บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 17 หน้า 2
“ฉันหมายถึงวันนี้ฉันดูโอเคมั้ย สดใสมั้ยอะไรแบบนี้”
“สดใส? ไม่รู้อ้ะ แต่ถ้าแอ๊บใสน่ะ..ใช่ ทำไมเหรอ”
“ผักกาดนี่! เอาความจริงสิ คือฉันน่ะดูใส ...ดูอ่อนเยาว์อยู่ป่ะ”
“อ่อนเยาว์?? ถามบ้าอะไรน่ะชะเอม”
“คือฉันไม่ได้ดูแก่ใช่มั้ยผักกาด”
“ดูแก่อะไรล่ะ อย่างเธอก็ดูพอๆกับฉันแหละ”
“พอๆกับเธอเหรอ?! ตายแล้ว..ไม่นะ คุยกับเธอแล้วฉันเสียเซลฟ์ ไปก่อนดีกว่า”
ชะเอมลุกเดินออกไป ผักกาดนั่งงง “เอ๊ะ หรือมันว่าหน้าเราแก่วะ”
หน้าห้องบริฟฟิ่ง Crew Centre ชะเอมถือถ้วยกาแฟที่ซื้อมาจากแคนทีนเดินเข้ามา ชะเง้อๆมองหาสายฟ้าสายฟ้าเดินเลี้ยวเข้ามาเจอะพอดี ชะเอมตกใจ “ว้าย”
“อุ้ย.. เบาๆหน่อยชะเอม”
ชะเอมยิ้มแหย “ขอโทษค่ะ เอ่อ..เอมซื้อกาแฟมาฝากค่ะ ใส่ครีมสองช้อนกับน้ำตาลช้อนครึ่ง”
สายฟ้าอึ้ง “เธอรู้ได้ยังไง”
“เอมเคยเห็นพี่ชงดื่มบนเครื่องเลยจำได้ค่ะ”
สายฟ้าทึ่ง “ขอบใจมากนะ” ชะเอมส่งถ้วยกาแฟให้สายฟ้า พยายามทำตาโตยิ้มใสทำหน้าสวยสุดฤทธิ์
“เอ่อ..พี่สายฟ้าชอบผู้หญิงหน้าเด็กๆใสๆเหรอคะ”
สายฟ้างง มองหน้าตึงๆของชะเอมที่พยายามยิ้มตาโตอยู่ “เอ่อ...ก็ไม่นะครับ”
“อ้าว ก็เห็นพี่บอกว่าหน้าเด็กใสแล้วดูดี”
“ไม่ใช่ๆ พี่หมายความว่า เราน่าจะดูแลสุขภาพและการกินบ้าง จริงๆแล้วความดูดีมันมาจากข้างในนะชะเอม
มันไม่ได้เกี่ยวกับหน้าตาอย่างเดียว พี่ขอตัวก่อนนะ”
สายฟ้ายิ้มให้แล้วเดินออกไป ชะเอมมองตาม ไม่เข้าใจความหมายของสายฟ้า
“แล้วตกลงหน้าเรามันใสรึเปล่าวะ”
ผักกาดโผล่มา “นี่เธอพยายามจีบพี่สายฟ้าอยู่เหรอชะเอม”
“เฮ้ย! มาตั้งแต่เมื่อไหร่” ชะเอมตกใจที่อยู่ดีๆ ผักกาดก็โผล่มา
“ก็ไหนเธอว่าเขาชอบไวน์ไม่ใช่เหรอ แล้วจะไปอยากเด็กใสให้มันได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา”
“โห...พูดแบบนี้ไม่เข้าหูเลยผักกาด” ชะเอมถอนหายใจ “แล้วฉันควรทำไงดีล่ะ”