บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 6 หน้า 3
“ก็ผู้ชายผมยาวๆที่เขาช่วยลุงขายปาท่องโก๋วันนั้นไงคะ”
“อ๋อมาถามอีกคนแล้วไอ้หนุ่มนั่นมันเสน่ห์แรงจริงๆ มันแค่มาช่วยวันนั้นเฉยๆ”
“ห๊ะ!” ผักกาดกับนักรบหันมามองคะนึงนาง – ประมาณว่า – แห้วว่ะแก –
คอนโดไวน์ ไวน์อยู่ในห้องน้ำยืนเปิดมือถือดูรูปเลิฟซีนตัวเองกับพิมานซึ่งถ่ายไว้ราวกับเป็นซีรี่ส์ มีทั้งภาพเมื่อคืนนี้และเมื่อเช้าตอนที่พิมานยังหลับอยู่ แล้วไวน์เข้าไปทำแอคคลอเคลียใกล้ๆแล้วแอบถ่ายมา
“แกทำฉันเจ็บแสบมาไม่รู้กี่ครั้ง คราวนี้แหละถึงตาฉันเอาคืนบ้าง อยากรู้นักว่าถ้าแกเห็นรูปพวกนี้แล้วแกจะรู้สึกยังไง” ไวน์กดส่งรูปไปให้คะนึงนาง “อุ๊ยตาย..ดูไปดูมาเผลอส่งไปซะแล้ว” ไวน์ทำดีดดิ้น-หัวเราะอย่างสะใจ
คะนึงนาง ผักกาด นักรบ สามสหายกำลังนั่งจิบกาแฟคู่กับปาท่องโก๋ที่ซื้อมาจากร้านลุง
“แล้วไงต่อล่ะแก..ตาปาท่องโก๋น่ะ วันนี้คงไม่ได้เจอแล้ว”
“เสียดายอ้ะ ฉันอุตส่าห์ตั้งใจเลยนะว่าจะมาซีคิวใกล้ๆ”
“จะเอาใกล้แค่ไหนยะ นางเค้าคงยอมแกหรอกนาตาลี”
“นาง..แกอย่ามาทำเป็นหวงนะ เดี๋ยวผิดคอนเซ็ปประจำชาติของเหล่าชะนีและเก้งกวางหมด”
“คอนเซ็ปอะไร ฉันไม่เห็นเคยได้ยิน”
“อ้าว..ก็คอนเซ็ปที่ว่า หนุ่มหล่อทั้งหลายล้วนถือเป็นสมบัติสาธารณะของชาตินอกจากจะชื่นชมแล้วต้องแบ่งกันชิมแบ่งกันใช้ให้ทั่วถึงย่ะ” คะนึงนางกับผักกาดขำกิ๊ก “จริงๆ ฉันมีเบอร์โทรเขานะ”
นักรบ/ผักกาด “โทรเลยแก โทรเลย”
“ไม่เอาน่ะ มันดูรุกๆไงไม่รู้”
“แล้วเขามีเบอร์แกรึเปล่า” คะนึงนางส่ายหัว
“โฮ้ย แล้วงี้เมื่อไหร่จะได้โชะเชะกันเสียทีล่ะ”
“งั้นก็ไลน์ไปสิ ไลน์เลย” เพื่อนๆส่งเสียงเชียร์ คะนึงนางเลยหยิบโทรศัพท์ออกมา จังหวะนั้นก็มีเสียงข้อความเข้ามือถือคะนึงนางดังขึ้นมาพอดี
ผักกาด/นักรบ “กรี๊ดๆๆ ใช่นายปาท่องโก๋รึเปล่าวะ”
คะนึงนางรีบเปิดดูข้อความอย่างตื่นเต้น เห็นภาพเลิฟซีนไวน์ พิมานที่ส่งมาเป็นเซ็ทแบบจัดเต็ม คะนึงนางผงะด้วยความตกใจไม่คิดว่าไวน์จะอุบาทว์ได้ขนาดนี้ “ว้าย!”
“อะไรเหรอ” นักรบกับผักกาดรีบชะโงกมาดู “ว้ายยยบัดสี”
“บัดเถลิง”