บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 6 หน้า 5
ไวน์หยิบกระเป๋าเดินไปแล้วทำท่าเหมือนนึกได้ หันมาหาพิมาน
“อุ๊ยตาย เกือบลืมแน่ะค่ะ เมื่อคืนตอนเปลี่ยนเสื้อผ้าไวน์ไม่เห็นกระเป๋าสตางค์พี่นะคะ พี่ลืมไว้ในรถพี่หรือเปล่า”
ไวน์หยิบเงินในกระเป๋าออกมาสี่พันส่งให้พิมาน พิมานรู้สึกเหมือนถูกตีเข้าแสกหน้า
“อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะคะ เผื่อไว้เป็นค่าแท็กซี่กลับบ้าน”
ไวน์หมุนตัวเดินออกไปอย่างสาวมั่นมาก พิมานมองเงินในมือ พิมานงึมงำ “สี่พัน ค่าตัวเราเหรอวะ”
ทางเดินหน้าห้อง ไวน์ยิ้มสะใจที่ได้ปั่นหัวพิมานเล่น “ฮึ..เล่นกับใครไม่เล่น ถ้าไม่แสบก็ไม่ใช่วรินยุพา”
ไวน์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดโทรหาสร้อยศรีต่อ
“สวัสดีค่ะ คุณแม่สร้อยศรี ไวน์นะคะ คือไวน์จะโทรมาเรียนคุณแม่น่ะค่ะ ว่าพี่พิมานกำลังจะกลับบ้านแล้ว พอดีวันนี้ไวน์มีงานน่ะค่ะ ก็เลยไปส่งพี่พิมานที่บ้านไม่ได้ เลยไม่มีโอกาสได้กราบคุณแม่นะคะวันนี้...เอ่อ... คือไวน์..เป็นผู้หญิงน่ะค่ะจะพูดไปก่อนก็ไม่งาม คงต้องรบกวนคุณแม่ให้คุยกับพี่พิมานละค่ะ”
หน้าไวน์สะใจ พิมานเสร็จฉันแน่
ตอนสาย ห้องรับแขกบ้านพิมาน พิมานในชุดยับย่นที่ใส่เมื่อคืน เดินหน้าระโหยกลับเข้าบ้านมา เจอสร้อยศรีที่เหมือนตั้งท่าคอยอยู่แล้ว “พิมาน เมื่อคืนเธอไปกับหนูไวน์มาเหรอ”
“แม่พูดเหมือนแม่รู้แล้วเลย”
“เอ่อ...ยังๆ คือเมื่อคืนแม่แค่บอกไวน์ไป ว่าเธอน่าจะอยู่ที่ร้าน”
“มิน่า.. น้องไวน์ถึงหาผมเจอ”
“แล้วไงอีก ไปต่อกันถึงไหน” พิมานมองสร้อยศรีแบบวันนี้แม่มาแปลกๆ
“ก็.. ไม่ค่อยถึงไหนครับ แค่ไป..ค้างห้องน้องเขามา”
สร้อยศรี ตาโต-ดีใจมากกว่าแปลกใจ “อุ๊ย-จริงเหรอ แล้วค้างเฉยๆหรือว่า...”
“แม่ ผมเป็นผู้ชายนะครับ จะเอาเรื่อง..เอ่อ..ส่วนตัว..แบบนี้มาคุยต่อได้ไง”
“พิมาน ฉันเป็นแม่เธอนะ เรื่องแบบนี้ฉันต้องขอรู้ ขอชัดๆเคลียร์ๆ”
พิมานอึกอัก นึกถึงที่ไวน์พูดเหมือนลีลาเขายังไม่ผ่าน “มันก็ไม่ค่อยโดนเขาเท่าไหร่หรอกแม่”
สร้อยศรี งง “อะไรนะ โดนอะไร”
พิมานหงุดหงิด “คือแม่จะเอาแบบชอทต่อชอทเลยเหรอ เริ่มจากโอบลงเตียงอะไรอย่างนี้เลยมั้ย”
“บ้า ไม่ต้องครบขั้นตอนขนาดนี้ เอาแค่ว่า..เธอกับหนูไวน์...อือฮื้อ..กันไปละยัง”
พิมานนิ่ง ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน