บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 12 หน้า 5
โบตั๋นระเบิดเสียงร้องไห้อย่างอัดอั้นและเสียใจที่สุดในชีวิต “เฮีย!!!!!”
“ลื้อสองคนตายจากอั๊วะไปแล้ว” ธามเขวี้ยงผ้าปูโต๊ะที่โบตั๋นเคยทำน้ำชาหกรด ซึ่งบัดนี้ตรงรอยน้ำชากลายเป็นรอยไหม้สีน้ำตาลและกร่อนเหมือนถูกน้ำกรดกัดใส่โบตั๋น “เอาผ้าที่โดนน้ำชาอาบยาพิษของเธอกลับไปด้วย!!!”
โบตั๋นอึ้ง..ยาพิษ เป็นไปไม่ได้ ไหนซ้งเคยบอกว่ายานั่นเป็นแค่ยาที่ทำให้ธามอ่อนแรงเท่านั้น โบตั๋นรีบคลี่ผ้าดู เมื่อเห็นรอยกร่อนที่ผ้า แล้วโบตั๋นถึงกับตะลึง
ธามสำทับ “คิดจะกำจัดเฮียกระทิง มันไม่ง่ายนักหรอก..ไปได้แล้ว!!!”
จิวไม่ยอมรับ “เฮีย..ทำไมไม่สั่งสอนให้มันรู้สำนึก!!!”
“จะเอาสำนึกอะไรกับคนแปลกหน้า..เชิญ!!!”ธามหันหลังให้ทั้งคู่ เป็นสัญลักษณ์ที่บอกให้ทั้งคู่รู้ว่า ธามปิดประตูตายสำหรับการต่อรอง
เฉียง โบตั๋นหันหลังเดินออกมาเหมือนร่างที่ไร้วิญญาณ ธามขบกรามแน่น..แค้นใจสุดๆ
เฉียง โบตั๋น เดินไร้วิญญาณต่อเนื่องมาตามถนน ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ย่าหยาและหยกมณีเดินกลับบ้าน ทั้ง 4 คนมาเจอกันกลางทาง
หยกมณีไม่รู้อีโหน่อีเหน่ “เฮียกระทิงถามหาลื้อสองคนแน่ะ เจอกันรึยัง”
โบตั๋นจ้องย่าหยาเขม็ง “สะใจสมใจเธอแล้วสินะ”
ย่าหยางง “พี่โบตั๋นหมายถึงอะไร”
ก่อนที่โบตั๋นจะตอบอะไร จิวก็โผล่พรวดเข้ามาชกปากเฉียงเต็มแรง “ไอ้เนรคุณ!!!!!” เฉียงเซหน้าคว่ำไปโดนขอบฟุตบาทหน้าผากแตก จิวตามเข้ามากระชากเสื้อ “ลื้อลืมวันที่เฮียช่วยชีวิตลื้อ วันที่เฮียต้องเจ็บตัวแลกกับเงินที่ลื้อต้องส่งไปให้แม่กับลูกลื้อแล้วเหรอ ลื้อถึงกล้าเป็นชู้กับเมียเฮีย ลื้อยังเป็นคนอยู่รึเปล่า!!!!” จิวชกเฉียงอีกครั้ง เที่ยวนี้เลือดกบปากแถมยังบีบคอเฉียงกะให้ตายคามือ
ย่าหยา หยกมณีวิ่งเข้ามาดึงจิวคนละข้าง “พอแล้ว!!!!!!อาจิว”
โบตั๋นมองภาพตรงหน้าน้ำตาคลอ “อย่าโทษอาเฉียงเลย”
จิวชะงัก หันมาหาโบตั๋น “จริงสิ ตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง ชายชู้กับหญิงชั่ว ลื้อสองคนเหมาะสมกันจริงๆ” จิวจ้องหน้าเฉียง โบตั๋นอย่างผูกใจเจ็บก่อนจะเดินออกไป
โบตั๋นมองย่าหยากับหยกมณีที่ยืนอึ้งกับความจริงที่เพิ่งรู้ โบตั๋นทนอับอายไม่ไหว วิ่งออกไป เฉียงยกแขนเช็ดเลือด ก่อนจะตามโบตั๋นไป
หยกมณีมองตามทั้งคู่ “สงสารเฮียกระทิง”
ย่าหยาไม่พูดอะไรเพราะใจลอยไปหาคนที่ชื่อเฮียกระทิงนานแล้ว
เฉียงเดินตามหลังโบตั๋นมาอย่างเงียบเชียบจนถึงหน้าหอพัก
โบตั๋นหันมาหาเฉียง “พรุ่งนี้ฉันจะไปหาบ้านเช่า ฉันอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้แล้ว”