บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 10 หน้า 3
พิมตอบอย่างมีมารยาท “ไม่หรอกค่ะ..เราคุยกันแล้ว .. พี่ฤกษ์เค้าเข้าใจ ตอนนี้เริงกำลัง มีปัญหา ไม่มีที่พึ่ง เราช่วยอะไรได้..ก็อยากช่วย แล้วเริงเค้าก็บอกว่าอยู่ไม่นาน”
“แล้วถ้าเกิด...มันนานหล่ะครับ”
“พิมชะงัก แต่พยายามคิดบวก “ไม่หรอกค่ะ..เริงเค้ารู้ว่าอะไรเป็นอะไร ตอนนี้เริงเค้าเปลี่ยนไป มากนะคะ ไม่ฟุ่มเฟือย รู้จักค่าของเงิน..เอาไว้..วันหลังคุณเทิดไปเที่ยวที่บ้านพิมก็ได้นะคะ จะได้เจอกับเริง คนเคยรู้สึกดีๆ ต่อกัน ไม่อยากให้ตัดขาดกัน” เทิดพันธ์ฟังแล้วไม่อยากเชื่อว่าจะเป็นใจเริงที่รู้จัก
เทิดพันธ์นั่งอยู่ที่เดิม..คิด..แล้วก็พูดเบาๆ ด้วยความเป็นห่วง “คุณพิม...คุณไม่รู้จริงๆ ใช่มั้ยว่าทำอะไรลงไป.....”
เทิดพันธ์รู้สึกเป็นห่วงพิมอย่างประหลาด...ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นห่วง ..... กงล้อกรรมอีกหนึ่งวงกำลังหมุนเข้ามาคล้องกับกรรมใหญ่ที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า
หน้าบ้านฤกษ์ รถฤกษ์เข้ามาจอดที่หน้าบ้าน พิมกับฤกษ์ลงมาพร้อมกัน มีเสียงข้อความเข้าที่มือถือฤกษ์ ฤกษ์ก้มอ่านข้อความในมือถือ แล้วเงยหน้ามาบอกพิม “เปรมบอกเอารถเข้าอู่ให้แล้ว น่าจะได้อาทิตย์หน้า”
“โอเคค่ะ”
ฤกษ์เดินมาหา และกอดเอว พากันเดินเข้าบ้าน เดินไปคุยไป “ช่วงไม่มีรถ เดี๋ยวผมทำหน้าที่ขับรถรับส่งพิมเอง แต่ผมคิดค่าขับหนักหน่อยนะ รับให้ไหวก็แล้วกัน” ฤกษ์ยิ้มกรุ้มกริ่ม พิมค้อน อายๆ “ทะลึ่ง”
ฤกษ์หัวเราะ “ทะลึ่งอะไร คิดอะไรเนี่ย คิดว่าผมจะคิดค่าขับเป็นอะไร บอกมา” พิมยิ้มอายๆ “ไม่ต้องมาฟอร์ม”
ฤกษ์มองพิมยิ้มอายๆ แล้วก็ขำ คิกคัก ชอบใจ หอมแก้มฟอดใหญ่ หมั่นเขี้ยว สองคนเดินเข้าบ้านไปอย่างมีความสุข ทันใดนั้นเสียงรถแล่นมาจอดที่หน้าบ้าน ฟึ่บ !
แท๊กซี่แล่นเข้ามาจอด...ใจเริงลงจากรถหน้าอย่างเหวี่ยง พอเห็นพิมอยู่หน้าบ้าน ก็รีบตะโกนขึ้น “พิม !!”
พิมกับฤกษ์หันไป...พอเห็นใจเริง ฤกษ์ก็ชักสีหน้า เซ็ง “ผมเข้าบ้านก่อนนะ” ฤกษ์เดินเข้าบ้านไปเลย
ใจเริงเห็นอาการของฤกษ์ก็ยิ่งเพิ่มอารมณ์เหวี่ยงหนัก ใจเริงเดินมาหาพิม
“พิม !! ลืมเริงเหรอ ? เรานัดกันว่าจะกลับบ้านพร้อมกันนะ แล้วพิมหนีกลับก่อนแบบนี้ได้ไง”
ในบ้าน...ฤกษ์ได้ยิน ทั้งที่ไม่อยากสนใจ แต่ก็อดเซ็งไม่ได้ ฤกษ์ส่ายหน้า... “อีกแหละ”
หน้าบ้าน .. พิมเพิ่งนึกได้ ตกใจ “เออใช่...ลืมไปเลย ขอโทษทีนะเริง”
ใจเริงหน้าง้ำ “นั่นไง ..ลืมจริงๆ ด้วย ตอนนี้เราคงเป็นแค่อากาศจริงๆ ใครๆ ก็ลืม ใครๆก็ไม่สนใจ ไม่มีตัวตน
ในบ้าน..ฤกษ์พยายามทำอย่างอื่น แต่หูมันก็สอดส่ายจะแอบฟัง พอได้ยินก็เซ็งหนัก
หน้าบ้าน .. พิมพยายามปลอบใจเริง “เริง..คิดมาก..พอดีวันนี้เรายุ่งๆ เลยลืม”
“ถึงไม่ยุ่ง พิมก็ลืม ใช่สิ..ตอนนี้มีสามีแล้วนี่ เพื่อนคนนี้ก็เลยตกกระป๋อง”
ในบ้าน .. ฤกษ์ทนไม่ไหว ตัดสินใจเดินออกไปหาเลย