บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 20 หน้า 16
ขาดคำ ตรีประดับกับเทศราชก็ได้ยินเสียงพยสเมาโวยวายดังแว่วมา
“ตรีจะไปไล่เขา” ตรีประดับทำท่าจะลุก
“อย่าเลยตรี เดี๋ยวจะมีเรื่องกันอีก ปล่อยมันไปก่อนเถอะ”
เทศราชกขอภูมิ “งั้นคืนนี้ผมจะนอนเฝ้านอกชานให้นะครับคุณพ่อ เผื่อมีอะไร”
“ขอบใจนะ” ภูมิยิ้มให้เทศราชอย่างขอบคุณ
ขณะที่ตรีประดับสีหน้าไม่สบอารมณ์กับความบ้าบอของพยส
กองถ่าย พัดชายืนให้ทีมเสื้อผ้าเปลี่ยนชุดออก พลางเม้ามอยกัน
“น้องพัดชาแสดงดี๊ดี แล้วก็ยังว่าง่าย ไม่เรื่องเยอะ”
“พัดไม่อยากเป็นภาระของใครน่ะค่ะ”
“น่ารัก” ทีมงานหยิกแก้ม “เป็นอย่างนี้ตลอดรอดฝั่งก็แล้วกันนะจ๊ะ รับรองว่าคุณสิงคารดันสุดใจขาดดิ้น”
ทีมงานสองคนหัวเราะกันแบบมีเลศนัย พัดชาทำเป็นขวยเขิน แต่ก็รู้ว่าทั้งสองหมายความว่าไง
รถสิงคารจอดรออยู่ สิงคารกำลังรอใครสักคน พัดชาเดินออกจากกองเพื่อกลับบ้าน สิงคารเห็นยิ้มดีใจ รีบขับรถที่ตั้งใจดักรอไว้อยู่แล้ว เข้าไปหาพัดชาทันที “ให้ผมไปส่งไหมครับ” พัดชาทำอึกอัก “ดึกแล้วอย่ากลับคนเดียวเลยครับ ผมไปส่งนะ”
พัดชายิ้มส่งสายตาให้ “ขอบคุณค่ะ” พัดชาขึ้นรถ
สิงคารยิ้มดีใจ รถแล่นออกไป
บรรยากาศร้านหรู ไฟสลัวๆ แบบคลาสสิค ดูเป็นส่วนตัว พัดชานั่งกินอาหารอยู่กับสิงคาร พัดชามองไปรอบๆ แอบตื่นตากับสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย พนักงานเอาเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ
พัดชาแกล้งประหม่า “ไหนคุณสิงคารบอกว่าจะกลับบ้านไงคะ”
“ผมไม่ได้บอกนี่ว่าก่อนกลับบ้าน เราจะไม่แวะหาหาที่นั่งฉลองกันซักนิด”
พัดชาแกล้งทำไก๋ “ฉลองเรื่องอะไรคะ”
“ที่เราร่วมงานกันอย่างราบรื่นไงครับ”
พัดชาทำชะม้อยชม้ายสายตา “มันเพิ่งเริ่มต้นนี่คะ อีกหน่อยพัดอาจจะทำให้คุณผิดหวังก็ได้”
“ไม่หรอก ผมรู้ว่าคุณเป็นคนตั้งใจจริง และคุณก็จะทุ่มเทกับสิ่งที่คุณทำอย่างเต็มที่เพื่อให้ตัวเองบรรลุเป้าหมาย”สิงคารพูดอย่างรู้ทัน
พัดชาผสานสายตาตอบอย่างท้าทายนิดๆ “แต่มันคงก็ไม่ง่ายใช่ไหมคะ”
“ขึ้นอยู่กับว่าเป้าหมายคุณคืออะไร และคุณพร้อมจะแลกแค่ไหน” สิงคารยิ้มมีเลศนัย แล้วยกมือสั่งเครื่องดื่มจากพนักงานอีก