รีเซต

บทละครโทรทัศน์ แผนรักฉบับออร์แกนิค ตอนที่ 17 หน้า 2

บทละครโทรทัศน์ แผนรักฉบับออร์แกนิค ตอนที่ 17 หน้า 2
7 กรกฎาคม 2558 ( 10:32 )
114.6K
แผนรักฉบับออร์แกนิค ตอนที่ 17
16 หน้า

“คนเราทุกคนมีอดีต ถ้ามันเป็นอดีตที่ไม่น่าจดจำ ยังคิดถึงมันอีกทำไม ใช้ชีวิตจมอยู่กับความทุกข์แล้วจะเจอกับความสุขในปัจจุบันได้ยังไง!!”

ไม่ไกล นภาเดินหาภาคินและก็เห็นภาคินยืนคุยสลิตาอยู่ นภาหยุดฟัง 

ภาคินบีบไหล่สลิตาแน่น “ถ้าคุณไม่เอาชุดนี้มาใส่ ภาพเธอในอดีตก็คงไม่มาอยู่ในหัวผมแบบนี้ ผมไม่อยากเห็นอะไรเกี่ยวกับเธออีก”

“พี่ภาคินเจ็บปวด เพราะพี่ลืมคนที่มองพี่เป็นแค่คนไร้ค่าไม่ลง ที่จริงพี่ไม่ได้อยากลืมมันด้วยซ้ำ พี่ยังรอคอยเธอกลับมาอยู่ แต่มันเป็นการคอยที่ไร้ค่าไร้ความหมาย”

ภาคินเดือด “กลับไปซะ ผมไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น”

สลิตาจ้องหน้า “ลิตาเคยอิจฉาเธอคนนั้น ที่ได้พี่ภาคินเป็นแฟน เพราะพี่ภาคินเป็นคนดี เป็นคนฉลาด เข้มแข็ง ไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคที่เข้ามา แต่ลิตาคิดผิด ความจริงพี่มันก็แค่โง่ที่อ่อนแอหนีปัญหา ไม่กล้ายอมรับความจริง!!!!”

ภาคินโมโห “สลิตา คุณไปได้แล้ว!!”

“สายตาที่หันมองแต่อดีต ไม่มีวันที่จะเจอสิ่งที่ดีกว่าในปัจจุบันหรอก ลิตาเสียใจที่ปลื้มพี่ หวังดีกับพี่ รักและห่วงใยพี่มาตลอด เชิญพี่จมอยู่กับความทุกข์ อยู่กับอดีตที่แสนเจ็บปวดของพี่ต่อไป และสักวันคนที่คอยห่วงใยพี่ เขาจะจากพี่ไปทีละคน จนพี่ไม่เหลือใครอีกเลย…”

“คนไหนล่ะที่ห่วงใยผม นอกจากแม่ ก็เห็นมีแต่คนที่ทำตัวไร้สาระไปวันๆอย่างคุณ!!”

สลิตาอึ้ง น้ำตาไหลอีกครั้ง “ไร้สาระไปวันๆ  นี่พี่ภาคินเห็นลิตาทำตัวไร้สาระไปวันๆงั้นเหรอค่ะ” ภาคินเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ในใจเจ็บปวดมาก สลิตาพูดจบก็เดินหนีออกไปทั้งน้ำตา ก่อนจะหันหน้ามาอีกที “ลิตาไม่อยากเจอหน้าพี่อีกแล้ว”

ภาคินได้แต่ยืนนิ่งและไม่โต้ตอบ ไม่ตามไป ยืนคิดในสิ่งที่สลิตาพูด นภามองตามสลิตาที่วิ่งไป อย่างสงสารมากๆ

 

ภาคินเดินกลับเข้าบ้าน อย่างเศร้าๆ เหงาๆ และนั่งลงที่โซฟา ถอนหายใจเฮือกใหญ่ 

นภาเดินตามเข้ามานั่งใกล้ๆ นภาเป็นห่วง “ภาคินแม่เห็นลูกกับหนูลิตาทะเลาะกัน…”

ภาคินเครียด “เธอตั้งใจใส่ชุดนั้นมาครับแม่ เธอตั้งใจทำให้ผมคิดถึงกรรัมภา ทำไมเธอต้องทำแบบนั้น...” ภาคินกุมขมับเสียใจ 

นภาจับมือเตือนสติ “ลิตาไม่มีทางตั้งใจทำให้ลูกเจ็บปวด เรื่องนี้คงเป็นแค่ความเข้าใจผิด ลูก…อยู่กับอดีตมากเกินไป จนมองไม่เห็นความหวังดีที่สลิตามอบให้”

ภาคินนิ่งคิดนึกถึงคำพูดของสลิตา 

 

“คนไหนล่ะที่ห่วงใยผม นอกจากแม่ ก็เห็นมีแต่คนที่ทำตัวไร้สาระไปวันๆอย่างคุณ!!”

สลิตาอึ้ง น้ำตาไหลอีกครั้ง “ไร้สาระไปวันๆ  นี่พี่ภาคินเห็นลิตาทำตัวไร้สาระไปวันๆงั้นเหรอค่ะ”   


16 หน้า