บทละครโทรทัศน์ สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 22 หน้า 3

“เหลือเชื่อ! คำแถตื้นๆ แค่นี้ไอ้เสี่ยเป้ดูไม่ออก” จ่าพนมอึ้งๆ 

“นี่แสดงว่าพวกมันหลงน้ำมากจริงๆ ถึงได้เชื่อทุกอย่างแบบนี้” หมวดบัญญัติเอ่ยเสริม 

“ก็นับว่าเป็นข่าวดีสำหรับพวกเรานะ” เอกราชดีใจ 

“นั่นสิคะ…อีกไม่นาน พวกเราคงจะได้ปิดคดีไอ้เสี่ยเป้นี่ซะที” ประภาพรรณยิ้มมั่นใจ รู้สึกว่าชัยชนะใกล้เข้ามาทุกที 

ภายในห้องทำงานของทอม ทอมยืนมองน้ำผ่านกระจกห้องทำงานอย่างหลงใหล เห็นน้ำนั่งแท็กซี่ออกจากโมเดลลิ่งไป ทอมมองตามจนลับสายตา 

เสี่ยเป้เดินเข้ามาเคาะประตูห้อง เรียกสติของทอมกลับมา “เห็นคุณให้เด็กไปเรียก มีอะไรหรือเปล่า” 

ทอมหันกลับมาหาเสี่ยเป้ พร้อมกับยิ้มให้ ท่าทางของทอมดูสบายๆ “ผมอยากจะคุยกับเสี่ยเรื่องน้ำน่ะครับ”

เสี่ยเป้พยักหน้าเข้าใจ เดินไปนั่งเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของทอม“งั้นก็ว่ามา…” 

ทอมเดินมานั่งบนโต๊ะตรงหน้าเสี่ยเป้ แล้วบอกความต้องการของตัวเองออกไป “เด็กคนนี้เป็นของผม ผมอยากให้เสี่ยถอย…” 

เสี่ยเป้ได้ยินคำขอของทอมแล้วหน้าเข้ม รู้สึกไม่พอใจในคำขอของทอมมาก “ทำไมล่ะ..ทีกับเด็กคนอื่นคุณยังแชร์กับผมได้เลย” 

“แอมซอรี่ แต่คนนี้ไม่ได้จริงๆ…” ทอมมองสบตากับเสี่ยเป้อย่างท้าทาย  ยังคงส่งรอยยิ้มเย็นให้เสี่ยเป้อย่างมีเลศนัย 

เสี่ยเป้ฮึดฮัด ไม่พอใจท่าทางของทอมมาก “แต่ว่าผมเป็นคนโน้มน้าวให้นังเด็กนั่นยอมตกลงทำงานกับเรานะ..เพราะฉะนั้นผมมีสิทธิ์” 

ทันทีที่เสี่ยเป้พูดจบ ทอมยกเท้าขึ้นมาวางบนที่วางแขนของเสี่ยเป้ทันที รอยยิ้มของทอมหายไป สายตาแข็งกร้าวท่าทางเอาจริง “กับอีแค่เรื่องโน้มน้าวเด็ก…เทียบไม่ได้เลยนะกับหุ้นบริษัทที่ผมแบ่งเพิ่มเติมให้เสี่ย” 

เสี่ยเป้อึ้ง พูดไม่ออก ทอมมองเสี่ยเป้ด้วยสายตาเย้ยหยันราวกับว่าตัวเองเป็นต่อ “ตั้งแต่บ่อนถูกทลาย เสี่ยก็ไม่ต่างอะไรกับคนสิ้นเนื้อประดาตัว แล้วที่มีกินมีใช้อยู่ทุกวันนี้ เสี่ยคงไม่ลืมนะ ว่าเพราะใคร” 

คำพูดของทอมตีแสกหน้าของเสี่ยเป้ เสี่ยหน้าเสียแต่ทำอะไรไม่ได้ จำต้องกัดฟันพูดอย่างจำใจ “ก็ได้! ผมยอมถอยเรื่องเด็กน้ำก็ได้…”

ทอมฉีกยิ้มร่า พอใจกับ คำตอบของเสี่ยเป้ “เอ๊กเซลเล้นท์! สุดยอด มันต้องอย่างนี้สิ…ขอบคุณมากเลยนะครับ…หุ้นส่วน”  ทอมเอื้อมมือมาตบบ่าของเสี่ยเป้ แล้วเดินฮัมเพลงออกไปอย่างสบายใจ 

เสี่ยเป้ยกมือขึ้นทุบโต๊ะดังเปรี้ยงด้วยความโมโห “หน็อย…ไอ้ทอมไอ้ฝรั่งเจ้าเล่ห์…อย่าให้ถึงตากูบ้างก็แล้วกัน!” เสี่ยเป้มีสีหน้าแค้นทอมมาก