บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 3 หน้า 8
ในห้องน้ำ เทศราชโดนละอองน้ำเต็มหน้า ลืมตาขึ้นมา เผชิญความจริงกับห้องน้ำสี่เหลี่ยมแคบๆ สภาพตัวเองที่เมาเหล้า เมารัก “เพื่อนกัน....ฉันสินะ” เทศราชหัวเราะให้กับคำว่า “เพื่อน”
ร้านยูอิ พัดชากำลังทำงานหนักอยู่หลังร้าน
เสียงยูอิสั่ง “มาเช็ดโต๊ะ”
พัดชายังมือไม่ว่าง ล้างชามวุ่นวายมาก ตะโกนตอบไป “เดี๋ยวค่ะ ยังล้างชามไม่เสร็จเลยค่ะ” โครม กระป๋องน้ำ ถังน้ำ ไม้ถูพื้นถูกโยนมาข้างตัวพัดชา ไม้ถูพื้นโดนตัวพัดชาเจ็บ พัดชาหันไปมอง ยูอิยืนหน้านิ่งอยู่ที่ประตู มอง ออกคำสั่งด้วยสายตา “ฉันยังทำงานตรงนี้ไม่เสร็จ ถ้าเสร็จแล้วฉันจะรีบไปกวาดถูค่ะ”
“ร้านจะเปิดแล้ว”
พัดชา งงว่าหมายความว่ายังไง ที่หน้าพัดชา ผ้าขี้ริ้วถูกปามาใส่หน้า พัดชาดึงผ้าขี้ริ้วเปียกออกจากหน้า กัดฟันอดทน
ในร้านยูอิ พัดชาเช็ดถูโต๊ะ ดูดฝุ่นพื้น ทำทุกอย่างพยายามรวดเร็ว ยูอิมองมาจากเคาน์เตอร์ สายตาสงบนิ่งของยูอิ
ไม่ได้บอกว่ารักหรือรังเกียจ มีแต่ความเย็นชา ยูอิเริ่มจัดโต๊ะ เอาขวดโชยุมาวางตามโต๊ะ สองคนทำงานเงียบๆ เดฟ
เตรียมงานตัวเองอยู่ที่เคาน์เตอร์ พัดชาลากเครื่องดูดฝุ่น ถอยหลังมาชนยูอิ ทำให้ขวดโชยุตกลงพื้น แตก
“ฉันขอโทษค่ะ”
ยูอิมองนิ่ง แล้วพลันกระชากคอพัดชา กดลงที่พื้นจะให้เก็บขวด “เก็บ”
“ฉันขอโทษค่ะ ฉันขอโทษ” ยูอิยังกดหัวพัดชาลงให้เก็บขวดโชยุ
พัดชาไม่ทันระวังเพราะโดนยูอิกดหัวอยู่ตลอดเวลา เศษกระเบื้องบาดมือ เลือดออก แต่ยูอิไม่เห็น
“ซุ่มซ่าม ต้องทำโทษ” ยูอิเงื้อถาดในมือขึ้น
พัดชาเงยหน้าขึ้น ตกใจ รีบกำมือไม่ให้เห็นเลือดไหล “โอกาซัง อย่าทำพัด ได้โปรด” พัดชาไหว้
ยูอิเงื้อมือสั่น จะฟาดลง เดฟมาจับมือยูอิไว้ได้ทัน พยักหน้าให้พัดชาออกไปก่อน พัดชารีบลุกขึ้น กำมือแน่น ยูอิยังตามมาลากตัว
“โอกาซัง พัดเจ็บนะ...โอ๊ย ปล่อย....เอ่อ โอก้าซัง” พัดชาสะบัดตัวออก
ยูอิเสียหลักล้มลงเก้าอี้พอดี ไม่เจ็บมาก พัดชาใจหาย อดไม่ได้ มองแว่บหนึ่ง แต่ไม่อยู่ช่วย รีบเดินออกจากร้าน ยูอิมองตามพัดชา เย็นชา
พัดชาออกจากร้าน น้ำตาที่กลั้นไว้ ไหลทะลักทำนบความอดทนออกมา พัดชาลงกับใครไม่ได้ นอกจากตัวเอง ดึงผ้ากันเปื้อนออกจากตัว ปาทิ้งที่หน้าร้าน แล้วรีบเดินจากไป
ร้านเหล้าซาโต้ ซาโต้เงยหน้าขึ้นจากเคาน์เตอร์เพราะได้ยินเสียงประตูเปิดออก ซาโต้มอง ยิ้มออก