บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 22 หน้า 2
ขายของ แล้วนางก็เผอิญมาซื้อพอดี..เราก็เลยรู้จักกัน เขาไม่เคยรังเกียจผมเลย ทั้งๆ ที่เขาคิดว่าผมจน”
“อ้าว มันก็ดีแล้วไง แล้วทำไมยังจะต้องหลอกกันต่ออีกล่ะ ตอนไปเจอกันที่ทำงาน ทำไมไม่พูดล่ะว่าเป็นคนๆเดียวกัน แบบนี้มันมีเจตนาไม่บริสุทธิ์นี่”
ปฐพียกมือไหว้ “ผมกราบขอโทษจริงๆครับ ผมไม่ได้มีเจตนาไม่ดีเลย แต่เผอิญว่านางเขาจำผมไม่ได้..คงอาจจะนึกไม่ถึง ตอนนั้นผมก็เริ่มชอบเขาแล้ว ก็เลยอยากรู้ว่าเขารู้สึกยังไงกับผมบ้าง แล้วถ้าเขาชอบผมเขาชอบเพราะอะไร เพราะนิสัย..ความเป็นผม..หรืออย่างอื่น”
“อ๋อ..คงนึกว่าลูกสาวฉันเห็นคุณมีเงินแล้วจะตาโตสินะ หลงตัวเองไปหน่อยแล้วคุณ นางน่ะ พ่อกับแม่สอนเขามาดีค่ะ ต่อให้มีเงิน แต่ถ้านิสัย..เลว ไม่ให้เกียรติแล้วยังดูถูกความรู้สึกและความจริงใจของคนอื่น ยังไงนางเขาก็ไม่เอาหรอกค่ะ” ปฐพีอึ้ง หน้าเจื่อน
“พูดตรงๆนะคุณ สิ่งที่คุณทำมาทั้งหมดมันไม่ใช่วิสัยของลูกผู้ชายที่เขาจะทำกัน คุณคงมาเสียเที่ยวแล้วละวันนี้ กลับไปเถอะ คงไม่มีประโยชน์อะไรที่จะมาคุยกับพวกเราหรอก นางเขาก็กำลังเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ดีแล้ว และเขาก็คงไม่อยากพบคุณอีกเช่นกัน” ปฐพีสลด ผิดหวังมาก
ทางเดินสวยท่าเรือโมจิโกะ คิตะคิวชู –ญี่ปุ่น ยามเย็น สวยและมีมนต์เสน่ห์ แจสเปอร์กับคะนึงนางเดินคุยกันด้วยท่าทีสดใส มีความสุข
“คุณรู้มั้ย..ฉันเคยบินไปตั้งหลายประเทศ..ทั้งเที่ยวทั้งทำงาน แต่ที่นี่เป็นที่ๆฉันหลงรักมากที่สุด”
“จริงเหรอ ทำไมล่ะ”
“ก็ที่นี่มีทั้งความเป็นตะวันตกและตะวันออกผสมผสานกันได้อย่างมีเสน่ห์ที่สุดเลย ดูสงบสวยงาม ผู้คนก็เป็นมิตรโอบอ้อมอารี ฉันรู้สึกปลอดภัยแล้วก็สบายใจเหมือนอยู่ที่เมืองไทยเลยนะ”
แจสเปอร์ยิ้มกว้าง ตาเป็นประกาย “ถ้าอย่างนั้น..ที่นี่..ก็คงเป็นบ้านหลังที่สองของคุณได้ใช่มั้ย”
“ใช่ ฉันว่าฉันอยู่ได้ คุณจะจ้างฉันทำงานต่ออีกกี่ปีล่ะ”
“จ้างได้เรื่อยๆนะ ตลอดชีวิตเลยก็ยังไหว”
“อย่ามาโม้เลย เดี๋ยวพอตีนกาฉันขึ้น คุณก็ไล่ฉันกลับเมืองไทยแล้ว”
แจสเปอร์ขำๆพูดยิ้มๆ “No way! You can live here forever, trust me. (ไม่มีทาง คุณอยู่ที่นี่ได้ตลอดไปจริงๆนะ เชื่อใจผมสิ)” คะนึงนางรู้สึกสะดุดหูเล็กน้อยว่าเหมือนถูกเกี้ยว แต่ท่าทางแจสเปอร์ดูยิ้มแย้มสดใสดูบริสุทธิ์ใจคะนึงนางคิดนิดหนึ่ง แล้วก็ตอบยิ้มๆกลับไป “Ok”
สองคนยื่นมือแปะไฮไฟว์กัน เคมีแห่งความสุขสดใสเบ่งบานไปทั่ว