บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ แผนรักฉบับออร์แกนิค ตอนที่ 24 หน้า 4
ขณะที่ทั้งสามสนทนากัน เสียง ตู๊ด....ตู๊ด....ไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง....คนที่รับสายคือมาลัย เสียงมาลัยวิตกกังวล ตื่นตระหนก ร้องไห้ “คุณภาคิน...คุณภาคินอยู่ที่ไหนคะ”
“มาลัยเกิดอะไรขึ้น แม่นภาอยู่ไหนทำไมไม่มารับโทรศัพท์” ทุกคนในรถเริ่มมีสีหน้าเป็นกังวล ใจคอไม่ดี
มาลัยร้องไห้ “แม่นภาบาดเจ็บ โดนพวกโจรมันทำร้ายค่ะ”
ภาคินได้ยินดังนั้นก็ความสุขที่มีก็พังทลายไปสิ้น ภาคินร้อนใจ เป็นห่วงนภามาก ภาคินกำพวงมาลัยรถอย่างแน่น และยิ่งเหยียบ “แม่เป็นยังไงบ้างมาลัย แม่ปลอดภัยใช่มั้ย แล้วตอนนี้แม่อยู่ที่ไหน มาลัย!!!!”
สลิตาเป็นห่วง “แม่นภา...”
มาลัยหยุดร้อง “แม่นภาปลอดภัยค่ะ แต่แม่นภายังเจ็บแขนอยู่ พวกมันเอาไม้ฟาดแขนแม่นภา”
“พวกมันเป็นใคร ทำไมต้องมาทำร้ายแม่ด้วย มันเกิดอะไรขึ้นมาลัย เล่าให้ผมฟังทั้งหมดเดี๋ยวนี้เลย!!”
สลิตาเอื้อมมือมาจับมือภาคิน และบีบมือแน่นให้รู้ว่าให้กำลังใจ
และขณะที่มาลัยเล่า เพลินก็โทรศัพท์ไปหาถั่วกับคุณหนูด้วยสีหน้าร้อนรน “เฮ้ยถั่ว เกิดเรื่องแล้ว แม่นภาบาดเจ็บ เอ็งสองตัวรีบกลับฟาร์มด่วน”
บ้านเจ้าสัวบุญชัย ชนัตกำลังเดินง้อเจ้าสัวบุญชัย เจ้าสัวบุญชัยยืนหันหลังให้ชนัต ชนัตเดินตามไปง้อ “โถ…ป๊าอย่าโกรธผมสิครับ”
เจ้าสัวบุญชัยโมโหมาก “ตาทองอินทร์อุตส่าห์ให้แผนที่แกมา ทำไมแกไม่ตามไปฮ่ะ รออะไรของแก รอให้ฉันตายก่อนรึไง แกถึงจะลุกขึ้นมาทำอะไรจริงจัง”
“ถึงผมไม่ได้ไป ผมก็ส่งตัวช่วยไปนะป๊า ป๊าไม่ต้องห่วงหรอก”
“ฮึ..ไม่ต้องห่วง ฉันเห็นแกพูดประโยคนี้มาพันรอบ ไม่เห็นสำเร็จสักที”
เสียงโทรศัพท์ชนัตดังขึ้น ในสายเป็นสลิตา “สลิตาโทรมา!!!” เจ้าสัวบุญชัยรีบหันมาหาชนัตอย่างอยากรู้ ชนัตรับสาย “ฮาโหล” ชนัตตกใจ “ฮ่ะ!! อยากให้ผมตัดใจจากคุณ เพราะคุณจะแต่งงานกับภาคิน โถ่..คุณมุขนี้มันเก่าแล้วนะ..”ชนัตตกใจกว่าเดิม “ฮ่ะ คุณกับภาคินตกลงคบกันแล้ว นี่คุณจะแต่งงานกับเค้าจริงๆ เหรอ” สลิตาตัดสายไป “คุณ...คุณ!!” ชนัตวางสายไป
เจ้าสัวบุญชัยตกใจ “ห๊า อะไรนะ ลิตาจะแต่งกับภาคินจริงๆ เหรอ”
เสียงชนัตจ๋อยๆ “เธอบอกว่าให้ผมตัดใจจากเธอซะ เรื่องแต่งงานมันไม่มีทางเป็นไปได้ เธอตกลงคบกับภาคินแล้ว และกำลังจะไปฟาร์มภาคิน ครับ”
เจ้าสัวบุญชัยโมโหสุดขีด “โธ่เว้ย!!!! เป็นเพราะแกไม่ยอมตามไปขัดขวาง สองคนนั้นรักกันจนได้ แล้วจะทำยังไงต่อวะ ใกล้เวลาที่ต้องจ่ายหนี้ไปทุกที ฉันต้องโดนฆ่าตายแน่ๆ” เจ้าสัวบุญชัยเดินไปนั่งที่โซฟา ฟุบหน้ากุมขมับ ด้วยอารมณ์เครียดขั้นสุด
ชนัตเห็นเจ้าสัวบุญชัยเครียดก็เครียดไปด้วย เดินมานั่งมองเจ้าสัวบุญชัยข้างๆด้วยความรู้สึกสงสาร “พ่อ...ผมขอโทษ...”