บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 3 หน้า 5
ลุงกวาดตามองปฐพีตั้งแต่หัวจรดเท้า ปฐพียังใส่หมวกวิกผมยาวอยู่แต่ไม่รู้ตัว
ถนนทางเดินหน้าภัตตาคารจีน คะนึงนางกำลังปาดเหงื่อตรงหน้าผาก เดินบ่นมาตามถนน
“แท๊กซี่หายไปไหนกันหมด เรียกยากเรียกเย็นจริงๆ”
คะนึงนางเดินมาถึงหน้าภัตตาคารจีน เห็นป้ายรูปอาหารดูน่ากิน คะนึงนางมองตาละห้อย
“หิวแล้วโว้ย.. เฮ้อ ชาตินี้จะได้กินของแพงๆ อีกปะเนี่ย”
คะนึงนางได้ยินเสียงโคล้งเคล้งใกล้ๆ หันไปเห็นคนเก็บขยะคุ้ยขยะแล้วยัดขวดลงถุงกระสอบ
“เอาขวดไปขายเหรอน้า”
“เปล่า เอาไปต้มกิน”
คะนึงนางนอย-ไม่ขำ “น้า....ตลกเหรอ?”
“อ้าว.. หน้าตาสวยดี แต่ไม่มีอารมณ์ขันเนอะ”
“ไว้ขำวันอื่นแล้วกัน..วันนี้ไม่จอยอ้ะ แล้วขวดนี่เอาไปขายได้เท่าไหร่เหรอ”
“กิโลละสิบบาท” คะนึงนางพยักหน้าหงึกๆ แล้วหันเดินออกมา”10 โลยังได้แค่ร้อยเดียว จะเอาไปทำอะไรได้ว้า”
คะนึงนางก้มมองกระเป๋าหลุยส์ตัวเองที่ถืออยู่ แต่ไม่มีตังค์แล้วยิ่งเซ็ง “โอ๊ยหิวโว้ย ตังค์ก็ไม่มี แล้วจะกินไรดี”
คะนึงนางเดินต่อมานิดหนึ่ง ก็เห็นรถเข็นปาท่องโก๋ข้างหน้าที่มีคนมุงซื้อกันตรึม
“เฮ้ย..กินปาท่องโก๋รองท้องไปก่อนดีกว่า” คะนึงนางรีบสาวเท้าเดินไปอย่างรวดเร็ว
ร้านลุงขายปาท่องโก๋ริมถนน คะนึงนางเดินมาถึงแถวรถเข็น มีสาวๆรุมซื้อปาท่องโก๋กันตรึม คะนึงนางได้ยิน 3 สาวในชุดทำงานเม้าธ์กันอยู่
“แกคนขายแซ้บแซ่บว่ะ”
“เออ..ปกติเห็นแต่ลุงแก่ๆ ขาย ไม่รู้ทำไมวันนี้เปลี่ยนคน”
“ถ้าคนนี้ขายนะ ฉันจะมาซื้อกินทุกวันเลย”
สาวๆกิ๊กกั๊กกัน คะนึงนางพยายามดูหน้าคนขาย แต่ก็ไม่เห็นเพราะคนบัง จึงเดินแทรกเข้าไปแล้วตะโกนใช้เสียงสั่งไปก่อน “เอาปาท่องโก๋กับน้ำเต้าหู้ชุดนึง”
“แป๊ปนึงครับ – เดี๋ยวขอทำตามคิวนะครับ”
จังหวะคนข้างหน้าได้ปาท่องโก๋แล้วขยับออก คะนึงนางรีบเบียดแทรกเข้าไปแถวหน้าทัน
“ปาท่องโก๋กับน้ำเต้าหู้ชุดนึง ขอก่อนได้มั้ย”
ดินเงยขึ้นมาจ๊ะสายตากับคะนึงนาง สองคนสบตากัน ดินรู้สึกคุ้นๆ จำคะนึงนางได้จากวันก่อวีรกรรมกันในที่