บทละครโทรทัศน์ สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 6 หน้า 4

น้อยและแต้วก็เดินเข้ามา แต้วเห็นก็เบื่อ “โอ๊ย! เอาอีกแล้ว เมื่อไหร่พวกป้าจะเลิกทะเลาะกันซะทีเนี่ย ทำตัวเป็นสาวสก๊อยนัดตบกันหลังโรงเรียน ไปได้!”น้อยมองสองป้าที่ผมเผ้ายุ่งไปหมดอย่างลังเล อยากเข้าไปช่วย แต่ก็ต้องทำงาน แต้วเร่ง “นังน้อย! ยืนเซ่ออยู่ทำไม มาช่วยกันจัดสำรับเร็วๆ สิ ป่านนี้พวกคุณหญิงหิวจนกินควายได้ทั้งตัวแล้วมั้ง” 

น้อยเลยตัดใจไม่ยุ่ง เข้าไปช่วยตักส้มตำ และแกงส้มรสเด็ดของสองป้าใส่จานชามเตรียมจะยก ออกไป “เออ บอกดีๆ ก็ได้...รีบอยู่นี่ไง...” น้อยเอ่ยจบก็ยกสำรับออกไป 

ขณะที่สองป้ายังทำท่าฮึดฮัดใส่กัน แต่เดชกับสมหมายแยกไว้คนละมุมเลยได้แต่ส่งค้อนฝากแค้น และ ท้าทายด้วยสายตาพิฆาตแทน... 

ที่โต๊ะอาหาร จานส้มตำและถ้วยแกงส้มถูกจัดวางอยู่บนโต๊ะอย่างสวยงาม ดวงแก้วและแพนมองส้มตำ และแกงส้มตรงหน้าแล้วกลืนน้ำลายเอื๊อกๆ ด้วยความหิว 

“คุณพี่ต้องขอโทษคุณน้องๆ ด้วยนะคะ ที่ไม่ได้เตรียมอาหารดีๆ ไว้ให้ไว้คราวหน้าคุณพี่จะสั่งเนื้อสเต็กจาก ออสเตรเลียไว้รอท่าเลยนะคะ” ปทุมวดีเอ่ยกับเพื่อน 

“มิวว่าอาหารไทยๆ แบบนี้ก็ดีแล้วนะคะคุณแม่สามี แต่ถ้าคุณหญิง” ประภาพรรณมองหน้าทุกคน “อยากจะทานสเต็ก ไว้คราวหน้า มิวจะเป็นคนลงครัวเองเลยดีมั้ยคะ?” 

ปทุมดีส่ายหน้า มองค้อนประภาพรรณอย่างเจ็บใจ ยังโกรธเรื่องกะเพราหนูนาไม่หาย “ไม่ต้องมาทำเป็นหวังดีประสงค์ร้ายเลยย่ะ” 

ประภาพรรณกำลังจะต่อปากต่อคำกับปทุมวดีต่อ พันกรเห็นแม่และเมียตั้งท่าจะประกาศศึกกันอีกรอบ รีบหาเรื่องคุย เปลี่ยนประเด็น “ผมว่าเราลงมือกินกันเลยดีกว่านะครับ” 

แพนและดวงแก้วไม่รอให้พันกรพูดจบ ต่างคนต่างพุ่งเข้าจกส้มตำปลาร้าตรงหน้าอย่างหิวกระหายด้วย ช้อนส้อม แต่แล้วไม่ทันใจ สองแม่ลูกเลยเปลี่ยนมาเปิบส้มตำปลาร้าและข้าวเหนียวด้วยมือเปล่าแทน  สองแม่ลูกทั้งเหนื่อยและหิวจกข้าวเหนียวขึ้นมาจิ้มน้ำปลาร้าเข้าปากดังซู้ดๆ อย่างเมามัน จนประภาพรรณ พันกร และแก๊งของปทุมวดีนั่งมองทั้งคู่อึ้งๆ ดวงแก้วรู้สึกว่าบรรยากาศรอบตัวเงียบผิดปกติ เริ่มรู้ตัวว่าตกเป็นเป้าสายตา รีบหันไปสะกิดแพนที่กำลังจกปลาร้าชิ้นโตเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย 

แพนหงุดหงิด “อะไรล่ะ แม่!” แพนเงยหน้าขึ้นมาเห็นประภาพรรณ พันกร ปทุมวดี แอนด์เดอะแก๊งจ้องมองตัวเอง อยู่ถึงกับเงิบ รีบวางปลาร้าและข้าวเหนียวในมือลงทันที แพนและดวงแก้วลอบส่งสายตาให้กันอย่างร้อนรน จะแถ ไปยังไงต่อดี สองแม่ลูกหน้าแห้ง ช่วยกันแถๆ ไถๆ ใส่พวกคุณหญิงที่ยังมองมาอย่างอึ้งๆ ตะลึงงัน

“เอ่อคือ ต้องขอโทษคุณพี่และทุกคนด้วยนะคะ คือน้องกับหนูแพนเห็นข้าวเหนียว ส้มตำแล้วคิดถึงบ้านน่ะค่ะ” ดวงแก้วอธิบาย 

แพนรีบเสริม “ใช่ค่ะๆ แล้วพอคิดถึงบ้านมากก็เลยเผลอใช้มือเปิบเอ้อ จก อุ๊ย! หยิบกินแบบวิถีล้านนาดั้งเดิมน่ะค่ะ”