บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 20 หน้า 3
“ตรีอิ่มรึยัง เรากลับกันมั้ย”
“กินไม่ลงละค่ะ กลับกันดีกว่า”
เทศราชหันไปเรียกเด็กเช็คเงิน ตรีประดับมองเทศราชกังวลรู้ว่าเทศราชต้องคิดมากแน่ๆ
หน้าโรงแรม เทศราชกับตรีประดับเดินจูงกันมาหน้าโรงแรม เทศราชเงียบ
”อย่าไปฟังสิ่งที่ยสพูดเลยนะคะ ตรีรู้ดีว่าตอนนี้ตรีกำลังทำอะไรอยู่”
“เราไม่สนใจหรอก แค่วันนี้ตรีให้โอกาสเราได้อยู่ข้างๆคอยดูแลตรี เราก็มีความสุขมากๆแล้ว”
“แล้วทำไมทำหน้าเครียด”
“แค่รู้สึกว่าตัวเทศเองแหละที่จะทำให้ตรีมีความสุขได้รึเปล่า”
ตรีประดับจับมือเทศราชแล้วพูด “เทศรู้มั้ยว่าทุกวันนี้เทศทำให้หัวใจของตรีอบอุ่นแค่ไหน ไม่จำเป็นต้องคาดหวังอะไรในวันพรุ่งนี้ที่มันยังมาไม่ถึง ตรีแค่ต้องการใครสักคนที่ใส่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้ตรีได้ตลอดเวลา แค่นี้ตรีก็มีความสุขมากพอแล้ว”
เทศราชอมยิ้ม “เราไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะให้ความสุขกับตรีได้มากแค่ไหนแต่มีสิ่งนึงที่ตรีแน่ใจได้คือ เราจะไม่ ทำให้ตรีเสียใจ.. จะไม่ทำให้ตรีร้องไห้”
ตรีประดับมองเทศราชซาบซึ้ง ตรีประดับซบไปที่ไหล่เทศราช เธอเลือกถูกแล้ว ตรีประดับยิ้มมีความสุข สีหน้าเทศราชเบิกบาน รู้สึกเหมือนฝันที่เป็นจริงที่ได้อยู่กับตรีประดับอย่างที่ฝัน
คอนโดพยางค์ เห็นนิตยสารที่เพิ่มพรพิมพ์ออกมาแล้ว รูปพัดชาอยู่ในเซ็ทหน้ากลาง อิริยาบถต่างๆ ดูสวยเซ็กซี่ ไม่โป๊จนน่าเกลียด แต่ดูลึกลับน่าค้นหา พัดชาเดินเข้ามา มองดูพยางค์ห่างๆ แบบสังเกตท่าที แต่เห็นพยางค์เปิดดูนิ่งๆ เดาอารมณ์ ยาก เลยเดินเข้ามาหา
“พัดขอโทษนะคะที่ไม่ได้ขออนุญาตคุณอา วันนั้นมันปุบปับจริงๆ ค่ะ ตัวเจ้าของหนังสือเขาก็ยืนยันจะให้พัดถ่ายแทนนางแบบที่เบี้ยวนัด แล้วพัดถ่ายเสร็จก็ยังพูดกับใครไม่ได้ เพราะเป็นความลับอีก”
พยางค์พยักหน้า “แต่จริงๆฉันก็ไม่อยากให้หนูพัดชาถ่ายงานพวกนี้นะ มันดูไม่ดี”
“พัดทราบค่ะ พัดก็ไม่ชอบอะไรแบบนี้เหมือนกัน”
พยางค์มองพัดชาอย่างใช้ความคิด “ดูๆไปหนูขึ้นกล้องมากเลยนะ ฉันจะหางานที่ดีกว่านี้ให้หนูทำดีกว่า”
“จริงๆฝึกงานกับคุณเพิ่มพรก็สนุกดีนะคะ พัดทำต่อได้ค่ะ”
“อย่าเลยงานพวกนั้น เดี๋ยวมันเอาหนูพัดไปถ่ายแบบว๊อบแว๊บแวมๆอีก อามีงานที่ดี อนาคตที่ดี มีชื่อเสียงให้หนู งานนี้น่าจะเหมาะกว่า”
พัดชาดีใจยิ้มออก เข้าไปไหว้ “จริงเหรอคะ ขอบคุณนะคะคุณอา พัดอยากทำงาน พัดอยากมีชีวิตที่ดีกว่านี้ค่ะ”
“ดีสิ หนูจะมีชีวิตที่ดีแน่นอน ถ้าหนูอยู่กับฉัน”
“คุณอา...” พัดชามองพยางค์อย่างหยั่งรู้ ทำเป็นเป็นเขินอาย