บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 10 หน้า 4
หน้าบ้านฤกษ์ พิมหน้าเสีย...รู้สึกผิด ใจเริงดราม่าหนักมาก
“นัดกันไว้ ไม่ต้องจำก็ได้ นี่ถ้าไม่มีใครมาบอก ป่านนี้เราก็คงยังรอไปเรื่อยๆ จะรอทั้งคืนหรือเปล่าก็ไม่รู้”
ทันใดนั้น..ฤกษ์ก็โผล่ออกมาเลย “ถ้าจะโง่ขนาดนั้น ก็ปล่อยให้รอไปเลย !!”
ใจเริงชักสีหน้า พิมตกใจหันมาทางฤกษ์ ฤกษ์ยืนหน้ากวนๆ ไม่แคร์ “พี่ฤกษ์ ...” พิมส่งสายตา ขอให้หยุด
“หรือว่าไม่จริง .. คนแบบนี้เนี่ยนะ จะรอไปเรื่อยๆ ไม่มีทาง ผิดเวลาแค่ ๕ นาที ๑๐ นาที ก็แทบจะลงไปดิ้น”
ใจเริงจี๊ด “เพื่อนพิมคนนี้เค้าไม่ใช่คนโง่ เค้าแค่เห็นแก่ตัว !!”
“เยอะไปแล้วพี่ฤกษ์ !!”
ฤกษ์หันมาทางใจเริง “น้อยกว่าบางคนก็แล้วกัน !!” ใจเริงสะอึก ฎไม่ต้องมาเล่นละคร ปั้นคำพูด ทำให้พิมรู้สึกผิด เพราะเค้าไม่ผิด คุณนั่นแหละผิดที่ไม่ยอมดูแลตัวเอง เค้าให้บ้านอยู่ก็ดีแค่ไหนแล้ว นี่ยังจะต้องขับรถไปรับไปส่งอีก....แบบนี้แหละ “เยอะ” !”
ฤกษ์กับใจเริง เริ่มใส่กันไม่ยั้ง ต่างคนต่างไม่ยอมกัน พิมอึ้งๆ เลิ่กลั่กๆ ทำตัวไม่ถูก “พี่ฤกษ์พอเถอะ ไปเข้าบ้าน”
พิมจะพาฤกษ์เข้าบ้าน หันมาทางใจเริง “ไปเริงเข้าบ้านเถอะ อย่าทะเลาะกันเลยนะ”
ใจเริงปรี๊ด “พิมพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง เริงไม่ได้ชวนทะเลาะเลยนะ สามีพิมนั่นแหละที่หาเรื่องเราก่อน”
ฤกษ์หันขวับมาเลย เสียงดังทนไม่ได้ “อย่ามาขึ้นเสียงใส่พิมนะ”
ใจเริงสวน “พี่ฤกษ์ก็อย่ามาขึ้นเสียงใส่เริงเหมือนกัน”
ใจเริงกับฤกษ์ใส่แบบไม่มีใครยอมใคร พิมยืนอยู่ตรงกลาง...หน้าซีด ทำตัวไม่ถูก
บ้านฤกษ์ แอ๊ดยังอยู่ในชุดทำครัว รีบวิ่งมาดูที่กระจกว่าใครทะเลาะกัน พอเห็น พิม ใจเริง ฤกษ์ ยืนอยู่หน้าเครียด แอ๊ดตาโต “ฉิบหายแล้ว” แอ๊ดคิดๆ แล้วก็รีบวิ่งไปเลย
บรรยากาศตึงเครียดอย่างแรง หน้าบ้านแทบระเบิด ฤกษ์ ใจเริงจ้องหน้ากัน ตาแทบถลน พิมยืนหน้าซีด ฤกษ์รู้สึกว่าในใจปรี๊ดๆ แทบจะระเบิด ที่ใจเริงมาลอยหน้าลอยตาเถียงคำไม่ตกฟากแบบนี้ .. ฤกษ์ตั้งสติและหันมา ทางพิม .. พูดเสียงหนักแน่น “พิม...ผมพูดไว้ก่อนเลยนะ .. ถ้าเพื่อนคุณยังทำกริยามารยาท ใช้คำพูดแบบนี้กับผม หรือ กับคุณอีก..ผมจะไล่เค้าออกจากบ้าน”
ใจเริงหน้าซีด ... ฤกษ์ปรายตามาทางใจเริง “แล้วอย่าหวังเลยว่าจะได้เข้ามาเหยียบที่นี่อีก” ใจเริงสะอึก..
ฤกษ์เดินเข้าบ้านไป นึกได้ หันมาดึงพิมไปด้วย พิมงงๆ “เอ่อ..พี่ฤกษ์ เดี๋ยวก่อน”
ฤกษ์ไม่ยอม “ไม่ต้องเดี๋ยว เข้ามาเลย ผมหิวข้าวแล้ว”
“เริง...มากินข้าวเหอะ” ฤกษ์สวน “ไม่ ผมอยากกินกับพิมแค่สองคน คนอื่นไม่เกี่ยว !!! ไปหากินเอาเอง !!”
ฤกษ์ลากพิมเข้าบ้านไปเลย พิมได้แต่มองใจเริงด้วยความสงสาร .. ทำอะไรไม่ถูก ... สวนกับแอ๊ดที่เพิ่งเดินออกมา แอ๊ดงงๆ “อ้าวๆ .. นี่มัน...มีอะไรกันเหรอคะ”
ฤกษ์ตะโกน “แอ๊ด เข้าบ้าน มาจัดโต๊ะเดี๋ยวนี้เลย ฉันหิว”
“ค่ะๆ ไปเดี๋ยวนี้หล่ะค่ะ” แอ๊ดรีบเดินตามฤกษ์ พิม เข้าบ้านไป เหลือใจเริงคนเดียว ใจเริงแทบอยากจะกรี๊ดดดดดดด แค้นนนน