บทละครโทรทัศน์ สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 19 หน้า 2
แพนมองดวงแก้วแบบค้อนๆ รู้สึกหงุดหงิดที่ถูกดวงแก้วด่า “เฮ้อ ถ้าไม่ต้องมาลงมือทำเองแบบนี้ก็ดีหรอก”
แพนและดวงแก้วเดินมาถึงหน้าห้องรีบประประตูเข้าไป สองแม่ลูกเห็นกล้ากำลังทำอาหารรอรับอยู่แล้วก็ตกใจมาก
“พี่กล้า”
“เตงกลับมาแล้วเหรอ นั่งๆๆ วันนี้เค้าทำต้มแซบกระดูกอ่อนของโปรดไว้ให้ด้วยแหละ” กล้าฉีกยิ้มร่าเดิน เข้ามาหาแพน กล้ากุลีกุจอเดินพาแพนไปที่โต๊ะอาหาร แพนและดวงแก้วเดินตามเข้าไปอย่างงงๆ กล้านำแพนเข้าไปนั่งที่โต๊ะอาหาร แล้วตั้งท่าจะตักต้มแซบป้อนแพน “นี่ไง...ต้มแซบกระดูกอ่อน น่ากินใช่ม้า มาๆ เดี๋ยวเค้าป้อนให้เตงนะ”
แพนรีบท้วงเอาไว้ “พี่กล้า นี่มันอะไรกัน” ดวงแก้วที่ตามมาก็มองงงๆ
กล้าหยุดชะงัก หันไปมองหน้ากับแพนอย่างจริงจัง แววตากล้ามองแพนอย่างรักใคร่ “เค้าก็แค่อยากจะขอโทษที่เมื่อวานเค้าโวยวายใส่เตง” แพน และดวงแก้วมองหน้าเหวอ ตกใจความซื่อของกล้า “เราคืนดีกันนะ เค้าสัญญาว่าจะตั้งตัวให้ได้เร็วๆ เตงจะได้ไม่ต้องเหนื่อย ไม่ต้องหลอกใครแบบนี้” กล้าดึงแพนเข้ามากอดแน่น “เค้าไว้ใจเตงนะ”
แพนเคิดอะไรได้ รีบกอดตอบกล้ากลับไปอย่างแน่นๆ “งั้นพี่กล้าต้องสัญญากับแพนนะ ว่าต่อไปนี้พี่กล้าจะทำทุกอย่างตามที่แพนสั่ง”
“ทุกอย่างเลยจ้ะ เค้าจะทำเพื่อเตง” กล้ารับคำอย่างเต็มใจ
แพนและดวงแก้วลอบยิ้มร้ายกันอย่างรู้ทัน ในที่สุดทั้งสองก็ได้กล้ากลับมารับใช้เหมือนเดิม
เช้าวันใหม่ ที่หน้าบ้านนรินทร์จรรยา ปทุมวดีเตรียมจะไปทำบุญกับเพื่อนๆ โดยมีน้ำและแต้วเดินตามมาส่ง
ปทุมวดีหงุดหงิด “ใครก็ได้ไปตามแม่มิวทีสิ เร็วๆ เข้า”
น้ำรีบเสนอหน้า “พี่มิวแกปวดหัวไปไม่ไหว เลยขอให้น้ำไปเป็นเพื่อนคุณหญิงแทนน่ะค่ะ”
ปทุมวดีอึ้งมาก ตั้งท่าจะท้วง แต่เสียงโทรศัพท์ดังเข้ามาปทุมวดีรีบรับสาย “ค่า พี่กำลังไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ คุณน้องราตรี” ปทุมวดีวางสายราตรีไปอย่างเซ็งๆ แล้วเงยหน้ามองระเบียงห้องประภาพรรณด้วยความเจ็บใจ “นังแต้ว! วันนี้แกเฝ้ามันให้ชั้นหน่อยนะ ชั้นว่านังมิวต้องมีลูกเล่นอะไรอีกแน่ๆ”
“ได้ค่ะคุณหญิง วันนี้แต้วจะนั่งเฝ้า นอนเฝ้าอยู่หน้าห้อง ไม่ยอมให้มันคลาดสายตาไปไหนเลยค่ะ” แต้วรับคำปทุมวดีขันแข็ง สายตาของแต้วมุ่งมั่นมาก
หน้าห้องนอน ประภาพรรณแอ๊บป่วย ไอกระเสาะกระแสะอยู่ในห้อง ขณะที่แต้วเอาหูแนบได้ยินเสียงประภาพรรณไอก็เบาใจลง แต้วรีบขนเสื่อ หมอน หนังสือการ์ตูน และเสบียงเข้ามานั่งปักหลัก อยู่หน้าห้องของประภาพรรณ สายตาของแต้วจ้องเป๋งอยู่ที่ประตู
น้อยทำความสะอาดเดินเข้ามาปัดกวาดเช็ดถูผ่านหน้าแต้วไปหลายครั้ง แต่แต้วก็ยังนั่งอยู่ตรงนั้น ไม่ยอมขยับไปไหน