บทละครโทรทัศน์ แผนรักฉบับออร์แกนิค ตอนที่ 17 หน้า 5
ชนัตตีหน้าเศร้าสุดๆๆๆ “ใช่ ผมยอมรับว่ามันเป็นแผนของผม ผมขอโทษ แต่ที่ผมทำลงไปเพราะผมไม่อยากให้คุณได้รักกับภาคิน ผมทำลงไปเพราะผมรักคุณ คงไม่ผิดมากใช่มั้ย ที่ผมแค่ซื่อสัตย์กับหัวใจของตัวเอง” ชนัตหันหน้าหนีไป แกล้งทำเศร้า
“ยังไงก็ขอบใจ ที่นายทำให้ฉันตาสว่าง” ชนัตอึ้ง ยังไม่หันมา แต่ยิ้มกว้างออกมา “พี่ภาคินไม่เคยลืมอดีต ใจของพี่ภาคินยังคงอยู่กับกรรัมภาคนรักเก่าของเค้า”
ชนัตหันมาแกล้งทำสีหน้าเห็นใจ “ผมเสียใจและเห็นใจคุณมาก ภาคินคงโกรธคุณมากใช่มั้ย”
สลิตาน้ำตาคลอๆ อย่างเสียใจ น้ำตาของสลิตาไหลออกมา ทั้งเสียใจทั้งโมโห ชนัตรีบเข้าไปปลอบ แต่สลิตาผละตัวออกไม่ให้ชนัตปลอบ “ผมขอโทษอีกครั้งที่ทำให้คุณต้องเจ็บปวด แต่อย่างน้อยคุณก็ได้รู้ ว่าถึงคุณจะทำดีกับเขาแค่ไหน ยังไงเขาก็ไม่มีทางเห็นค่าของคุณ เพราะในใจของเขาไม่มีทางลบความทรงจำของคนรักเก่าไปได้ ผมเป็นผู้ชายผมรู้ ว่าถ้าได้ลองรักใครมากๆสักคน มันยากที่จะให้คนอื่นมาแทนที่” ยิ่งชนัตพูดเท่าไหร่ สลิตาก็ยิ่งรู้สึกเสียใจมากเท่านั้น สลิตาหันหลังเดินหนี ชนัตเซ็ง “คุณจะไปไหน อย่าบอกนะว่าคุณคิดจะกลับไปง้อเค้าอีก”
สลิตานิ่งๆ ทว่าหนักแน่น “ฉันจะกลับกรุงเทพ” สลิตาเดินออกไป
ชนัตยิ้มลิงโลดออกมาอย่างผู้ชนะ
สลิตาลากกระเป๋าออกมาจากห้อง เพลิน ถั่ว รีบเข้าไปหา สีหน้าร้อนใจ
“ลิตาหลานรัก ตัดสินใจดีแล้วเหรอลูก!! ถ้ากลับแล้วอีตาทองอินทร์จับหลานหมั้นกับคนที่หลานไม่ได้รัก หลานจะทำยังไง”
“ใช่ครับ อยู่ที่นี่ต่อไม่ดีกว่าเหรอ”
“ลิตารักคุณปู่ แล้วก็รักที่นี่มากนะคะ ที่นี่สอนให้ลิตาได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง ลิตาขอบคุณคุณปู่ ที่ให้ความรักความอบอุ่นกับลิตานะคะ ขอบคุณพี่ถั่วด้วยนะ ที่คอยอยู่ข้างลิตาตลอดเลย” เพลินเห็นหน้าหลานตัวเองก็สงสาร เพราะดวงตาของสลิตาแสดงถึงการร้องไห้หนักมาก “ไว้ลิตาจะกลับมาเยี่ยมคุณปู่นะคะ” สลิตาเข้าไปกอดเพลิน
เพลินแอบเสียน้ำตาที่หลานสาวจะกลับกรุงเทพ เพลินถอนหายใจ “ลองคิดดูใหม่ไม่ได้เหรอหลานรัก ปู่ยังไม่อยากจากหลานไป ปู่ไม่พร้อม ปู่ไม่ได้ตั้งตัว”
สลิตาซึ้ง “คุณปู่” ทั้งสองกอดกันแน่น ถั่วแอบซึ้งน้ำตาไหลไปด้วย
ร้านเสี่ยกำธร เสี่ยกำธรถือหนังสือ หลักสูตรพิชิตใจหญิง เร่งรัด!! เสี่ยกำธรอยู่ในลุดสีสันสดใสจ๊าบมากๆ
เสี่ยกำธรอ่านหนังสือ “ถ้าอยากให้หญิงที่คุณหมายปองหันมาสนใจ ต้องทำตัวให้เด่นกว่าคนอื่นสิบเท่า” เสี่ยกำธรก้มดูชุดตัวเอง “แค่นี้อั๊วก็เด่นกว่าคนอื่นแล้ว”
นวยเดินผ่านถือหนังสือ เหมือนเพิ่งออกจากห้องน้ำ เห็นเสี่ยกำธรกำลังมุ่งมั่นอ่านหนังสือ “เสี่ย ทำอะไรอยู่ครับเนี่ย บัญชงบัญชีไม่ไปเคลียร์”
เสี่ยกำธรไม่สนใจ อ่านต่อ “แต่ถ้าความเด่นยังไม่ได้ผล ให้ลองทำตัวมีสาระ เพราะผู้หญิงอยากให้…”