บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 18 หน้า 2

เทิดเดินเข้ามาด้านหลังน้ำผึ้ง เห็นน้ำผึ้งหลบอยู่ เทิดหยุดมองอย่างสงสัยว่าทำอะไร นันท์มองหาน้ำผึ้งไปรอบๆ แต่ไม่เจอ แต่หารู้ไม่ว่ากำลังหันหลังให้น้ำผึ้งอยู่ น้ำผึ้งยิ้ม จะเข้าไปแปะนันท์

เทิดมองแล้วยิ้ม ก่อนตะโกนแกล้งน้ำผึ้ง “ทำอะไรของเธอน้ำผึ้ง!!!”

น้ำผึ้งเซ็ง จะจับตัวนันท์ได้อยู่แล้ว นันท์ยิ้มรีบวิ่งเข้ามาโป้งน้ำผึ้ง “โป้งครูน้ำผึ้ง” นันท์หันไปยิ้มให้พ่อ “ขอบคุณพ่อมากครับ”

น้ำผึ้งหันไปค้อนเทิด เทิดแก้ตัวอย่างอารมณ์ดี “ไม่ต้องมาทำหน้าบึ้งใส่ฉัน ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าเธอทำอะไรอยู่ ให้มาสอนหนังสือคุณนันท์ กลับมาเล่นกันเป็นเด็กๆ”

เทิดมองอ้อยกับหอม สองคนทำหน้าสลด

น้ำผึ้งย้อน “แต่นี่มันเวลาพักของคุณนันท์นะคะ”

นันท์ขัดขึ้น “อีกอย่างนันท์ขอครูเล่นเองครับพ่อ”

“พอดีคุณนันท์เธอทำของบางอย่างเสร็จ ครูน้ำผึ้งเลยยอมให้เล่นซ่อนหาครับ” หอมช่วยเสริม

“ทำอะไร” เทิดทำหน้างง

การ์ดถูกวาดง่ายๆ เป็นรูปเทิดกับนันท์ “นันท์ทำการ์ดให้พ่อครับ” นันท์ส่งการ์ดให้เทิดที่นั่งอยู่ เทิดเปิดอ่านการ์ดเขียนให้กำลังใจ “สู้ๆ นะครับพ่อ นันท์เป็นกำลังใจให้”

เทิดมองคุณนันท์แล้วลูบหัวลูก “ขอบใจมากนะคุณนันท์” เทิดดึงนันท์เข้ามากอด น้ำผึ้ง หอม อ้อย ยืนมองยิ้มๆ มีความสุขไปด้วย

“นันท์ขอไปทำการบ้านต่อนะครับ”

เทิดพยักหน้า นันท์เดินไปหอมกับอ้อยเดินตาม

น้ำผึ้งจะเดินตามไปอีกคนแต่เทิดเรียกไว้ “เดี๋ยวก่อนครู” น้ำผึ้งหันกลับมามองเทิด“ขอบคุณมากนะ เรื่องคุณนันท์แล้วก็การ์ดใบนี้”

“ไม่เป็นไรค่ะ”

“ดีนะที่เธอช่วยเตือนสติฉันไม่ให้ฉันส่งคุณนันท์ไปเรียนต่างประเทศ เพราะถ้าห่างจากคุณนันท์ฉันก็ไม่รู้จะอยู่ยังไง”

เทิดทำหน้ากลุ้มๆ

น้ำผึ้งมองอย่างสงสาร “อย่าคิดแบบนั้นสิคะ คุณยังมีคนในไร่ที่ทุกคนพร้อมจะอยู่ข้างๆ คุณ”

เทิดหันมองหน้าน้ำผึ้ง“ทุกคนในไร่ รวมถึงเธอด้วยมั้ย”

เทิดมองหน้าน้ำผึ้ง น้ำผึ้งมองหน้าเทิดกลับสบตากันไปมา “ก็ฉันก็เป็นคนของไร่นี้นี่คะ”

เทิดมองน้ำผึ้งยิ้มๆ อีกมุมใกล้ๆ แพรวยืนมองด้วยความโกรธ