บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 5 หน้า 4
ตอนเย็น ห้องรับแขกบ้านคะนึงนาง ไพรัชกับรัศมีนั่งดูเอกสารพวกโฉนดที่ดินและสัญญาแจ้งหนี้กันอยู่
“มันจะดีเหรอคะ อยู่ๆก็ต้องไปจดทะเบียนหย่า มันเป็นลางยังไงไม่รู้น่ะ”
“มันจำเป็นนะคุณเพื่อความปลอดภัยของตัวคุณเองกับลูก ถ้าเราหย่าเสียมันก็จะได้ไม่มีอะไรยุ่งยากมาถึงคุณ”
“ฉันไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้เลย เมื่อไหร่ทุกอย่างมันจะผ่านพ้นไปเสียที”
“ใจเย็นๆ คุณ ถึงเราจะล้มละลายผมก็จะไม่งอมืองอเท้าหรอก ยังไงก็ต้องหาทางทำมาหากิน เราทุกคนจะต้องรอด” รัศมีฝืนพยักหน้า ป้าชุนพาได๋กับวรวีเดินเข้ามา ได๋หน้าตาไม่ค่อยเป็นสุข รัศมีพยายามปรับสีหน้าให้แจ่มใสขึ้น “กลับมาแล้วเหรอลูก โรงเรียนใหม่เป็นยังไงบ้าง”
ได๋หน้ายู่ “หนูกับคุณวรวีโดนครูดุค่ะ”
“เขาดุอะไรลูก”
“ดุหนูที่ชอบตั้งคำถาม แล้วก็ดุที่หนูเอาคุณวรวีออกมานั่งเรียนด้วย”
“แล้ว..ได๋ไปถามอะไรครูเขาลูก”
“ก็ถามในสิ่งที่ครูสอน หนูไม่เข้าใจหนูก็ถาม พอถามบ่อยๆ ครูเขาก็รำคาญว่าถามอะไรนักหนา...แม่..หนูไม่อยากไปโรงเรียนนี้แล้ว”
รัศมีมองหน้ากันกับไพรัช
ป้าชุนเสริม “คือน้องได๋เขาบอกครูไปน่ะค่ะ ว่าที่โรงเรียนเก่าเขาสอนให้เด็กตั้งคำถาม ครูเขาคงหงุดหงิดก็เลยบอกว่า ถ้าจะถามเยอะขนาดนี้กลับไปเรียนที่เดิมเลยมั้ย”
“ครูอะไรพูดกับเด็กแบบนี้เนี่ย พรุ่งนี้ฉันไปคุยกับโรงเรียนดีมั้ย” ไพรัชสั่นหน้าปรามรัศมีแล้วดึงตัวได๋เข้ามาโอบ
“ได๋ต้องอดทนสิลูก ก่อนเราจะไปว่าครูเราก็ต้องสำรวจตัวเองก่อน ได๋อาจจะไปถามขัดจังหวะ ตอนครูกำลังพูดอยู่รึเปล่า น้ำเสียงเราอาจจะแข็งก้าวร้าวไปมั้ย ถ้าได๋ค่อยๆ ถาม ค่อยขอนุญาตครูแสดงความคิดเห็น พูดเพราะๆ แล้วเรามาดูกันใหม่มั้ยว่าได๋ยังถูกครูดุอีกรึเปล่า”
“แล้วเรื่องคุณวรวีล่ะคะ” ไพรัชสบตากับรัศมี
“ได๋ ลูกโตแล้วนะ การจะเอาคุณวรวีไปโน่นไปนี่ด้วยน่ะแม่เข้าใจ แต่คนอื่นเขาก็จะมองว่าได๋ยังทำตัวเป็นเด็กที่ไม่ยอมโต” ได๋หน้างอ
“อันนี้พ่อว่าอยู่ที่ได๋แล้วลูก ถ้าได๋อยากให้ทุกคนมองว่าได๋เป็นผู้ใหญ่ พร้อมที่จะช่วยเหลือพ่อกับแม่ได้แล้ว ได๋ก็อาจจะต้องยอมให้คุณวรวีอยู่ที่บ้าน” ได๋นิ่งคิดแล้วก็ค่อยๆ พยักหน้าอย่างจำนนในเหตุผลของพ่อ
“หิวรึเปล่าลูก ไปดูในครัวกันว่าเดี๋ยวเราจะกินอะไรกันดี วันนี้พ่อจะโชว์ฝีมือสักหน่อย”
“จริงเหรอคะพ่อ ให้ได๋ตีไข่ทำไข่เจียวนะ”