บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 1 หน้า 3
ในป่า ขุนทองกำลังนำหาญกับลูกน้องบุกตะลุยทหารอังวะอย่างดุเดือด เพื่อตีฝ่าออกไปให้ได้ ขุนทองตะโกนลั่น “ตามข้ามา” ขุนทองบุกตะลุยไปข้างหน้า เพื่อเปิดทางให้ลูกน้องอย่างไม่กลัวตาย แต่ทหารอังวะมีมากกว่าเยอะเลยต้านขุนทองเอาไว้ได้ พระราชบุตรมังระทรงยืนทอดพระเนตรดูการต่อสู้อยู่ พระราชบุตรมังระเป็นพระราชโอรสองค์ที่ 2 ของพระเจ้าอลองพญา ในขณะนั้นมีพระชนม์มายุ 24 พรรษา รูปร่างสูงใหญ่ ผิวขาว องอาจสมเป็นทหาร มีพระอุปนิสัยเข้มแข็งเด็ดเดี่ยว ทรงแย้มพระสรวลเล็กน้อยและทรงชี้ไปที่ขุนทอง
“นั่นน่ะรึอ้ายเสือขุนทอง”
ทหารพนมมือ “ใช่แล้วพระพุทธเจ้าข้า อ้ายเสือขุนทองคนนี้มันเป็นโจรใหญ่ แต่กลับใจมาช่วยอโยธยารบ หลายวันมานี่ มันทั้งซุ่มโจมตี ทั้งเผา ทำลายเสบียงของเรา จนเสียหายไปไม่น้อยพระพุทธเจ้าข้า”
พระราชบุตรมังระทรงพยักพระพักตร์รับ “โจรปล้นเค้ากิน ยังมีใจห่วงบ้านเมือง อโยธยาไม่สิ้นคนดีจริงๆ”
สีพระพักตร์พระราชบุตรมังระทรงชื่นชมอยู่ในที
ในโบสถ์ เณรขันทองกำลังสวดมนต์ต่อหน้าพระประธานในโบสถ์ เสียงสวดมนต์ภาษาบาลีดังเบาๆตลอดเวลา
ในป่า ลูกน้องขุนทองถูกทหารอังวะฆ่าตายไปทีละคน สองคน ขุนทองฆ่าทหารอังวะตายไปคนหนึ่ง แต่ก็โดนทหารอีก 3-4 คนรุกไล่เข้ามา จนถอยหลังมาชนกับหาญ ทั้งคู่เอาหลังพิงกันไว้ หาญเครียดสุดๆ
“พวกมันมีมากเหลือเกิน เอาอย่างไรดีพี่”
ขุนทองมองไปรอบๆ “เอ็งคอยดูข้า ข้าตีฝ่าไปทางใด เอ็งก็รีบตีหักพาพวกเราหนีไป”
หาญเป็นห่วง “แล้วพี่เล่า”
ขุนทองยิ้มเล็กน้อย “ข้าอยู่ยงคงกระพัน ไม่ตายง่ายๆ หรอกโว้ย แต่หากข้าตาย เอ็งต้องสืบหาคนที่หักหลังเราให้จงได้ การลอบปล้นเสบียงครานี้มีคนรู้ไม่กี่คน ถ้าไม่มีคนทุรยศเป็นไส้ศึกให้อังวะ ลวงพวกเรามาฆ่า ไหนเลยพวกอังวะมันจะรู้ได้”
หาญใจคอไม่ดี “พี่อย่าพูดเป็นลาง ฉัน...”
ขุนทองตวาดตัดบท “ไป” ขุนทองฮึดเต็มที่ บุกตะลุยใส่ด้านที่มีทหารน้อยที่สุด คนเดียวรบกับคนหลายคน เพื่อเปิดทางให้หาญ หาญตัดใจ “พวกเอ็ง มากับข้า”
หาญนำลูกน้องที่เหลืออยู่ บุกตะลุยหนีไปตามช่องที่ขุนทองเปิดให้ โดยมีทหารอังวะจำนวนหนึ่ง ตามไล่หลังไป
ในโบสถ์ เณรขันทองกำลังสวดมนต์อยู่คนเดียวในโบสถ์ เห็นพระเนตรของพระประธานเหมือนมองลงมายังเณรขันทอง ด้วยความสงสารและเมตตา