับมา แต่แทนที่จะเป็นเฉียงกลับกลายเป็นเสี่ยเล้ง โบตั๋นรีบสวมเสื้อคลุม
เสี่ยเล้งยื่นเหล้าให้โบตั๋น “เอาให้มันกิน”
“อั๊วะไม่ฆ่าเขา”
“ไม่ใช่ยาพิษ มันไม่ตายหรอก ถ้าลื้ออยากต่อลมหายใจให้กู๋ลื้อก็จัดการเรื่องนี้ให้เสร็จภายในคืนนี้”
“ถ้าอีเมา แต่ไม่ยอมมีอะไรกับอั๊วะ กู๋อั๊วะไม่ต้องตายหรือ”
“มันไม่ใช่เสาหินเสาปูนที่จะไม่รู้สึกอะไร ที่สำคัญ มันรักลื้อหรือลื้อไม่รู้”
“ถ้าไม่สำเร็จ”
“ต้องสำเร็จ คนอย่างอั๊วะ ลงมาจัดการอะไรแล้ว ไม่มีคำว่าพลาด”
“สัญญานะ ไม่ว่าจะยังไง เสี่ยต้องช่วยกู๋ ต้องช่วยกู๋อั๊วะนะ..นะ” โบตั๋นคลานมากอดขา “อั๊วะขอร้อง”
“ลื้อช่วยอั๊วะ อั๊วะช่วยอาซ้ง”