บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 1 หน้า 4
ศรัณย์นึกถึงอดีตแล้วเศร้ามาก “คุณหนูตกอับอย่างผม ถือคติ ยอมตาย ไม่ยอมแพ้ !”
อธิบดีเทพเห็นใจ “เพราะ คุณพ่อใช่ไหม ท่านเลือกทั้งตาย! เลือกทั้งแพ้ !”
ศรัณย์สีหน้าเข้ม เสียใจ เมื่อนึกถือพ่อ
ในอดีต ที่คฤหาสน์ศิวเวทย์ เจ้าคุณนิติสภาพทรุดโทรม ไม่ได้นอนและเมามายอยู่ในห้องทำงาน เอาปืนออกมาจากลิ้นชัก เสียงปืนดังขึ้นเปรี้ยง เจ้าคุณนิติหน้าคว่ำลงบนโต๊ะทำงาน ปืนในมือหลุดลงพื้น เห็นเลือดค่อยๆ ไหลออกมา แดงฉานที่กระดาษขาวบนโต๊ะ
ศรัณย์อายุ19 ปีและคุณหญิงแก้ว ยืนอยู่หน้าคฤหาสน์ศิวเวทย์ กำลังจะเดินทางออกจากบ้านเพราะบ้านโดนยึดแล้ว ศรัณย์มองรถคันเดิมด้วยความอาลัยอาวรณ์ที่ต้องจากบ้านและทิ้งทรัพย์สมบัติทั้งหมด
ทนายเอาซองส่งให้ “บ้าน และของในบ้าน หักลบกลบหนี้ เหลือเงินสดเท่านี้ครับ”
คุณหญิงแก้วเปิดซองดู “แค่นี้เองรึ”
ทนายเดินมาปิดประตูรั้วคฤหาสน์ แล้วล็อกกุญแจ ที่นอกรั้ว สองแม่ลูกได้แต่มองด้วยความเจ็บปวด คุณหญิงแก้วกับศรัณย์มองคฤหาสน์ตรงหน้าเป็นการอำลา
คุณหญิงแก้วร้องไห้ เช็ดน้ำตา เดินออกไป ”ไปเถอะลูก”
ศรัณย์หิ้วกระเป๋าสองใบเดินตาม เจ็บปวดใจ
ศรัณย์ และคุณหญิงแก้ว ทั้งสองเดินมา มองวัดที่อยู่ตรงหน้า
“แม่จะไปอยู่กับน้าแสง ที่คลองหก ลูกต้องอยู่กับหลวงตา เพื่อเรียนหนังสือ”
ศรัณย์เศร้าใจที่ต้องกลายเป็นเด็กวัด ก้มหน้าบอกแม่ กลั้นน้ำตา ไม่มีมาดคุณหนูที่สนุกสนานเหลืออยู่เลย “พ่อเป็นคนดี ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ครับ”
“พ่อโชคร้าย โดนโกงจนหมดตัว”
ศรัณย์น้ำตาคลอ “ผมต้องอยู่คนเดียว อยู่ยังไงครับแม่”
คุณหญิงแก้วไม่ไหว ร้องไห้ออกมา “เข้มแข็งไว้ ความยากจน ไม่ทำให้ใครตาย มีแต่ทำให้คนเข้มแข็งขึ้น เชื่อแม่นะ...”
ศรัณย์พยักหน้า หิ้วกระเป๋าเดินเข้าไปในวัด คุณหญิงแก้วยืนร้องไห้มองตาม
ศรัณย์ใส่เสื้อผ้าเก่า เดินตามพระบิณฑบาตร ศรัณย์ล้างจานกองพะเนินในครัวของวัด ศรัณย์ถูพื้นวัดในศาลาวัด ศรัณย์อ่านหนังสืออยู่ในศาลาวัด