บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 9 หน้า 15
ฤกษ์ทิ้งปรายหางตากระแทกใส่ใจเริง .. แล้วก็เดินออกไป แอ๊ดรีบเดินตามไปงงๆ ใจเริงกำมือแน่น..แค้น..เจอดอกสุดท้ายเข้าไป “แพ้” พิมมองฤกษ์ที่เดินออกไป แล้วก็หันมามองใจเริงที่นั่งหน้าง้ำด้วยความโกรธ..พิมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกินที่ไม่รู้ว่าเค้าคุยอะไรกัน..บรรยากาศมาคุ !
หน้าออฟฟิศใจเริง รถพิมมาจอด ใจเริงหันมายิ้มให้พิม
“ขอบใจนะพิม .. อุตส่าห์ขับรถเลยมาส่ง .. จะว่าไปเริงติดรถพี่ฤกษ์มาจะง่ายกว่า เพราะออฟฟิศเริงอยู่ตรงกลางระหว่างออฟฟิศพิมกับพี่ฤกษ์ พิมไม่ต้องวนไปวนมา .. ดีมั้ย?”
พิมรู้สึกไม่เข้าหู “อย่าไปกวนพี่ฤกษ์เลย พิมขับรถมาส่งเองได้ หรือถ้าเกรงใจ..คราวหน้าเริงก็ลงที่ออฟฟิศพิม แล้วนั่งแท็กซี่มาเอง” พิมตอบนิ่งๆ ใจเริงรู้สึกสะดุดใจมองหน้าพิมที่นิ่งๆ ใจเริงออกตัว
“พิม..ไม่พอใจอะไรหรือเปล่า ..หรือว่า..ไม่สบายเรื่องที่พี่ฤกษ์กอดเรา ? .. เริงบอกแล้วไงว่าพี่ฤกษ์เค้าทำไปเพราะความเข้าใจผิด..ถ้าเค้ารู้ว่าเป็นเรา..เค้าไม่มีทางจะเข้าใกล้” ใจเริงเบ้หน้า “พิมก็เห็น เค้ารังเกียจเราจะตาย ถ้าเราหาที่อยู่ใหม่ได้ เราก็อยากจะรีบๆย้ายออกเหมือนกัน ไม่อยู่ให้โดนดูถูกแบบนี้”
พิมจี๊ดๆ แต่พยายามไม่คิด..ไม่คิด..ไม่คิด..มองใจเริงแล้วก็พยายามยิ้ม
“เอาน่า..ก็ทนๆ ไปก่อน อีกไม่นานก็คงจะหาที่อยู่ใหม่ได้ .. พิมไปก่อนนะ มีประชุมตอนเช้า”
“จ้ะ..ไว้เลิกงานเราจะไปหาพิมที่ออฟฟิศนะ จะได้กลับบ้านพร้อมกัน ประหยัดค่าแท็กซี่”
ใจเริงยิ้มสดใส..ไม่คิดอะไรเลย ไม่เกรงใจ คิดแต่ตัวเอง..ใจเริงลงจากรถไป..พิมถอนหายใจเฮือกใหญ่
ที่ทำงานฤกษ์ เปรมโพล่งถามขึ้นด้วยความตกใจ
“เวรแล้วเมิง ! ใจเริงเกาะคุณพิมไม่ปล่อยแน่ๆ” เปรมหันมาทางฤทธิ์ “ขอโทษนะครับหยาบคายไปหน่อย”
เปรม ฤกษ์ ฤทธิ์ คุยกันอยู่ในห้องทำงานของฤทธิ์ ค่อนข้างเป็นส่วนตัว ฤกษ์หน้าเครียด ฤทธิ์กอดอกฟังอย่างสุขุม “ฉันไม่ยอม ไม่ว่ายังไง ฉันก็ให้เค้าอยู่ไม่นาน !!”
“ที่จริง ไม่ควรจะให้อยู่ด้วยซ้ำ”
“ถ้าบ้านเป็นของผมคนเดียว ผมตะเพิดไปนานแล้ว แต่นี่..พิมเค้าเป็นคนตัดสินใจ ผมก็ไม่อยากหักหน้าเค้า”“ให้เค้าไปอยู่ที่อื่นได้มั้ย ?”
“พิมบอกว่าเสนอไปหลายที่..แต่เค้าไม่ไป”
“สรุปจะอยู่บ้านแกให้ได้ว่างั้นเหอะ” ฤกษ์ถอนหายใจ..เฮ่อ... ฤทธิ์คิดๆ แล้วก็พูดด้วยความเป็นห่วง
“เอาอย่างนี้..ก็ให้เค้าอยู่ไปก่อน เพราะหนูพิมไปออกปากอนุญาตแล้ว ถ้าเรามาเปลี่ยนคำพูด พิมเค้าก็จะเสีย
แต่ถ้าอยู่แล้วยังไม่มีทีท่าว่าจะย้ายออกก็ส่งให้เค้ามาอยู่ที่บ้านพ่อ รับรองอยู่กับคุณผ่องไม่นาน..เดี๋ยวก็ต้องไป”