บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ มนต์รักอสูร ตอนที่ 22 หน้า 4
“ไม่ต้องถามมากได้ไหม ให้ฉันไปจากที่นี่ก่อน เดี๋ยวฉันบอกเอง”
แพรวมาถึงหน้าบ้านเทิด กำลังคิดจะหาทางออกจากไร่ไปให้ได้ แต่น้ำผึ้งกับภูฤทธิ์ตามมาเห็นเข้าพอดี น้ำผึ้งรีบเรียกไว้ “คุณแพรว เมญ่าจะไปไหนคะ!”
แพรวหันไปมองน้ำผึ้งสีหน้าเลิ่กลั่กจะหนี ภูฤทธิ์วิ่งเข้าไปขวางไว้ก่อน
“ฉันจะไปไหนมันก็เรื่องของฉัน อย่ามายุ่งได้ไหม” แพรวโวย
“ไม่ยุ่งไม่ได้ครับ ตอนนี้คุณเทิดก็หายตัวไป คุณออกไปตอนนี้มันจะไม่ปลอดภัยนะครับ”
เมญ่ามองทุกคนงงๆ “อะไรคะ ใครหาย? อะไรไม่ปลอดภัย?”
น้ำผึ้งอธิบาย “ก็คุณเทิดไงคะ ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเรื่องร้ายๆ ที่มันเกิดในไร่นี้มันเป็นเพราะใคร แล้วฉันก็เชื่อว่าที่คุณเทิดหายตัวไปต้องเกี่ยวกับเรื่องนี้แน่ๆ คุณอยู่รอที่นี่ก่อนเถอะนะคะ มันอันตรายจริงๆ”
“เทิดเขาจะหายไปมันก็ไม่เกี่ยวกับฉัน ฉันจะออกไปจากที่นี่ หลีกไป!” แพรวเดินเข้าไปชนภูฤทธิ์กับน้ำผึ้งให้หลบแต่ภูฤทธิ์จับตัวแพรวไว้ แพรวโวยวาย “มาจับฉันทำไม ฉันไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น ปล่อย!”
“ทีแรกผมก็คิดจะปล่อยคุณไปหรอกครับ แต่เห็นท่าทางคุณแล้วผมว่ามันมีพิรุธ หรือว่า...คุณจะรู้อะไรเรื่องที่คุณเทิดหายไป” ภูฤทธิ์คาดคั้น
“ฉันไม่รู้...บอกแล้วไงว่าฉันไม่รู้!” แพรวพยายามปฏิเสธ
น้ำผึ้งเข้ามาช่วยซักแพรวอีกคน “คุณแพรวคะ ถ้าคุณรู้อะไร คุณบอกพวกเรามาเถอะนะคะ เพราะถ้าเกิดคุณเทิดเป็นอะไรไป คุณเองก็อาจจะเดือดร้อนได้เหมือนกัน”
แพรวหน้าเหวอ ยืนคิดอยู่สักพัก ก่อนจะละล่ำละลักบอกออกมา “ก็ได้...ฉันบอกก็ได้ เทิดโดนเสี่ยทรงยศจับตัวไป!”
น้ำผึ้งตกใจ “คุณเทิดถูกจับ!”
“มันขู่ฉัน...บอกว่าจะฆ่าฉันให้ตาย ถ้าไม่ช่วยทำให้เทิดขายไร่นี้ให้ได้ ฉันก็เลยหลอกเทิดเรื่องนันท์ ป่านนี้ไอ้เสี่ยนั่นมันคงจับตัวเทิดไว้แล้วขู่ให้ขายที่แน่ๆ”
น้ำผึ้งกับภูฤทธิ์ตกใจมาก ทั้งสองคนพยายามคิดว่าจะทำยังไงต่อ ภูฤทธิ์บอกกับน้ำผึ้ง “เป็นเพราะเสี่ยทรงยศจริงๆ ด้วย...”
“ทำยังไงกันดีคะคุณภู”
“เราต้องรู้ก่อนครับว่าเสี่ยทรงยศจะพาคุณเทิดไปไว้ที่ไหน จะได้ตามไปถูก”
น้ำผึ้งถามแพรว “คุณแพรวรู้ไหมคะ ว่าเขาพาคุณเทิดไปที่ไหน”
“อันนี้ฉันไม่รู้จริงๆ...ไอ้เสี่ยนั่นมันมีตั้งหลายบ้าน”
น้ำผึ้งหน้าเครียดขึ้นมาอีก “แล้วเราจะไปถามใครได้...”
ภูฤทธิ์ครุ่นคิดอะไรบางอย่างแล้วก็นึกออก “ผมนึกออกแล้วครับคุณผึ้ง”