บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 4 หน้า 5
พิมนิ่งคิด “ถ้าไม่ได้ผล ก็ต้องปล่อยค่ะ ทางใครทางมัน ผู้ชายแบบนี้ไม่มีค่าอะไรที่เราจะหวงแหนไว้”
หมี่และพิชพยักหน้าเห็นด้วย
วันต่อมา อพาร์ทเมนท์ ลอนดอน ถุงช็อบปิ้งวางโครมมาต่อหน้าใจเริง เทิดพันธุ์หน้าเครียด
“ตกลงคุณไปเรียนหรือว่าไปช็อปปิ้ง”
“ขี้เกียจเรียน ก็เลยช็อปปิ้ง”
“แค่เรียนภาษาแค่นี้คุณก็ขี้เกียจแล้ว ต่อไปคุณจะช่วยงานผมได้ยังไง”
“ตกลงที่คุณให้เริงแต่งกับคุณ เพื่อช่วยงานคุณงั้นเหรอคะ”
“ก็....ก็ควรจะช่วยไม่ใช่เหรอ พ่อส่งผมมาศึกษางานที่นี่ กลับไปพ่อเตรียมวางมือให้ผมบริหารแทนแล้ว ผมต้องสานงานของพ่อให้สำเร็จ”
“เริงเบื่อค่ะ เริงไม่อยากเรียนอีกแล้ว อุตส่าห์เลิกเรียนมหาลัยมาแต่งงานกับคุณ คุณยังบังคับให้เริงมาเรียนต่ออีก พอเถอะ อย่าพูดเรื่องนี้เลย” ใจเริงยิ้มประจบเข้ามากอด “ไม่เอาละ ไม่ทะเลาะกัน เอาเป็นว่าคืนนี้เราจะดินเนอร์กันที่ไหนดีคะพี่เทิด ไปผับกันต่อนะ”
“ไม่.....พรุ่งนี้ผมดูงานเช้า เราดินเนอร์ที่บ้าน ไม่มีการเที่ยวกลางคืนอีกต่อไป” เทิดพันธ์ดึงมือของใจเริงออก “ผมตามใจคุณมามากแล้ว ต่อไปนี้คุณต้องเลิกผลาญเงินผมเสียที ผมจะจำกัดงบให้คุณใช้ครึ่งนึงจากที่เคยได้”
“ครึ่งนึง นี่คุณจะบ้าเหรอ ฉันจะอยู่ได้ยังไง ที่คุณให้ฉันยังไม่พอใช้เลย”
“ก็เลิกช็อป เลิกเที่ยวเสียที พอใช้แน่นอน” เทิดพันธุ์กลับห้องด้านใน เริงตะโกนไล่ตาม
“อย่ามาขู่กันแบบนี้ ฉันไม่กลับไปเรียนแล้ว ก็ได้ จะตัดเงินเดือนฉัน ฉันไม่ง้อหรอก”
ใจเริงกดมือถือทันที เทิดพันธ์ในห้องด้านใน ถอนใจเฮือก ระอาเต็มที
กรุงเทพตอนค่ำ บ้านใจเริง พรรณรายเดินผ่านห้องนั่งเล่น ได้ยินเสียง ธเนศกำลังคุยเสียงเอะอะ
“อะไร ยายเริง แต่งกันไม่เท่าไหร่มีปัญหากับผัวแล้วเหรอ”
พรพรรณเดินสวนออกมาพอดี พรรณรายรีบซัก “พี่พร มีอะไรกันน่ะ”
“คุณธเนศ คุยทางไกลกับหนูเริงน่ะ”
“แล้วทำไมต้องขึ้นเสียงขนาดนั้น” พรรณรายรีบเดินเข้ามาในห้อง พรพรรณตามไป