บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 29 หน้า 2
หน้าบ้านพิม สปริงเกิ้ลถูกเปิด น้ำกระจาย ให้ความชุ่มชื่นกับสนามหญ้าที่แห้งผาก ผ่องใสอุ้มโจนั่งเม้า มาลี พจน์ มาลัยวรรณ พิม นั่งล้อมวงฟังอย่างสนใจ แอ๊ดคอยเสริม
“เมื่อคืนบ้านแทบแตก! เกิดมาไม่เคยเห็นคุณฤทธิ์กับคุณฤกษ์โกรธแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต”
“จริงค่ะ คุณฤกษ์กับคุณเริงทะเลาะกันเสียงดังลั่นบ้าน แอ๊ดตกใจตื่นมาเลยค่ะ”
“แล้วเค้าทะเลาะกันเรื่องอะไรคะ ?” มาลัยวรรณถามแทนใจคนทั้งบ้าน
“ก็คงเรื่องที่แม่นั่นทิ้งตาโจออกไปลั้นลาตั้งแต่เช้า กลับมาก็ตีสองตีสาม”
“แถมยังแอบขโมยของในบ้านไปขายด้วยนะคะ”
มาลีตกใจ “ว้าย” .. พิมฟังแล้วยิ่งเป็นห่วง
“ผ่องว่านะ..แม่ใจเริงต้องเจอผู้ชายคนใหม่แน่ๆ พอมดลูกเข้าอู่ แผลแห้งปุ๊บ ก็แต่งตัวชะเวิ๊บชะว๊าบเหมือนเดิม ออกไปชอปปิ้ง กลับมาก็มีของเต็มไม้เต็มมือ”
“แอ๊ดแอบเห็นตอนออกไปคอยังว่างเปล่า แต่กลับมา อุ๊ต่ะ! สร้อยเพชรพาดมาเต็มคอ”
“สงสัยผู้ชายใหม่จะให้มา นางเลยได้ใจเผ่นแน่บออกจากบ้านไปตั้งแต่เมื่อคืน จนถึงป่านนี้ก็ยังไม่กลับมาเลยค่ะ !! แบบเนี้ย ต้องมีคนใหม่แน่ๆ” พิมชะงักคิด...นึกตอนพิมเห็นสุรทินมารับใจเริง พิมคิด... หรือว่า ... จะเป็นสุรทิน
ภายในบ้านฤทธิ์ ฤกษ์เดินมาที่ห้องนั่งเล่น เห็นฤทธิ์นั่งอ่านหนังสือธรรมะไปด้วย
“พ่อ .. ตาโจอยู่ไหนครับ”
ฤทธิ์ตอบไปอ่านหนังสือไป “น้าผ่องเค้ากระเตงไปนั่งเม้าที่บ้านหนูพิมโน่นแน่ะ”
ฤกษ์ชะงักกึก...เฮ้ยย แอบใจเต้นแรง .. ไปบ้านพิม ... เอาไงดี
ภายในบ้านพิม มาลัยวรรณถามด้วยความแปลกใจ “พี่เริง..กับผู้ชายคนใหม่เนี่ยนะ มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอคะ”
“โอ้ยยยยย คนอย่างใจเริง สะกดคำว่าช้าไม่เป็นหรอก หนูวรรณก็รู้”
“แต่ถึงจะเจอ ก็ไม่น่าจะไปกันง่ายๆ ลูกทั้งคนจะทิ้งไปได้ยังไง” มาลีเปรย พิมฟังแล้วก็คิด..สงสารเด็ก
“แม่นั่นคงคิดว่าตาโจเป็นเครื่องมือจับคุณฤกษ์ซะมากกว่า คงไม่คิดว่าเป็นลูก” พิมสะเทือนใจ “จะว่าไป ถ้าเจอคนใหม่จริงๆ แล้วก็ไปแบบไม่มาเลยยิ่งดี ผ่องก็คุยกับคุณฤทธิ์ คุณฤกษ์แล้วนะคะ เด็กคนเดียวเลี้ยงกันเองได้”
ผ่องใสพูดจบ ตาโจก็ร้องสวนขึ้น ผ่องใสเขย่าตัว “อ้าว ตาโจ เป็นอะไรอยู่ ๆ ก็ร้อง”
พจน์แซว “คงรู้ว่าคุณผ่องเม้าแม่เค้าหล่ะสิ เด็กนี่ฉลาดนะเนี่ย”
“เออ สงสัยจะจริง แหม! รักแม่เหลือเกินนะตาโจ โอ๋ๆๆๆ” โจร้องดังขึ้น “อ้าวเป็นอะไรเนี่ย ยิ่งโอ๋ยิ่งร้อง”
ผิองใสคิดๆ แล้วก็ปิ๊งไอเดีย รีบหันมาดราม่ากับพิม “หนูพิม ช่วยน้าอุ้มหน่อยสิ เผื่อจะเงียบ”
“เอ่อ..แต่พิมไม่ค่อยได้อุ้มเด็กนะคะ”
ผ่องใส/แอ๊ด มองหน้ากันแล้วก็เชียร์ “ก็ลองดูๆ .. / ใช่ค่ะ อุ้มเลยค่ะคุณพิม”