บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 18
บ้านทรงยศ ฟ้าใสนั่งเหมือนอ่านหนังสืออยู่ แต่จริงๆ กำลังเหม่อเศร้าคิดเรื่องภูฤทธิ์บ่นพึมพำกับตัวเอง
เสียงทรงยศถาม “ทำไมวันนี้อยู่บ้านได้ละฟ้า”
ฟ้าใสหันไปตอบทรงยศที่กำลังเดินเข้ามา “ทำไมคะ กลัวฟ้าอยู่บ้านแล้วพี่ยศจะทำอะไรไม่สะดวกเหรอ”
“เก่งจริงๆ เลยนะหาเรื่องพี่เนี่ย”
ทรงยศนั่งลง มองเห็นหน้าน้องสาวเศร้าๆ ก็เป็นห่วง “มีใครทำอะไรให้ไม่พอใจรึเปล่า”
“เปล่าค่ะ”
“ถ้ามีบอกพี่เลยนะ พี่จะไปจัดการมันให้ หรือว่าไอ้ภู”
ฟ้าใสรีบปฏิเสธ “เปล่านะคะ ทำไมคุณภูจะต้องมาทำอะไรให้ฟ้าไม่พอใจด้วยล่ะ”
“ก็เห็นแกชอบไปทำท่าทีสนิทสนมกับมัน ฉันก็คิดว่าชอบกัน”
“คุณภูเค้าไม่ได้ชอบฟ้าหรอกค่ะ เค้าชอบคนอื่น ฟ้าว่าฟ้าออกไปข้างนอกดีกว่า” ฟ้าใสพูดจบรีบเดินออกไปหน้าเศร้าๆ
ทรงยศมองตามสงสัยว่าฟ้าใสเป็นอะไร
พูนเดินสวนฟ้าใสเข้ามา ในมือถือสมุดจดรายชื่อลูกหนี้ “นายครับ เดือนนี้นังผึ้งมันยังไม่มาจ่ายหนี้แทนพ่อมันเลย เอาไงดีครับ”
“ถึงเวลาของแกแล้วนังน้ำผึ้ง” ทรงยศยิ้มร้าย มองหน้าพูน
บ้านพักน้ำผึ้ง
เสียงนันท์นับเลขเล่นซ่อนแอบอยู่ “เจ็ด แปด เก้า สิบ” อ้อยกับหอมกำลังแย่งหาที่ซ่อนกันอยู่ใกล้ๆ นันท์นับจบสองคนไม่รู้จะทำยังไงต้องแอบอยู่ด้วยกันในที่แคบๆ นันท์ตะโกนบอก“จะหาแล้วนะ” นันท์หันไปเห็นหอมซ่อนก็ยิ้ม แล้วเดินไปมองหอมกับอ้อย เอาหน้าซุกที่ซ่อน แล้วก้นยื่นออกมา นันท์ส่ายหน้าหน่ายๆ ก่อนยื่นมือไปจับ “โป้งพี่หอม โป้งพี่อ้อย”
หอมกับอ้อยออกจากที่ซ่อนมาแบบเซ็งๆ
“เพราะพี่หอมคนเดียวเลย”
“ก็ฉันมองไม่เห็นแกนี่”